Nastoletni koszmar

Prolog

Blondwłosa, szesnastoletnia dziewczyma przemierzała ulice swojego rodzinnego miasta z parasolką w ręce. Szybki stukot jej grubych obcasów mieszał się z dźwiękiem spadającego deszczu. Gdyby nie to, że spóźniła się na autobus, teraz byłaby już w domu i brała gorącą kąpiel, o której marzyła, odkąd wyszła z mieszkania swojej przyjaciółki. Skręcając w lewo przyspieszyła kroku, coraz bardziej odczuwając chłód. Pech chciał, że najkrótsza droga do domu Oli prowadziła przez jedną z ciemniejszych dzielnic. Odetchnęła głęboko i postawiła pierwszy krok na chodniku, który prowadził do jej celu. Zawiał mocniejszy wiatr, który rozwijał jej włosy na wszystkie możliwe strony, w tym zasłaniając jej pole widzenia. Poczuła, że na kogoś wpadła i upuściła swoją parasolkę. Od razu odgarnęła włosy z twarzy, chcąc zobaczyć, komu jest winna przeprosiny.
Podniosła głowę i ujrzała mężczyznę w wieku mniej więcej trzydziestu lat. Miał może ze 185 centymetrów wzrostu, bladą cerę, czarne włosy do ramion, szare oczy i lekki, lecz dobrze widoczny zarost. Pod prawym okiem miał sporej wielkości bliznę. Ubrany był w czarne spodnie, granatową kurtkę, a na głowie miał czarny kaptur, najprawdopodobniej od bluzy. Ręce trzymał z kieszeniach spodni. Błądził wzrokiem bo całym ciele niebieskookiej, przez co poczuła się dość niezręcznie.
-Bardzo przepraszam, że na pana wpadłam. Zagapiłam się i... - Nie dokończyła, bo szarooki mężczyzna przysunął ją do siebie.
-Lepiej żebyś się nie pałętała sama o takiej porze, w takich miejscach, jak to. Mógłby cię ktoś porwać. Co byś wtedy zrobiła, hmm? - wymruczał wprot do jej ucha. Ola sprawnie mu się wyrwała i nie bacząc na nic, pędem ruszyła w stronę głównej ulicy, nie przejmując się zapomnianym przedmiotem chroniącym przed deszczem.
Wolała przejść dłuższą drogę, niż iść przez te ciemne uliczki i narażać się na cokolwiek. Żałowała, że wpadła na pomysł, aby iść tą dzielnicą.
Instynktownie się odwróciła i ujrzała szybko idącego za nią mężczyznę, na którego wcześniej wpadła. Teraz zaczęła biec. Nie przeszkadzały jej większe kałuże, które podczas biegu moczyły jej spodnie i buty. Słyszała, że nieznajomy również zaczął biec i był coraz bliżej. Łzy zaczęły spływać po jej policzkach, ograniczając widoczność. Gdy chciała skręcić na główną ulicę, poślizgnęła się i upadła na mokry od deszczu chodnik. Czuła pulsujący ból w prawej kostce, którą najprawdopodobniej skręciła.
Chcąc wstać, usłyszała szybkie kroki, które były coraz bliżej. Odwróciła głowę i ujrzała owego mężczyznę. Szarpnął ją za ramię tak, żeby stanęła na prostych nogach. Nagły ruch kostką spowodował ogromny ból, przez który Ola głośno jęknęła.
-Bądź ciszej! Jeszcze ktoś nas znajdzie. - Syknął brunet, ściskając ją za ramię i ciągnąc w stronę ciemnych uliczek.
-Czego ode mnie chcesz? - Zapytała nieco ciszej nie chcąc narobić sobie większych kłopotów. - Nie ciągnij mnie tak! Kostka mnie okropnie bo... - nie skończyła, gdyż poczuła mocne uderzenie w tył głowy.
-Możesz chociaż na chwilę się zamknąć?! Dowiesz się w swoim czasie.
-Ale ja muszę wracać do domu! Puść mnie w końcu, do cholery!
-Nie wracasz do żadnego domu, idziesz ze mną. - Mówiąc to, skręcił w ciemną uliczkę, w której stało duże czarne auto.
Siłą wsadził Olę do auta, odpalił je i odjechał. Nastolatka nie wytrzymała i zaczęła płakać i krzyczeć wołając o pomoc, chociaż wiedziała, że nie przyniesie to żadnych skutków.
-Możesz się kurwa zamknąć?! Chcesz sobie jeszcze pożyć, czy nie?! - Krzyknął zdenerwowany szarooki.
Dziewczyna nie miała już na nic siły, jedynie cicho chlipała.
To nie miało tak wyglądać! Miała przyjść do domu, zjeść razem z rodziną kolację, wziąć gorącą kąpiel i pójść spać, żeby następnego dnia znowu odwiedzić Kasię. Czego chciał od niej ten mężczyzna?! Dopiero po chwili zorientowała się, że coś do niej mówił.
-Um, mógłbyś powtórzyć? - Zapytała nieśmiało z lekkim strachem w głosie.
-Pytałem się o twoje imię.
-A-Aleksandra...
-Za długie, będę zwracać się do ciebie Ola. - Dziewczyna jedynie kiwnęła głową i oparła głowę o szybę w aucie.
Jak teraz będzie wyglądało jej życie? Czy ten mężczyzna będzie chciał coś jej zrobić? Takie myśli krążyły jej po głowie, póki nie zasnęła ze zmęczenia.