Can Güney'in kaleminden,
Yine bir okul yılı ve bizim sınıfın hiçte güzel olmayan kızları. Can Güney böyle birisi bebeğim. Babası tarafından bebeklen terk edilen ve 3 yıl sonra tekrar gelen babasını çok seven bir çocuktum ama gerçekleri öğrenince o adamı evden attırmak için elimden geleni yaptım.
-Can Güney.
-Efendim hocam.
-Nasılsın yavrum?
-İyiyim Allah'a şükür hocam siz nasılsınız?
-Daha uzatacak mısın evladım OKU!
-Pardon.
-OKUSANA EVLADIM!
-Okuyorum hocam. Bir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde kalbur saman içinde dereler tellal iken pireler berber iken ben babaannemin beşiğini tıngırrr mıngır sallar iken...
-Oğlum napıyorsun?
-Okuyorum hocam
-Defol git sınıftan.
-Nereye gideyim hocam?
-Dışarı çık ve ben gir diyene kadar girme.
-Peki hocam.
-Eylül yazık değilmi?
-Kime?
-Can'a.
-Neden?
-Sanırım ben ondan hoşlanıyorum.
-EYLÜL BULUT MÜDÜRÜN ODASINA!
-Pekala. EY AHALİ HAKKINIZI HELAL EDİN BU SAVAŞTA GİDİP GERİ DÖNEMEMEKTE VAR ŞİMDİ HOCA KIZMADAN HADİ BEN KAÇAR!
Harika. Dışarda ilkokul çocukları gibi beklemek.
-Kanka çirkin ördek seni neden çağırdı?
-Nerden bileyim Can. Lütfen ceza almayım.
-Sıkma lan canını birşey olursa Can kardeşin burada.
-Saol Can.
-Gel buraya.
-Sonra sarılırız hadi ben gidiyorum.
-Anlatmayı unutma.
-Tamaaam.
