შესავალი
გამარჯობა, მე მარიამი ვარ. მე-11-ე კლასელი. ძალიან მოსაწყენი ცხოვრება მაქვს, ჩემი რუტინაა სკოლა-სახლი-სახლი-სკოლა. არც თაყვანისმცემელი მყავს, არც შეყვარებული მყოლია. ბევრს უკვირს ის, რომ 17 წლის გოგოს შეყვარებული არასდროს ყოლია და ამ თემაზე საუბარს თავს ვარიდებ. ერთი ჩვეულებრივი ათოსანი გოგო ვარ, გრძელი, ყავისფერი თმით და შავი სათვალეებით. მოკლედ, ყველაფერი საშინლადაა, იმას თუ არ ჩავთვლით, რომ ორი მაგარი დაქალი მყავს სკოლაში. ელენე და დიანა. ელენე ჩემი კლასელია. მოკლე ყავისფერი თმა აქვს. დიანა კი პარალელკლასელია, რომელთანაც, უკვე მესამე წელია, ძალიან ახლოს ვარ. ისიც სათვალეებს ატარებს და საშუალო სიგრძის შავი თმა აქვს. სამივეს ერთნაირი ფერის თვალები გვაქვს. თაფლისფერი.
მოკლედ, თუ უკვე არ მოგბეზრდა ჩემი ლაქლაქი და ისევ აგრძელებ ამის კითხვას, უნდა გაგაფრთხილო, რომ წინ დიდი ისტორია გელოდება, რომელიც ერთი შეხედვით ძალიან მარტივ სიტუაციაზეა აგებული. თუმცა, ამ მარტივ სიტუაციაზე მე ზედმეტად ბევრს ვფიქრობ.
დაააა მგონი დავბრუნდი~ ოღონდ ვიცი, რომ საშინლად ვწერ (დიდი ხანია writer's block მაქვს) მაგრამ იმედია თვითონ ისტორია მაინც იქნება საყვარელი..😂 ვნახოთ რა გამოვა
YOU ARE READING
Is this love?
Non-Fictionეს სიყვარულია, თუ კიდევ ერთი წარუმატებელი მცდელობა? მარიამს ბევრჯერ ყვარებია, თუმცა ეს გრძნობა ორმხრივი არასდროს ყოფილა. შეიძლება ამის შეცვლა?