Το Σύνδρομο Του Έρωτα[ΥΠΌ ΔΙΌΡΘΩΣΗ]

Απογοήτευση Και Σκέψεις

Στέφανος

Την κοιτούσα να είναι θλιμμένη καθώς απομακρυνόμουν  και ένιωθα κομμάτια. Ηταν η πιο δύσκολη απόφαση που έχω πάρει μέχρι τώρα . Ήταν πολύ δύσκολο   να μπορέσω να εκφράσω αυτή μου την απόφαση ενώ έβλεπα σιγά σιγά να καταρρέει η επιμονή της για αυτήν την "σχέση ".Παρ'όλο που  ήξερα ότι αυτή η απόφαση ήταν η πιο σωστή όμως βαθιά μέσα μου ήλπιζα ότι θα δείξει επιμονή και θα με κάνει να αλλάξω γνώμη έστω και την τελευταία στιγμή όμως δεν έγινε τίποτα από αυτά . Δεν  θεωρώ ότι έφταιγε αυτή γιατί εγώ την έφερα σε αυτή την κατάσταση .Εγώ  ήμουν αυτός που της  είχε δώσει ελπίδες για ένα μέλλον μεταξύ μας και αυτόματα το πήρα πίσω .Εγώ ημουν αυτός που της είπα αυτά τα βαριά λόγια .Ένιωθα τόσο πόνο όταν ξεστόμιζα  αυτές τις λέξεις και αυτό είναι που με κάνει να φοβάμαι ...να φοβάμαι γιατί το συγκεκριμένο συναίσθημα το είχα ξανανιώσει, όχι όμως σε τόσο μεγάλο βαθμό .Βέβαια, σε καμία περίπτωση δεν συγκρίνεται η Ιφιγένεια με την μητέρα της Μελίνας  .Εκείνη η γυναίκα εκτός από την αγαπημένη μου κόρη δεν μου έχει χαρίσει τίποτα ωραίο, μόνο μερικές αναμνήσεις .Τα υπόλοιπα είναι μόνο πόνος και άγχος ..άγχος για τον αν θα καταφέρω να αναπληρώσω  την θέση της στην ψυχή της Μελίνας .Αν θα μπορέσω να της προσφέρω όλα τα απαραίτητα εφόδια . Γιατί από την γέννηση της προτεραιότητα μου ήταν το παιδί μου. Η επαγγελματική επιτυχία δεν με ενδιέφερε τόσο πολύ αφού αυτό που επιθυμούσα το είχα ήδη πετύχει. Μια οικογενεια...ακόμα κι αν καταστράφηκε. Φοβάμαι να ξανακάνω τα ίδια λάθη γι'αυτο  θυσίασα την σχέση μου με την Ιφιγένεια.

Ενώ  τα σκεφτόμουν όλα αυτά είχα φτάσει στο σπίτι .Ανέβηκα στο δωμάτιο της μικρής για να δω αν κοιμάται .Άνοιξα την πόρτα και στο μεγάλο κρεβάτι αντίκρυσμα έναν άγγελο ....έναν μικρό άγγελο που ήρθε στην ζωή μου και με έκανε χαρούμενο .Κοιμόταν τόσο γαλήνια, χωρίς προβληματισμούς να απασχολούν τον μυαλό της  .Χαμογέλασα  και πλησίασα το κρεβάτι .Όσο πιο αθόρυβα μπορούσα ξάπλωσα κάτω από τα σκεπάσματα και την έκλεισα στην αγκαλιά μου. Αυτήν σαν να με κατάλαβε με έσφιξε πιο πολυ στην αγκαλιά της . Της  χάϊδευα τα μαλλιά .Κάποια στιγμή την άκουσα να μου λέει

''μμμμ μπαμπάκα ήρθες ''είπε ενώ χαμογέλασε αχνά και την μιμήθηκα

''Ναι  πριγκίπισσα μου συγνώμη που σε ξύπνησα ''της είπα ενώ συνέχιζα να της χαϊδεύω τα μαλλιά 

''Δεν πειράζει μπαμπάκα ..Έτσι  κι αλλιώς ήθελα να σου πω καληνύχτα ''έπεσε μια σιωπή μερικών λεπτών μέχρι που την έσπασε η Μελίνα