Ndoshta ai nk kishte faj ishte thjesht fati.
Ndoshta ai vdiq ne te vertet apo ndoshta u zgjua nga vdekja per tu hakmarre.
Ajo nate e erret po shkelqente , po shkelqente nga nje zjarr i madhe dhe gllaberues.
Shume jete po shuheshin nga ai zjarr, por nje jete nk mundi ta shuaj.
Halime: Ju lutem shuani zjarrin. Allah!! Ishalla nk jane brenda. Hatixhe!!! Ahmet!!!
Njerezit e lagjes po mundoheshin te shuanin zjarrin por ishte e kote. Zjarrfiksit dhe policia mberrijne aty.
Pelin dhe Ilker po kalonin aty dhe shohin zjarrin.
Ilker: Pelin, a nk eshte shtepia e Onurit ajo??
Pelin: Allah Allah! Ikim!! Qe te dy vrapojne tek shtepia.
Ilker: Cfare ka ndodhur ketu?? Pelin: Onur ku eshte?? Onur!!! Halime duke qare: Kane vdekur!! Policia gjeti brenda 4 trupa. Te gjithe kane vdekur!
Pelin: Onur!!! Joooooooooooo! Onur ku je??(fillon te qaji dhe te bertasi si e cmendur).
Ilker: Vella!! Onur!
Burak ndodhej ne studjon e tij dhe po priste lajmin, ai merr nje telefonate.
Burak: Alo!! Gjithka ne rregull. Hamza: Po zoteri. Te gjithe kane vdekur.
Burak: Perse me telefonon ti? Bali ku eshte?
Hamza: Bali vdiq zoteri! Djaloshi i Ahmeti e vrau sepse ai I abuzoj motren.
Burak: Nk mund ta besoj, une ju thash ti vrisni jo ti abuzoni. Ju jeni kafshe. Nejse, rendesi ka qe kane vdekur qe te gjithe.
Hamza: Per kete te jesh I sigurte. Burak: Shume mire!(mbyll telefonin). Kush ngatrohet me mua e pret varri.
Inxhi: Kush ka vdekur baba? Burak: Ke filluar te pergjosh pas dere nuse e dashur?
Inxhi: Joo, thjesht me kapi veshi fjalen vdekje.
Burak: Thuaj veshit qe te mos kapi me gje nese deshiron te mos shkulet.(largohet).
Inxhi: Do zbuloj cfare po kurdis. Do ta zbuloj, baba!
Nje funeral i ftohte dhe i trishte ishte ai i familjes Kaan. Nk kishte shume njerez por ishin ata me te dashurit. Pelin qante per njeriun e zemres, Ilker qante per mikun dhe vellain e tij kurse Halime qante per motren dhe nipin dhe mbesen e saj. Ishte nje dite trishtimi. Kishte vetem lot dhe dhimbje.
Pelin: Perse me le Onur?? Perse?? I dashur kthehu.(bie ne gjunje duke qare).
Halime: Ahh moterz e dashur! Ike kaq shpejt. Mbesa ime, lulja ime, vdiqe ne lule te moshes. Ahhh Allah. Cfare dhimbje. Allah.
Ilker: Miku im i dashur, vellai im. Na braktise kaq shpejt. Do me marri shume malli!
Te gjithe qanin teksa varrosnin trupat e pajete. Ne korridoret e nje spitali kishte qetesi te mistershme. Ne nje dhome ndodhej nje trup. Ai kishte plage te renda dhe djegie te thella. Ai ishte Onuri, te cilin e kishin nxjerre nga shtepia para te te digjej i gjithi. Fatkeqsisht fetyra e tij ishte djegur por te pakten ishte gjalle.
Mehmet: Zoteri, djaloshi eshte njesoj. Doktoret nk e dine nese do shpetoj. Fetyra e tij eshte djegur e gjitha. Zoteri, une mendoj se nk do tia dali mbane. Sylejman: Do shpetoj Mehmet! Atij i jep force nje motiv i vetem, ai do jetoj vetem per nje arsye. Hakmarrje!!!! Mehmet shikon Sylejmanin pastaj Onurin.Onur vazhdonte pa reaguar. Lejla dhe Ajlin sapo kishin marre rezultatet e provimeve te semestrit.
Lejla:10-ta! Qe te gjitha provimet 10-ta. Jemi me te mirat Ajlin.
Ajlin: Po!! Fale allahut dolem mire.
Lejla: Jo allahu por truri yne mike. Une do marr babin ti tregoj.
Ajlin: Ok.
Teksa Lejla po fliste me Burakun Ajlines i afrohet Xhani, nje djal qe ka qene gjithenje i dashuruar me Ajlinin.
Xhan: Pergezime Ajlin! Ke dale me e mira.
Ajlin: Faleminderit Xhan , edhe ti nk dole keq.
Xhan: Une nk jam aq perfekt sa ty. Ajlin...
Ajlin: Po, cdoje te me thuash. Xhan: Ajlin don te dalesh me mua?
Ajo sikletoset.
Ajlin: Xhan!! Se prisja kete gje! Xhan: Mos vendos tani. Te lutem mendohu.(puth ne faqe ate dhe iken).
Lejla: Cfare ndodhi vajze?? Cfare te tha Xhani?
Ajlin: Don te dali me mua! Allah, cfare te bej une tani?!
Lejla: Qetesohuuu! Ty a te plq ai? Ajlin: Nk eshte i keq por se di! Lejla: Nese vertet te plq prano. Ajlin: Allah Allah! Pse duhet te me ndodhte mua.
