In Love With My "Brother"

6.The little one is gone

*Valerin P.O.V*

Me lendoi...Nuk di cfare te them.Ishte ai qe me lendoi,dhe ende e bente.Nuk e kuptoja ku donte te dilte valle.Ditet iknin dhe une me te rralle se shikoheshim,edhe kur e benim,asnjeri nga ne nuk fliste,apo pershendeste.Teksa ecja rruges me Amedeon nder krahe,perpara meje ndalon nje burre rreth te 40-ave.
-Pershendetje e dashur.Ju jeni Valerin apo jo?Motra e nipit tim?-pyeti ai.Aty kuptova se ishte xhaxhai i Rivaldos.
-Po zoteri.Me se mund tju ndihmoj?-pyeta.Dukej njeri i mire.
-Po ky femija kaq i bukur i kujt te jete valle?-pyeti,dhe nisi te perkedhelte Amedeon.Ai thjesht buzeqeshte.
-Djali im.-thash,dhe ja dhash paksa ta mbante nder krahe.
-Qenka kaq i vogel dhe i mire.I ngjan Rivaldos ne fakt.-tha rastesisht,dhe aty kuptova se vertete ngjanin.Amedeo kishte po te njejten buzeqeshje qe kishte Rivaldo.Aq te embel,te paster.
-E vertet.-thash pa vetedije,dhe nje lot me pikoi.
-Eshte djali i tij?-pyeti papandehur,dhe aty u tremba.
-Eh?Oh jo jo,aspak,thjesht e ka dajo ndaj ngjajn.-buzeqesha.
-O,kuptoj.Erdha per tu njohur me ju e dashur.Kam degjuar shume nga Rivaldo per ty.Duhet te jeni shume e rendesishme per te.-buzeqeshi,dhe me dha djalin.
-Raporti moter vella,kaq.-thash,e merzitur.
-Une nuk mendoj keshtu.-tha ai,dhe me buzeqeshi,ku ne fund u largua.
Bashke me djalin,u nisa per ne shtepi.Nuk mungonte vellai im i dashur ku vinte thuajse tre here ne jave.Nena me tha,se fale meje ai tani vjen me shpesh ne shtepi.Mallkova veten.Luante shpesh me djalin,dhe sa here i shikoja bashk,zemra me ngrohej.I ati i cili luante me te birin ishte gjeja me e bukur qe mund te shikoja.Por prap e pamundur.Rivaldo nisi te me largonte nga vetja.Ndihesha paksa e lehtesuar,ama se di perse por dicka,me pengonte te isha e lumtur.Sikur nuk doja ta kisha larg.Sa here i flisja per dicka,ai me pergjigjej ftohte,ose nuk me pergjigjej fare.E urreja kur bente ashtu.
-Rivaldo me ndihmon pak,shko merr pjatat.-thash,dhe ai me pa,por nuk mu pergjigj.
U cua nga vendi,shkoi te merrte pjatat,dhe i la ne tavoline.Ne fund fare u afrua dhe tha:
-Urdhero moterz e dashur.I ke ne tavoline.-tha gjithe ironi,dhe u largua.Pse me lenduan fjalet e tij te ftohta valle?Cfare kishte,jo se nuk e dija ama...
Pas darke te gjithe u larguam per te fjetur,ku ne fund u kujtova dhe shkova tek Rivaldo,i cili qendronte ne ballkon.
-Takova xhaxhain tend sot.-thash.
-Me behet qejfi,per ca folet?-pyeti pa ndonje emocion,apo shrehje fytyre.
-Hic,me pyeti per djalin,dhe me tha qe i kishe then shume gjera per mua.-buzeqesha zbehte,por ai se vuri re.
-Ehe,i kam then ca gjera.Shpresoj te mos te te kem krijuar shqetesim.-tha.
-Aspak.-thash.Kishim kohe qe nuk flisnim sado pak me njeri tjetrin.
-Me lejen tende po shkoj te fle.-tha,dhe ajo fjale me merziti.
-Pse me shmangesh?-pyeta papritur.
-Si the?-pyeti,dhe u kthye.
