Nagising akong may mga kamay na humahaplos sa buhok. Dahan dahan akong nag mulat at ang naka ngiting muka ni Ashley ang bumungad sa akin.
Saka ko lang napag tantong naka tulog pala ako habang naka upo sa gilid ng kanyang kama...
"Hi."
She whispered. Seeing her smiling like that makes my heart melt.
Marahan ko syang kinabig at niyakap ng mahigpit.
I feel relief at gising na siya.
Saka isa isang pumasok ang myembro ng pamilya na tila Hindi rin mapakali at bumalik agad nung pinaalis ko sila para maka pag pahinga sa pag babantay.
"What happened?"
May pag tataka sa muka nya at tiningnan kami isa isa.
"Hon?"
Baling nya sakin ng walang sumagot isa man sa amin.
"Wife...."
Umpisa ko. But fuck! Hindi ko inaasahan na ganito pala kahirap ipag tapat sa kanya Ang nangyari, I don't want to ruin that beautiful smile in her face.!
"You don't remember anything?"
Bahagya muna syang nag isip, pero iling lang ang sagot nya sa amin.
"Care to tell me? What happened?"
"Wife... N-nahulog ka sa hagdan."
Kinakabahan kong sagot sa kanya.
And with that, her beautiful smile faded on her face. Nang walang anumang hinipo niya ang nasa sinapupunan.
"W-why this is feel empty?"
Nanginginig ang boses nyang tanong sa amin. I can't look straight in her eyes, because it's hurt me more seeing the pain on it.
"Mom? How's my baby??"
Baling nito sa ina.
"Anak, anu kasi..."
Maging ang ina ay hirap din kung ano ang isasagot sa anak.
"Hon?"
Baling Muli nito sa akin.
"How's our baby? Tell me that everything is alright, please."
Hirap niyang pag susumamo sa akin.
Hinawakan ko ng mahigpit ang dalawa niyang kamay.
"Listen wife, wala na ang baby, nakunan ka sa pagka hulog mo sa hagdan."
Tila bumikig iyon sa aking lalamunan habang ipinag tatapat sa kanya Ang totoong nangyari.
Maging ako man ay lubos na nasasaktan sa katotohanang wala na ang aming magiging anak.
"H-hindi.."
Ramdam ko ang panginginig ng kanyang mga kamay, kita ko ring ang mga luhang nag uunahang dumaloy sa kanyang pisngi. Nanginig na labi dulot marahil sa kabiglaan ng nangyari.
Niyakap ko sya ng mahigpit to comfort her..
"H-hindi yun totoo. Please! Sabihin mong Hindi totoo!!"
Nag umpisa na syang mag panic, pero mas lalo ko lang syang niyakap ng mahigpit.
"Shhhhh.. It's OK.. Baka mas lalo lang maapektuhan ang kalagayan mo.. Please wife, calm down.."
"I-big sabihin? Talagang wala na ang baby natin?"
Tanong nya sa kawalan, at tila walang gustong sumagot kahit isa sa mga naroon.
"I-im sorry Zach.. This is my fault..! Kung nag ingat lang sana ako lalo, baka..... Baka Hindi na to nangyari... Kung..... Kung sana......"
Hindi na nya naituloy pa ang sasabihin ng bigla itong nanahimik.
"Oh my god!! Call the doctor Andrew!!! She fainted!!!!!"
Halos durog ang puso ko nang lingunin ko ang asawa kong wala nang Malay.
Bigla namang pumasok ang doktor sa loob at pinalabas muna kaming lahat..
Halos Hindi ako mapakali sa pasilyo ng ospital.
Maging ang ina ni Ashley ay tahimik na humihikbi sa isang sulok at todo pag aalo naman ang ginawa ng asawa nito.
Maya Maya pa lumabas ang doktor. Naiiling itong tumingin sa amin.
"I'm sorry to say this, but the patient need a heart transplant now or soon. This is the only para sa kaligtasan ng pasyente."
"Ano po ang ibig nyong sabihin dok?"
"Fifty-fifty po ang lagay ng pasyente. Na wala na tayong ibang choice kundi ang isalang sya sa operasyon. Pero sa operasyon, fifty-fifty lang din ang chance nyang maka survive."
Tila sinaksak ako ng maraming patalim sa narinig.
"What? You are suggesting for the operation? But you don't know also if she can survive it?! Are you fooling me huh???!!
I don't fucking care if how much will it cost! Just make sure that fucking surgery must be successful!!!"
Galit kong sigaw sa doktor.
"I'm sorry again mister, but in her condition, the patient need the operation for the biggest hospital.. Sobrang lala na ang kalagayan nya, at mahirap na para sa amin ang gumawa ng operasyon sa kanya. Cardiologist hospitals must do the rest. I have some patient to check, If you'll excuse me.."
Nanlambot ang tuhod ko sa narinig. Tila Hindi na rin tumibok ang kalahati ng puso ko sa nangyayari.
This is to much! Hindi lang ako nawalan ng anak! May posibilidad pa akong mawalan ng asawa. Fuck!!
Mabilis ang naging disisyon namin para sa operasyon. Dahil kung mag tatagal pa ito ay lalo lang mahihirapan ang asawa ko sa kalagayan nya.
natagalan pa kami sa pag hahanap ng puso na maaaring mag match sa kanya.
Halos Hindi ko magawa ang mga trabaho ko sa opisina. Tanging sina dad nanaman ang sumasalo sa lahat ng yun.
Nangyari na ang araw para sa kanyang operasyon.
Halos lahat ay tahimik na nananalangin na maging matagumpay ito.
Maging ako ay ganun din. Kinaya ko ang mawalan ng anak. Pero kung pati mawalan ng asawa?
Baka Hindi ko na kakayanin.
Halos napigil ko ang aking pag hinga nang bumukas ang operating room.
Lumabas ang kilalang batikan sa pag opera at sinalubong namin ito.
"Kamusta dok ang anak ko?"
Mommy ni Ash.
"Naging matagumpay po ang operasyon. Pero kaylangan po natin syang obserbahan sa loob ng isang linggo, para makumpirmang OK na talaga sya."
Tila nabunutan ako ng tinik sa narinig.
"Mamaya pa ay ililipat na sya ng kwarto, maaari nyo na syang dalawin."
Ngumiti ang doktor at nag umpisa nang umalis.
Halos sa ospital na ako tumira. Kahit pilit na pinapauwi ako ng mga magulang ko para maka pag pahinga ay Hindi ako pumayag.
Kasalukuyan akong pinupunasn sya ngayon.
"Please wife, wake up. I miss you so much.."
Bulong ko sa kanya ginawaran sya ng halik sa noo.
Mahigit isang linggo na nang matapos ang operasyon, pero hanggang ngayon, Hindi parin sya nagigising.
Ayaw kong mawalan ng pag asa na balang araw, didilat na rin ang mga mata nya.
Pinag masdan ko syang maigi. She look pale and lifeless. Tila walang kabuhay buhay, malayong malayo sa Ashley na masiyahin at punong puno ng kulay.
Nasa ganung kalagayan ako nang maramdaman ko ang pag galaw ng mga daliri nya na hawak ng mga kamay ko.
Gulat akong napatingin sa kanya nang makitang dahan dahan syang nag mulat ng mata.
"Oh fuck! She's awake!!!!"
Mabilis akong tumakbo sa intercom at tumawag ng doktor.
