"အစ္ကို႔ကိုမနည္းလွမ္းေခၚရတယ္။ ဘာလို႔ ေလာေနရတာလဲ။"
"အာ..မဟုတ္ပါဘူး။ အစ္ကိုဒီကျပန္ရင္ သြားစရာေလး႐ွိေနေသးလို႔။"
"သြားစရာ႐ွိေနတာလား..။အခုအဆင္ေျပရဲ႕လား၊ကြၽန္ေတာ္နဲ႔စကားေျပာဖို႔ အခ်ိန္ရရဲ႕လား။"
"ရပါတယ္။ ရတယ္။ အဲ့ေလာက္လည္းအေရးမႀကီးပါဘူး။"
"ေျသာ္..."
ညီ့ရယ္သံတိုးတိုးေလး ထြက္က်လာသည္။ Seminorက်င္းပခဲ့တဲ့ ဟိုတယ္ေအာက္ထပ္ ေကာ္ဖီဆိုင္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲတြင္ ကြၽန္ေတာ့္ရင္ခုန္သံေတြ ေျဗာင္းဆန္လ်က္႐ွိသည္။ ပုဆိုးအျပာေရာင္အကြက္စိပ္ႏွင့္ လည္ကတံုးလက္႐ွည္ အျဖဴကို ဝတ္ထားေသာ ညီ့ပံုစံတြင္ ကြၽန္ေတာ္ တစ္ခါမ်ွ မျမင္ဖူးေသာ အရိပ္အေငြ႔ေတြ ကိန္းေအာင္းလ်က္႐ွိသည္။ ရင့္က်က္သြားေသာ လူငယ္တစ္ေယာက္ပံုစံကို အျပည့္အဝျမင္ရသည္။
"ညီ့ကိုဒီမွာ႐ုတ္တရက္ေတြ႔လိုက္ရေတာ့ အစ္ကို အံ့ျသေနတာ။"
ညီျပံဳးလိုက္သည္။ ထိုအျပံဳးသည္ ႀကိဳတင္တြက္ခ်က္ထားေသာ ေဟာခ်က္မွန္သြားသည့္ ေဗဒင္ဆရာတစ္ေယာက္၏ အျပံဳးမ်ိဳးႏွင့္ အလားသဏၰာန္တူသည္။ ဒါျဖင့္ ညီဟာ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေတြ႔ဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ အံ့ျသပါေစေတာ့ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ ဒီကိုေရာက္လာျခင္းမ်ိဳးလား..၊
မဟုတ္ေသးပါဘူး။
ေခါင္းကိုတစ္ခ်က္ခါလိုက္ၿပီး စည္းအျပင္ကိုေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္အေတြးယာဥ္ေၾကာကို အျမန္ျဖတ္ေတာက္လိုက္ရသည္။ ညီနဲ႔ကြၽန္ေတာ့္ၾကားက ပတ္သက္မူက ဒီလိုေတြးရေလာက္ေအာင္ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ျပႏိုင္တဲ့ ပတ္သက္မူမ်ိဳးမွ ဟုတ္ဘဲ။
ညီကလည္း ကြၽန္ေတာ့္စကားနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ထင္ျမင္ခ်က္တစံုတရာ မေပးပါ။ ကြၽန္ေတာ့္တို႔ စကားလမ္းေၾကာင္းက တျခားတစ္ဖက္ကို ေျပာင္းသြားသည္။ ဒီေန႔ ညီဒီပြဲကို ျမန္မာႏိုင္ငံ ကိုယ္စားျပဳတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ တက္ေရာက္ေဟာေျပာခဲ့တဲ့အေၾကာင္းသို႔ ေရာက္သြားသည္။ ညီ့စကားမ်ားက ကြၽန္ေတာ့္အေတြးမွားခဲ့ေၾကာင္းကို ေထာက္ျပလိုက္သလိုပင္။ ညီ့စကားမ်ားတြင္ ကြၽန္ေတာ္ဆိုတဲ့ ေခါင္းစီးဟာ အရိပ္အေယာင္မ်ွပင္ မပါခဲ့။
YOU ARE READING
သက္တံမွသည္ သက္တံဆီသို႔ (သက်တံမှသည် သက်တံဆီသို့)
Short StoryUNICODE VERSION: မနီးခင်ကတည်းက ဝေးနှင့်ပြီးသော ကံကြမ္မာတို့သည် ကျွန်တော်တို့နှစ်ဦးမွေးဖွားလာကတည်းက သန္ဓေတည်လာပြီးသားဖြစ်သည်။ အချိူ့သော တူညီခြင်းတို့သည် မုန်းစရာကောင်းလောက်အောင် ကျွန်တော်တို့ကြား စည်းခြားထားလေသည်။ ZAWGYI VERSION: မနီးခင္ကတည္းက ေဝးႏွင...
