CHAPTER 1

1.4K 44 1
                                    

"I told you many times before to not overuse your power. Tingnan mo ang nangyari sa'yo ngayon." Quintana rolled her eyes habang nakikinig sa walang katapusang sermon ng kapatid niya.

"Alexander, I'm totally fine and correction I did not overuse my charm okay?" she said.

"Okay whatever you say sister. Anyways, hinahanap ka ni Ina kanina." she raised her brow upon hearing it from her brother.  Minsan lang siya ipatawag ng kanyang Ina at nangyayari lang iyon kapag may importante itong sasabihin sa kanya.

Karaniwan kasi ay ipinapasabi lang nito ang pakay sa manservant nito.

"Sa tingin mo, ano kaya ang sasabihin niya?" she asked her brother.

Alexander just shrug. Wala rin naman siyang alam sa takbo ng pag-iisip ng kanyang ina. And besides, he rarely talk to her mother because he is busy with the council and she is busy with her queen duties too.

"I don't know."

She give her brother a blank stare. Mabuti pang puntahan na lamang niya ang kanyang ina ngayon dahil siya man din ay unti-unti nang bumabangon ang kuryosidad.

'There's only one way to find out.' Quintana muttered to herself.

"I gotta go Alexander." she said at iniwan ang kapatid.

Naiiling na tiningnan na lamang ni Alexander ang papalayong kapatid. She is far from what she is before. He didn't know if it's a good thing or not though.

Quintana has been very distant and cold to everyone even to him and his parents na pawang malapit dito. She shows no emotion and can rarely be seen. Madalas ay nagtatago ito sa Wide Hall kung saan naroroon ang iba't-ibang uri ng kagamitan for practice.

QUINTANA made her way to the main hall kung saan naroroon ang trono ng ama at ina. Her mother must be in her throne dahil kanina ay nalaman niya mula sa kanyang manservant na wala ang kanyang ama kung kaya ang kanyang ina muna ang hahalili dito pansamantala.

And there she saw her mother sitting proudly in her throne. Her face is void with any emotion habang elegante itong nakaupo sa katabing upuan ng kanyang ama.

"Ina..."

The queen's face lit up upon seeing her. She made her way to her and hug her tighly. "Mabuti naman at naisipan mong lumabas." wika ng kanyang ina pagkatapos siya nitong yakapin.

People say the queen is an example of a strict and aristocratic ruler ngunit taliwas ito sa kanyang opinyon.

She is a softy kapag nasa harap na nila ito.

"Pinatawag niyo raw ako. Sabi ni Alexander."

"Oh.. nandito pa pala ang kapatid mo?" maang na tanong nito. She nod.

"He is in my room. Ewan ko kung umalis na ba." sabi niya. Her mother just shrug and then ushered her to the nearest seat na may ilang dipa mula sa trono nito.

"How are you A--Quintana?" mabilis na sabi ng kanyang ina.

She can't help but give her mother a cold stare. Muntikan na, tsk. Wika niya sa sarili.

Her mother give her a worried look and then sighed. She caress her face.

"Your father and I decided to send you to Acresia." ang sabi ng kanyang ina kapagkuwan.

Parang bombang sumabog sa ulo niya ang mga katagang iyon.

Acresia.It's the last place she wanted to be.

She clenched her jaw and she balled her fist. She is angry, no doubt. Her eyes change to gold from hazel.

"Calm down Quintana!" sabi ng nag-aalala niyang ina while touching her face.

She tried to calm herself and she succeeded. She inhale and exhale and close her eyes for a moment.

Bakit sa lahat ng sasabihin ng kanyang ina ay iyon pa? At bakit sa lahat ng pwedeng gawin nito ay iyon pang ipadala siya sa Acresia. Oh goddess. She doesn't want to remember the past.

"I'm so sorry sweetie. The elders requests your presence for the first bloom of Acresia." sabi nito.

Ahh.. paano ba naman niya makakalimutan iyon? She was once part of the event nd she will again be part of it after four years.. four effin years of agony and pain of betrayal.

She smiled bitterly at the thought. "I'm going." she said. Voice void with any emotion.

Gulat na napatingin sa kanya ang ina.

"Sigurado ka anak? Patawad, pero kung hindi lamang talaga kailangan ay nun cang ipadala kita roon." hinging paumanhin ng ina. She nodded.

Naiintindihan niya ito. She is a queen. Her parents are king and queen at anu't-ano pa man ay inaalala rin nito ang kapakanan ng nasasakupan nito. Altough Acresia ia not theirs anymore but it is still the kingdom's responsibility.

"I think it's time for me to be there Ina." nasabi niya sa wakas.

Her mother give her a weak smile. "Sorry."

For the first time in long years ay binigyan niya ng isang ngiti ang ina. She can't help but be thankful of her. If she would be given a chance to choose another mother she would still choose her. Maalalahanin at mabait ito sa kanilang magkakapatid. She is very considerate and not greedy at hinahangaan niya ito dahil roon.

"I'll talk to you later Ina. I'll have to ask Adhara to pack my things." sabi niya na ang tinutukoy ay ang kanyang pinaka-pinagtitiwalaan na tao.

"Would you like me to request Jiro to accompany you?" taning ng ina sa kanya. Ang tinutukoy naman nito ay ang pinakabatang noble ng Elysium.

She crunched her nose. Baka magkaroon lang ng awag kung isasama ito sa kanya. She doesn't like him because he is too annoying.

"Kahit huwag na Ina." nakabusangot niyang sabi.

"On the second thought, hindi na kailangang tanungin pa kita. He will come with you and Adhara too." she rolled her eyes heavenwards. Nagtanong pa ito kung hindi rin naman masusunod ang gusto niya.

She tsked and bid her mother goodbye.

Agad siya g pumunta sa kanyang kwarto at ipinatawag si Adhara. Ilang sandali pa ay dumating na ito.

"Ipinapatawag niyo raw po ako mahal na prinsesa?"

"Yes. Pack my things and yours as well. Tell Jiro too." she said. Agad na tumango ang kausap pero may pagatataka sa mukha nito. Hindi nito tipo ang magtanong so to cut her curiousity ay siya na mismo ang nagsabi rito.

"We're going to Acresia."

***

Acresia Academy: The Six Aces (Editing)Where stories live. Discover now