Detective K. Holmes

Hoofdstuk 1.5

Ik kon mijn ogen niet geloven. Dit kon niet! Ik zat te staren naar mijn scherm alsof ik mijn moeder in bed zag met een eenhoorn. Iemand klopte op de deur. Ik slikte even en zei "Kom binnen.". Nick stond in de deuropening. Ik wist niet waar ik moest kijken. Ik was zo nerveus dat mijn handen begonnen te trillen. "Heb je al meer informatie gevonden?" vroeg Nick aan me. "Nee, ik ben bezig met.. ehm het verhoor te verwerken." antwoordde ik terwijl ik deed alsof ik op mijn toetsenbord typte. "Oké, ik ga naar huis. Ik zie je morgen." "Ja doei." antwoordde ik kortaf. Ik wachtte tot hij de lift nam naar de begaande grond. Toen hij eenmaal weg was rende ik naar mijn collega Lars. "Lars, noodgeval!" zei ik hijgend. "Wat is er, Kasper?" "Je kent Nick toch wel?" vroeg ik terwijl ik hem opzij duwde van zijn bureaustoel en op mijn email inlogde. "Ja. Wat is er met hem?" vroeg Lars angstig. Ik opende de mail en liet het hem zien. "Is het Nick zijn dna die is gevonden?" "Ja, Lars. Ik moet onze eigen collega ondervragen." antwoordde ik bozig. Ik wist niet hoe ik me moest voelen. Boos, angstig en schuldig in één. Waarom heeft Nick dit gedaan? "Daarom gaf hij steeds Max de schuld." mompelde ik in mijzelf.

De volgende dag kwam Nick weer op het werk. Hij liep naar de koffiemachine en pakte een donut uit de doos. "Nick, je moet even naar Kasper zijn kantoor komen." zei Hilda tegen Nick. Ik kon het zachtjes vanuit mijn kantoor horen. "Zijn jullie er klaar voor?" vroeg ik aan de mede-collega's die in mijn kantoor Nick opwachtte. Iemand klopte op de deur. "Kom binnen." riep ik achter mijn bureau vandaan. De deur werd geopend en Nick kwam binnenstappen. De mede-collega's stonden tegen de muur waar de deur zat, dus Nick zag ze niet meteen toen hij binnenkwam. Hij liep naar het midden van mijn kantoor en de deur werd gesloten door de collega's. Nick schrok en draaide zich in een ruk om. Hij zag de collega's klaar staan om hem in de boeien te slaan. Hij leek niet verrast, maar hij deed alsof. Dat was duidelijk te zien. "Waar is dit voor nodig?" "Dat weet je dondersgoed." antwoordde ik boos. De collega's grepen Nick zijn armen en zette hem in de boeien. "Je bent gearresteerd wegens moord op zes personen... je hebt het recht om te zwijgen totdat je advocaat er is... als je geen advocaat kan betalen krijg je er één toegewezen." zei ik tegen Nick.