Uitgehuwelijkt

9.0

Ik open mijn ogen door een lichtstraal in mijn ogen. Ik sta op en besluit maar eens een ontbijtje te gaan maken. We zijn gisteren langs de winkel gegaan aangezien we vandaag met pannenkoeken wilden ontbijten. Ik begin met het maken van pannenkoeken en zet een liedje op. Last day. Morgen gaan we terug. Ben benieuwd hoe mijn leven eruit gaat zien. Alles beter dan thuis. Ik mag Wassim echt. Hij lijkt me oprecht een goed persoon.

Ik voel twee handen op mijn heupen en schrik me de pleuris. Ik gil even en draai me met een ruk om. Wassim gaat helemaal stuk. Hij geniet er echt van dat hij me bijna een hartaanval heeft bezorgt. Wat een klootzak. 'Nou pannenkoeken dus, hoe ver zijn we al madame?' Vraagt hij en kijkt over me schouder mee. 'Shit.' Zeg ik hardop en haal snel de pannenkoek onder het vuur vandaan. Helemaal verbrand. 'En bedankt hé.' Zeg ik sarcastisch. Wassim moet hard lachen. 'Niet mijn schuld. En kijk nog lekker.' Zegt hij en stopt een stuk van de verbrande pannenkoek in zijn mond. 'Dat is kankerverwekkend.' Zeg ik meteen. Hij kauwt het op en negeert mijn belangrijke opmerking. 'Mwah er moet wat poedersuiker en stroop op.' Zegt hij. 'Kankerverwekkend? Hallo?' Vraag ik. 'Ik krijg heus geen kanker na één keer iets verbrands eten.' Zegt hij en stopt de hele pannenkoek in zijn mond. Ik rol met mijn ogen en begin met de volgende pannenkoek. 'Kan ik wat doen?' Vraagt hij met volle mond. 'Niet zo smerig kauwen zou al veel helpen.' Zeg ik en kijk hem kort aan. Hij lacht. 'Nee serieus, smak niet zo.' Zeg ik. 'Ga de tafel dekken. Ik wil een kopje thee, kan je dat aan?' Vraag ik sarcastisch. 'Tuurlijk a mattie. Ik kan alles.' Zegt hij zelfverzekerd en knijpt in mijn bil. 'Wassim!' Zeg ik hard. Hij lacht en begint met de tafel te dekken.

'Eetsmakelijk.' Zeg ik met een glimlach en begin met eten. 'Bsaha zeg je dan.' Verbetert Wassim mij. Ik kijk hem droog aan. 'Ik help je alleen.' Zegt hij lachend. 'Ik heb geen hulp nodig, ik ben oud genoeg om zelf na te denken grappenmaker.' Zeg ik. Hij knikt en smakt expres luid. 'Kauw normaal. Nee serieus Wassim. Misselijkmakend.' Zeg ik. Hij moet lachen. 'Zullen we vandaag shoppen? En als het dan wat donker wordt vertrekken we.' Stelt hij voor. 'Ja dat is goed.' Zeg ik. 'Hoe gaan we dat doen?' Vraag ik. 'Wat doen?' Vraagt hij en neemt een slok van zijn thee. 'Met werk. Zou ik mogen werken van mijn vader?' Vraag ik. 'Waar wil je werken dan?' Vraagt hij. 'Ik zat te denken als oppas. Lijkt me enig. Ik vind kinderen gewoon zo leuk.' Zeg ik met een glimlach. 'Oppas is perfect. Dan kan je iemand zoeken die dagelijks een oppas zoekt en daar gewoon gaan werken. Zo kom je, je vader niet tegen en mag je werken.' Zegt hij. Ik slik mijn eten door. 'Dat is inderdaad een goed idee.'

'Wil je, je hoofddoek blijven dragen?' Vraagt Wassim voorzichtig. We zijn onderweg naar  Wassims huis. Het is al laat en we zijn beide moe. Nu nog terug rijden richting Nederland. 'Wat bedoel je?' Vraag ik en kijk hem kort aan. Hij is erg gefocust op de weg. Hij slikt. 'Je zei dat je gedwongen was om een hoofddoek te dragen. Nu heb je alle vrijheid. Wil je nu nog een hoofddoek dragen?' Vraagt hij. Ik denk goed na. 'Ik snap wat je bedoeld en heb er ook over nagedacht. Maar ja, ja dat wil ik. Hoewel ik gedwongen was om het te dragen, geniet ik er nu elke seconde van.' Zeg ik. 'Oke, dat is goed. Als je maar weet dat het volledig jou keus is.' Zegt hij. Ik knik en kijk uit het raam. Het is niet helemaal waar. Maar ik heb geen keus. Wat mijn vader zou doen als ik hem afdoe. Ik wil het me niet eens voorstellen.

'Wat ben je stil.' Zegt Wassim na een uurtje. Ik kijk hem aan en glimlach kort. Zijn kaaklijn komt perfect uit als hij zo gefocust is op het autorijden. 'Ben aan het nadenken.' Zeg ik kortaf. 'Had ik door ja. Over wat?' Vraagt hij met een klein lachje. Ik denk even na. Over wat ben ik aan het nadenken? Ik weet het zelf ook allemaal niet meer. Teveel dingen. 'Veel dingen.' Zeg ik. 'Zoals?' Vraagt hij. 'Mijn vader, broers, werk, het leven. Te veel.' Antwoord ik. Hij lacht. 'Maak je je ergens druk om dan?' Vraagt hij. 'Nee niet echt hoor. Begrijp me niet verkeerd, ik ben echt dankbaar met deze kans. Het is alleen veel nadenkwerk. Mijn leven is op korte termijn drastisch veranderd, goed veranderd wel.' Zeg ik. 'Komt wel goed joh. Denk niet zo veel na.' Zegt hij lachend. Zijn warme hand glijdt rustig op mijn bovenbeen. 'Zeg het als het te veel word hé. Je overdenkt alles.' Zegt hij. Ik knik langzaam en kijk naar buiten.