-Pse po me shmangesh?Me largohesh,dhe as qe me flet me tani.-thash e trishtuar,dhe ai u afrua.Syte ishin paska te mbushur me lot,por nuk i lash te dilnin.
-Pse te shmangem pyet?Se di,dal te ta kujtoj pak,ti je gati per tu martuar,ke nje djal,une i fejuar.Secili ka jeten e tij moterz.Raporti yne qendron thjesht moter vella.Mos do ndonje raport tjeter mes nesh qe nuk e di?-pyeti ai gjithe inat,por nuk e shprehu.Ishte teper i qete dhe serioz.
Nuk u ndjeva.Fjalet e tij me dogjen e vertet.Edhe i kisha then vete ato.
-Lere fare Rivaldo.Vazhdo si te duash,meqe je im vella,nuk doja te ndaheshim keshtu.-ai nuk foli,thjesht u kthye,dhe u fut brenda.
-Cfare ke keshtu Valerin?Pse je kaq e cakorduar?-pyesja veten.Hoqa mendimet nga koka,dhe u nisa per te fjetur.Gjumi nuk me zinte.Dicka kisha qe me pengonte.Degjova zhurma posht,dhe u ngrita e trembur.
-Xavier,cohu dikush ka hyre ne shtepi.-thash e trembur,teksa i flisja Xavierit.
-Ca po thua?-tha i pergjumur,dhe u ngrit menjehere nga krevati.
Dolem nga dera dhe u perplasem me te gjithe.
-Edhe ju i degjuat?-thash.
-Normale qe po,ato jane kudo,dikush ka hyre me force.-tha babai,dhe u trembem.
-Une po shkoje posht.-tha Rivaldo,dhe pas tij Xavier.
-Po vi me ty.-Rivaldo thjesht e pa,dhe pohoi me koke.
-Une po shkoje tek Amedeo,ai eshte ende duke fjetur.-thash,dhe shkoa tek dhoma e tij.
-Bir.-thash dhe ju afrova.Degjova dritaren te kerciste.U tremba,dhe per nje moment ajo u thye.
-AAAAAA,-ulerita aq fort,saqe Amedeo nisi te qante.
-Pusho,ndryshe te vrava si ty dhe tet bir.-tha ai,dhe u afrua tek krevati.
-Te lutem mos e prek ate,te pergjerohem,kerko cfare te duash vetem ate mos e prep.-ju ula ne gjunje,dhe nisa te qaja.
-Karamele,une pikerisht per ate qe po lutesh ti,kam ardhur.-u ul,mori djalin dhe tha:
-Thuaj pacim pacim mamit,se ske per ta pare per nje kohe shuuuume te gjate.O se harrova edhe babi Rivaldos.-dhe iku.Ai e dinte qe i ati ishte ai.Ai qendronte pas kesaj.Per fajin e tij me kishin marr djalin.
-AMEDEO,AMEDEO JOOOO TE LUTEM MA KTHE DJALIN TE LUTEM.-ulerisja e bertisja,por e kote.Djali im ishte zhdukur.
Dera u hap,dhe prej saj doli ai:
-Valerin ca ndodhi?-Rivaldo qendronte aty.
-I mallkuar,eshte i gjithi faji yt,ti me rrembeve djalin.Te urrej Rivaldo.Te urrej me gjithe shpirt.-nisa ta qelloja ne kraharor,dhe ai qe spo kuptonte.
-Valerin ca thua ku eshte djali?-pyeti i raumatizuar.
-Ti ma rrembeve ti....-nuk mundesha dot me,u ula ne gjunje dhe qaja me sa fuqi kisha.
-Valerin bije mos u shqeteso do e gjejme djalin.-tha nena,dhe erdhi tek une.
-Shpirt mos u shqeteso,do ta marrim djalin tone prap.-tha Xavier,dhe me perqafoje.
-Valerin,premtoj se do ta kthej nipin tim,shendosh e mire.-gati ne te qare Rivaldo erdhi dhe u ul tek une.Me kapi,dhe me perqafoje aq fort,saqe e ndjeva ne cdo kocke.Kisha aq shume nevoje per perqafimin e tij.Me nevojitej me shume se cdo perqafim tjeter.
-Me more djalin...-vazhdoja e pafuqijshme vazhdoja,dhe qendroja ne krahet e tij.Aty syte e mi u mbyllen,duke me ren te fiket.

