Zaufałam Ci... II Hope Mikaelson Theo Raeken II

17.

Hope P.O.V

Po całej sytuacji ratowania Josie zaprowadziliśmy ją (a raczej Theo ją zaniósł) do szkoły gdzie czekał na nas już doktor Saltzman razem z Lizzie i matką dziewczyn. Po pewnym czasie nadal podczas tej samej nocy zeszłam na parter by sprawdzić jak ma się Josie więc skierowałam się do gabinetu. Drzwi były otwartę więc stanęłam w ich framudzę patrząc jak zapłakana kobieta kuca przed dziewczynami które też płaczą. Przysłuchuję się ich rozmowie.

-dziewczynki musicie to zrobić- namawia kobieta.

-ale ja nie dam rady- łka Josie patrząc na matkę z rospaczą.

- musicie dać radę. Nie chcę was krzywdzić- odpowiada kobieta trzymając córki za ręce.

-mogę spróbować oczyścić Panią, znaczy, wypędzić demona- przerywam ckliwą chwilę przez co cała czwórka razem z zapłakanym Alaricem spogląda na mnie.

-Hope wiesz że tak nie mo- zaczyna mężczyzna lecz młodsza córka mu przerywa.

-dasz radę to zrobić?- pyta z nadzieją Josie.

-tylko zawsze jest ryzyko- informuję wchodząc w głąb pomieszczenia.

-jakie ryzyko?- pyta teraz blądynka.

-jest możliwość że wszystko się uda i będzie dobrze ale może też być tak że- zaczynam tłumaczyć lecz mężczyzna mi przerywa.

-że zostaniesz wypędzona razem z demonem- kończy moją pypowiedź Saltzman a ja przytakuję.

-I tak nie mamy innego wyboru- stwierdza kobieta i podnosi się z klęczek.

-tylko dziewczyny potrzebuję- zaczynam lecz po raz kolejny ktoś mi przerywa.

-naszej pomocy?- kończy Lizzie na co spoglądam na nią groźnie.

-przestańcie mi przerywać.- mówię po czym wzdycham- ale tak, potrzebuję waszej pomocy.- stwierdzam podchodząc do trójki.- Josie, Lizzie wy będziecie łącznikami - informuję i łapię obie dziewczyny za ręce a one zaś swoją matkę.

Wzdycham i powoli zaczynam wypowiadać długie, skomplikowane zaklęcie i odchylając głowę do tyłu powtarzam je trzy razy. Przy drugim powtórzeniu słyszę krzyk kobiety lecz nie przerywam zaklęcia. Po chwili otwieram oczy i spoglądam na podłogę gdzie kobieta nadal trzymając dłonie córek szybko oddycha po czym podnosi na mnie wzrok.

-zadziałało?- pyta niepewnie.

-zadziałało- potwierdzam i lekko się do niej uśmiecham a dziewczyny od razu rzucają się na ziemię i przytulają kobietę.

-dziękuję Hope- mówi cicho Saltzman także podchodząc do córek i żony. Kiwnęłam tylko głową po czym ruszyłam do swojego pokoju chcąc zostawić rodzinę samą.

Alaric P.O.V

Gdy razem z Josette odprowadzamy dziewczynki do ich pokoju wychodzimy przed szkołę a ja nie wiem co powiedzieć.

-pokażesz mi gdzie do mnie przychodziłeś?- pyta cicho kobieta na co kiwam głową i ruszam na leśny cmentarz gdzie każdy przychodzi podczas dnia pamięci. Tamten nocy nie byliśmy tam sami. Właśnie wtedy poznałem kolejnego potwora który pragnął noża i wskrzesił moją miłość.  Złapałem go i zamknąłem w lochach pod szkołą. Teraz naszym celem było dowiedzieć się kim właściwie jest The Nightmore.

Przepraszam że rozdział taki na spontanie ale dopiero wróciłam do Polski. Już wracam i wszystko będzie po staremu 😊❤️