Zamknąłem się w sobie. Nic nie jadłem, nie spałem, nie odzywałem się. Tylko leżałem na łóżku i patrzyłem w okno. Wszyscy do mnie przychodzili i prosili bym zaczął jeść. Doktor, psycholog, mama, Alex, Kally, a nawet John. Wszyscy chcieli bym żył dalej. Żebym nie odchodził z ich życia. Rozumiem doktora i psychologa, bo jeśli się poddam to będzie to dla nich porażka odniesiona w pracy. Polegli, nie udało im się uratować jedynej omegi. Ale inni? Nie muszą wcale mieć ze mną kontaktu. Dziwię się, że chcą. Przecież jestem do niczego. Jestem kupą gówna. Nikomu nie powinno na mnie zależeć. A jednak zależy. Niezwykłe. Myślałem, że zobaczą prawdę po tym co się stało. Ale oni dalej idą w zaparte i upierają się, że jestem ważny. Ich opinia. Każdy ma prawo na inną i nikt nie ma prawa się do tego wtrącać. No nic każdy tu przychodzi i gada coś o tym jak mnie kocha. Mama, Kally, Alex. Jest mi przykro z tego powodu. Oni mnie kochają a ja im zniszczyłem życie. Ja również ich mocno kocham. Dlatego nie powinienem im dalej niszczyć życia. Zasługują na długie i szczęśliwe życie bez zmartwień, których ja zapewniam im cały czas.
*******
Nathan wstaje ze swojego łóżka powoli. Odczepia od siebie kroplówke i inne szpitalne przyrządy. Powoli rusza do łazienki. Szpitalna koszula wisi na nim jak na wieszaku, co pokazuje jaki jest chudy. Staje przed umywalką i patrzy w lustro. Widzi puste spojrzenie, już dawno bez życia. Zaciska pięść i uderza w czystą tafle lustra, rozbijając ją. Bierze jeden duży kawałek i podcina sobie żyły. Godzinę później ciało znajduje matka. Niestety chłopaka nie udaje się uratować.
W momencie śmierci jedynego omegi na świecie, rodzą się bliźniaki. Omegi.
CZYTASZ
Pierwszy omega
Werewolf(Uwaga❗Treść jest strasznie toksyczna i może wywołać "raka". Czytasz na własną odpowiedzialność.) Ewolucja zaczęła działać i ludzie zaczynają przemieniać się w wilkołaki. Powoli powstaje ich społeczeństwo. W ich hierarchii dzielą się na alfy, bety i...