*Nje jave me vone*

Ndodhesha ne dhomen time,dhe ne dore kisha nje papuce te Amedeos.Lotet ate jave nuk shteruan nje sekonde.Cdo nate lutesha qe ta mbaja serish ne krahe,ta puthja dhe ti thosha sa shume qe e doja.Me mungonte aroma e tij.
-Amedeo,ku je?-qaja e qaja,derisa dera u hap.
-Valerin si ndihesh?-Xavier erdhi,dhe u ul prane meje.
-Keq.-u pergjigja,dhe ende qaja.
-Mos u shqeteso,do e gjejme.-tha.
Lutesha kaq shume qe te vinte tek une.
Kaluan dite,dhe sikur e kisha marr pak veten.Duhet te isha e fort per Amedeon.Ato dy jave nuk u hasa asnjehere me Rivaldon.Nuk me dukej gjekundi.
Teksa ecja rruges,u ndesha serish me xhaxhain e Rivaldos.
-Bije ca ke?-pyeti,dhe u afrua tek une.-Degjova nga Rivaldo ca ndodhi.Mos u shqeteso,ai po ben te pamunduren per ta gjetur.Ska len nje dite qe te bej pushim.-tha,dhe me perqafoj.
-Faleminderit xhaxha.-u pergjigja,dhe e pafuqishme e perqafova.-Ai e ka fajin.Rrembyesi,permendi emrin e tij.Ai e dinte qe Rivaldo ishte babai.-thash.
-Pra Rivaldo eshte vertet i ati i Amedeos?-pyeti i cuditur ai.
-Po..
-Oh bije eja ulemi diku edhe me trego.-tha ai,dhe une pohova.
Nisa te tregoja historine,dhe ne fund thash:
-Ju lutem mos i tregoni gje Rivaldos.Nuk dua qe ai ta di.
-Mos u shqeteso bije,e ke sekretin te sigurt me mua.-tha.
-Ah femije ca keni bere.-u qetesua paksa.
Pasi bisedova gjate me te,u nisa per ne shtepi.
Rivaldon me ne fund e pash,ishte teper i lodhur.Dukeshin syte e tij te cilet nuk kishin kishin fjetur.
-Si ndihesh?-pyeta me dymendje.
-Cka.-u pergjigje that.
-Je i lodhur,shko te flesh.-thash,dhe u afrova tek ai.
-Jo,jam mire.Duhet te kerkoje edhe pak.Duhet ta gjej.-tha i trishtuar,duke shtrenguar grushtin.
U ndjeva aq bukur kur ai fliste ashtu.Nuk e kuptoja perse thoshte ashtu.
-Ca ndjen per Amedeon?-pyeta papritur.
-Nuk e di,sa here qe e shikoj me duket sikur shoj veten te vogel.E dua kaq shume ta kem prane,ta shoh teksa rritet.Dua te me therras dajo.Ti plotesoj kapricot.Thjesht dua te jem i rendesishem dhe i vecante ne jeten e tij.-foli plot gjalleri,dhe dashuri.Nga syte e tij pikuan lot.Zemra mu ngroh,per nje cast doja ti thosha qe ishte i ati,edhe kishte nje vend te vecante ne jeten e tij,por nuk mundesha.
-Mos u shqeteso,do ta kemi serish prane.-thash,dhe pavetedije,e perqafova.Ai u cudit paksa,por ne fund me perqafoj mbrapsht.
-Me kishte munguar ky perqafim.-tha.
U ndergjegjesova,dhe e shtyva paksa,por ai nuk me lejoj,dhe tha:
-Te lutem rri keshtu edhe pak.Vetem pak.
Nuk ja ndalova.Ndenja edhe pak ashtu e perqafuar pas tij,dhe ndjeja aromen e tij e cila pershkruante trupin tim.
-Oh Rivaldo...-belbezova pa me degjuar ai,dhe ashtu ndenjem derisa me zuri gjumi ne krahet e tij...

Hedho another kapitull 😆.
Si mendoni kush e ka rrembyer Amedeon e vogel?😢Me vjen keq per Rivaldon😑.Pse e akuzon ajo Valerin ate te shkret?😠.

(Leave a ☆ and a comment,thanks for your support ☺)