Beritan /Töre/

Bölüm 27

Özleniyorsun, tam da şuan..!

Medya daki şarkıyı acarakta okuyabilirsiniz.!

Acı Ne büyük şeydi demi seni darma duman eden yüreğini yakan hele ki anne acısı bu katlanılmazdı feryadı yürekleri yakmıştı Yekta hızla karısını tuttu.

"Ne oldu Beritan." diye bağırdı yüzüne lakin kadın tepkisizce bakıyordu Ne olmuştu ya annesine bir şey olmuşsa ne yapardı nasıl dayanırdı ev halkı avluya dolarken Yekta ağa karısını kendine getirmeye çalışıyordu.

"Beritan kurbanın olayım konuş bişey de ne oldu teyzen ne dedi ." kadın titreten dudaklarını zoraki araladı.

"Annem." gerisinde koca bir sessizlik oluştu Kinem hızla merdivenleri aşıp kardeşinin yanına vardı..

"Anama Ne oldu beritan bir şey de." diye bağırdı kızın yüzüne tek kelime edemedi Beritan Kinem elindeki telefonu alıp kulağına götürdü.

"Teyze ne oldu anama Ne oldu." dedi korkuyla.

"Hastanedeyiz çabuk gelin." demiş daha fazla dayanmamış telefonu kapatmıştı.

"Hadi Beritan hastaneye gidiyoruz." diyip beraber arabaya binerek hastaneye yol aldılar

"Yenge konuş bişey de." diyen Rozerin Beritanı konuşturmaya çalışsada konuşamıyordu Beritan konuşma yetkisi kaybetmişti arabanın dikiz aynasında endişeyle karısına bakıyordu Yekta ağa ilk defa böyle görmüştü aslında ilk defa değildi Yektanın kaza haberi geldiğinde de böyle olmuştu. Geçen bir saatin ardında nihayetinde hastaneye varmışlardı. Hiç beklemeden arabadan inen Beritan hastaneye germiş kapının önünde gördüğü teyzesine koştu.

"Te...teyze anama Ne oldu." dedi hıçkırıklar arasında yiğeninin ellerini avuçlarına alan Gülzerin xanım Nasıl diyeceğini bilmiyordu.

"Sakin ol Beritan sakin ol eve gittiğimizde annen baygındı baban evde yoktu getirdiğimizde nefes almıyordu " demesiyle beritanın bağırışları hastaneyi inletmişti eli kolu bağlanan Yekta hiç bir şey yapamıyordu. Karşıdan gelen babasını gören Beritan bir kaç adımda yanına varıp yüzüne bağırdı.

"Nerdeydin annem o haldeyken nerdeydin senin yüzünden anne bişey olursa katili sensin." herkes deliren kadına baktı Beritan ilk defa babasına bağırıyordu.

"Bilmiyorum kızım bilmiyorum" dedi Mahmut bey nerden bilebilirdi ki karısı bu hale gelecek astımı vardı bunu bilerek geç gelmişti eve günlerdir iyi olmadığını bildiği halde nasılsın diye sormamıştı. Gözleri kızaran çılgına dönene karısını tutup sakinleştirmeye çalıştı Yekta ağa.

"Sakin ol Beritan annene bir şey olmayacak.!" Dediğinde Beritan elleriyle kocasının yakasını elleri arasına alıp ezdi gözlerinde siçim siçim yaşlar süzüldü.

"Babam beni sevmiyor Yekta babam kinemi seviyor bir kere bile saçlarımı okşamadı.! Bir kere olsun kızım demedi annem giderse ben yaşayamam o bana kızım derdi Beritanım derdi ondan başka kimsem yoktu benim.!" diyerek başını kocasının göğsüne koydu dudaklarını karısının gece karası saçlarına bastırdı etraftaki herkes hüzünle baktı.

"Senin ailende benim dünyanda Benim bırak sevmesin bırak demesin sen benim karımsın sen benim beritanımsın sen herşeyimsin biz bir birimize aile olacağız can olacağız nefes olacağız.!" sözlerini tamamladıktan Sonra karısını kolları arasına alıp küçük bir çocuk gibi sardı yanaklarından düşen yaşları avuç içlerini bastırarak sildi.

Dakikalar geçti Saatler geçti ne çıkan olmuş nede gelip giden olmuştu gözyaşları adeta kurumuştu genç kadının başını kocasının göğsüne yaslamış öylece bakıyordu Yekta ne kadar uğraştıysa tek kelime etmemiş sadece annem demişti Kinem ayrı yerde perişan olurken herkesin gözü kapıdaydı o doktor çıkıp geçmiş olsun Gülistan hanım iyi demelerini bekliyordu Haberi alan Devran ağa vakit kaybetmeden hastaneye varmış beklemeye koyulmuştu herkes Peri perişan koridorda bekliyordu. sonunda açılan kapıyla doktor çıkmıştı başındaki bandajlı ağzındaki maskeyi çıkarırken karşındaki perişan olmuş insanlara baktı nasıl diyecekti şimdi ama söylemeliydi ayaklanan Beritan doktorun ağzına baktı çıkacak tek bir söze ihtiyacı vardı sonunda derin bir nefes alan doktor söze girdi.