Uitgehuwelijkt

12.0

Pov Ayoub

Het is een paar dagen later. Na een lange reis ben ik in Colombia aangekomen. Ik word naar het huis gebracht door mijn mannen. Ik loop naar binnen en zie mijn zus en haar man al zitten. Ik groet de jongens en gebaar mijn zus dat ik haar wil spreken. We lopen naar buiten. 'Wat is er aan de hand?' Vraagt ze hysterisch. Een warm briesje waait door mijn haren. 'Doe rustig. Ik heb je gesaved. Nou je vriendje dan.' Zeg ik met een kort lachje. 'Waarom lach je? Wtf is dit Ayoub? Wie zijn deze mannen en hoe kom je aan al dat geld?' Vraagt ze snel. 'Ik ben meer dan je kleine broertje, zus. Ben een hele man in deze wereld. We blijven hier een paar dagen, twee ofzo. Tot pap opgeruimd is.' Zeg ik en steek een sigaret op. Ze slaat hem uit mijn handen. 'Wat doe je? Je bent minderjarig!' Roept ze boos. Ik lach en steek er nog eentje aan. 'Dit is Colombia, ik doe wat ik wil.' Zeg ik relax. 'Wat bedoel je met pap opgeruimd? Ayoub?' Vraagt ze angstig. 'Rustig aan, ik vermoord hem heus niet. Ik zorg alleen dat hij vast komt te zitten. Hier in Colombia.' Zeg ik en neem een trekje van de sigaret. 'Waarom in Colombia zou je denken. Ik ben hier vaak. Ik run de dingen hier. Nog een reden is dat ze in Nederland te relax zijn. Daar zit je voor moord vier jaar. Hij blijft hier levenslang in deze hel.' Zeg ik en neem nog een trekje. 'Deze gevangenis waar ik hem heen ga sturen is één van de gevaarlijkste van de wereld. Zelfs de bewakers zijn daar bang voor de gevangenen. Daar zitten de grootste criminelen van de wereld. Ze eten hem levend op.' Zeg ik met een lach. 'Zijn verdiende loon.'

'Geniet ervan. Alles is gratis hier. Zeg het één van de jongens als je wat nodig hebt. Ik ben weg.' Zeg ik en vertrek zonder op een reactie te wachten. Ik word gebracht naar de juiste locatie. Ik heb een afspraak met mijn advocaat. Hij staat in het krijt bij mij en gaat zorgen dat mijn lieve vadertje levenslang krijgt. Mijn vader wordt nu getransporteerd naar Colombia in het vracht van een schip. Heb nu al zin om zijn rotkop te zien.

Met een lach open ik de deur. Mijn vader zit op de grond. Vastgeketend. Hij staat meteen op met een blije kop. 'Ayoub? Ik weet niet hoe je me gevonden hebt, maar maak me los! Snel voor de man weer komt!' Zegt hij hoopvol. Ik lach hard. Hij kijkt me vreemd aan. 'Ayoub? Wat is er aan de hand? Waarom lach je? En waarom maak je me niet los mijn zoon?' Vraagt hij zielig. Ik laat een video zien. De video waarin hij mijn moeder vermoord. 'W-w-w-wat? H-h-ho-e-e kom je daaraan?' Stamelt hij. Ik lach hard en geef hem een harde vuist in zijn maag. 'De pijn die mama leed, die jou eigen dochter leed. Elke dag weer. En je stopte maar niet. Je bleef doorgaan. Al die leed ga jij voelen. Maar dan nog erger.' Zeg ik en geef hem een klap tegen zijn kaak. 'Je zal geslagen worden, verbrand, verkracht, verhongerd en je zal maar niet sterven. Je zou smeken om te sterven, maar dat ga je niet, nog niet temminste. Nu leef jij in die hel.'

Ik was het bloed van mijn handen af. Ik vertrek richting mijn huis. Jonge jongen, maar heel veel bereikt. In mijn landhuis plof ik achterover met een fles wijn. Ik laat wat dames komen en het word nogal wild.