Pov Ayoub (broertje van Dounia)
'Papa komt vandaag thuis eh.' Zegt mijn oudere broer, Abdel. Ik neem een slok van mijn drinken. 'Dat weet ik.' Zeg ik kortaf. 'Wat ga je vandaag doen?' Vraagt hij. 'Tandarts.' Zeg ik. 'En daarna?' Vraagt hij. 'Wat boeit jou dit allemaal? Het irriteert me een beetje joh. Geef me eens de ruimte.' Sis ik pissig. 'Doe eens rustig man, jezus. Ik vraag je alleen wat je gaat doen.' Zegt hij terug. We hebben altijd ruzie. Die gast wil altijd weten waar ik ben. Jezus. Laat me mijn leven leven man. 'En ik antwoord je dat dit me irriteert elke dag.' Zeg ik terug. 'Flikker toch op met die chagrijnige kop van jou joh. Men kan niet eens een normaal gesprek voeren!' Snauwt hij pissig. Hij staat op en stormt naar boven. 'Dag hé!' Roep ik. 'Vieze tering lijer.' Mompel ik binnensmonds.

'Hé klootzak je moet er allang vandoor zijn.' Zegt Abdel opeens. Ik kijk op mijn mobiel. 'Fuck. Kon je dat niet eerder zeggen?' Vraag ik pissig en sta haastig op. 'Jou probleem.' Zegt hij terug. 'Klootzak.' Mompel ik binnensmonds en trek snel mijn schoenen aan. Ik pak mijn jas en loop snel naar buiten. Ik doe hem snel aan en zet mijn sleutel in mijn scooter. Vertrekken maar.

Ik heb een afspraak bij de tandarts. Ik hou van de tandarts. Ik ga liggen en beantwoord de vragen die ze stelt. Ze buigt zich over me heen en kijkt in mijn mond. Hello inkijk!

Na de tandarts rij ik naar huis en blijf daar een uurtje zitten. Mijn vader komt over een uurtje thuis, dus tijd om te vertrekken. Geen zin in zijn chagrijnige rotkop. Ik drink mijn smoothie op en vertrek richting de sportschool.

Daar aangekomen ga ik los. Hier hou ik van. Ik was eerst heftig skinny, maar de sportschool heeft me gesaved. Heb nu biceps en beenspieren in opleiding, sixpack is er al en ben geen stokje meer. En het leuke aan de sportschool is de chicks met de dikke billen! Té sexy!

Ik open de deur en loop naar binnen. Ik loop meteen door naar boven en neem een douche. Dan kleed me om. Ik trek mijn zwarte Nike trainingspak aan en zet een petje op mijn kop. Ik loop naar beneden en zie mijn vader zitten. 'Salam papa hoe was de vakantie?' Vraag ik netjes. 'Erg goed mijn zoon. Heb je al gegeten? We gaan zo je zus bezoeken.' Zegt hij. 'Ik maak wel even een broodje.' Zeg ik en loop naar de keuken. Abdel staat daar naar het plafond te staren. 'Wat doe jij nou weer?' Vraag ik. 'Klep dicht.' Sist hij pissig. 'Raar wijf.' Mompel ik en smeer een broodje. Ik eet mijn broodje op en zet de tv aan.

Ik stap uit en loop mijn vader en broers achterna. Het is een mooi huis. Mijn vader klopt aan en een moment later opent Wassim de deur. Ik heb nog geen kans gehad om met hem één op één te praten. Doen we zo wel. Ik wacht af tot iedereen binnen is. 'Salam.' Zegt hij net en schudt mijn hand. 'We moeten praten.' Zeg ik en kijk hem serieus aan. Zijn naam wordt geroepen door mijn vader. 'Straks.' Zegt hij en loopt naar binnen. Ik loop achter hem aan en zie mijn zus al gauw staan. Ongemakkelijk en ongelukkig. Zoals altijd. Mijn vader en broers gaan zitten. Ik knuffel haar. 'Heb je gemist kleine.' Fluistert ze. 'Ik jou ook man.' Zeg ik en hou haar goed vast. Ze drukt een kusje op mijn voorhoofd en ik neem ook plaats. Ze komt tegenover mij zitten, naast haar man. Hij pakt haar hand terwijl ze praten. Ik let er goed op. Is hij wel goed voor haar?

'Kom dan laat ik je het huis zien.' Zegt Wassim expres tegen mij. Ik loop hem achterna naar boven. 'Wat wilde je zeggen?' Vraagt hij. 'Sst.' Snauw ik. 'Morgen tijdens de grote voetbalwedstrijd moet je naar dit adres komen. Alleen en zeg mijn zus er niet over.' Zeg ik zacht en geef hem een briefje. 'Wat? Hoezo?' Vraagt hij verward. 'Ik ben nu echt je beste optie. Grijp het en kom. Zo niet, jou keus.'