Never Again // Dutch

-26-

"Waarom.." vraagt Michael. "Gewoon.. Alles." zeg ik. "Waar snij je je?" vraagt Michael. "Hoe bedoel je?" zeg ik. "Waar op je lichaam?" "Waarom wil je dat weten?" "Mag ik niet geïnteresseerd zijn?" "Ja wel maa-.." "Vertel gewoon." onderbreekt Michael me. "Hier." zeg ik en ik wijs maar m'n linker zij. "Mag ik het zien?" zegt Michael. Ik kijk 'm vragend aan. "Ik wil je gewoon helpen! En ik wil dus ook weten hoeveel het is." zegt Michael. "Ik heb geen hulp nodig." zeg ik. Hij kijkt me aan met een meen-je-dat-nou-serieus-gezicht. "Ik voel me prima." zeg ik. "Oh ja tuurlijk. En daarom snij je jezelf." zegt Michael. Ugh wie hou ik ook voor de gek. Juist. Mezelf. "Hoe wil je me dan helpen?" zeg ik. "Je aan Ashton koppelen." zegt Michael met een glimlach. Nu is het mijn buurt om een meen-je-dat-nou-serieus-gezicht op te zetten. "Kom op. Je vindt hem duidelijk leuk." "Niet." "Wel." "Niet." "Wel." "Michael stop!" zeg ik. "Ik vind hem niet leuk." lieg ik. Ugh. Hij probeert me doordringend aan te kijken, maar dat mislukt. Hij begint te lachen. "Sorry. Dat was raar. Maar even serieus. Je vindt hem wel leuk. En anders vind je Luke leuk." zegt Michael. "Ik vind hun allebei niet leuk ok? Begrepen Clifford?" zeg ik. "Mh." zegt Michael. Ik zie aan hem dat hij me niet gelooft. Tuurlijk gelooft hij me niet. Ik ben een slechte leugenaar. "Je kan slecht liegen." zegt Michael. Ik zucht en laat me achterover op bed vallen. "Ik weet het.." zeg ik met een zucht. "IK WIST HET!" roept Michael blij. "Woah wat?" vraag ik. "Je vindt Ash en Lukey leuk." zegt Michael plagerig. "Waarom denk je dat in vredesnaam?" zeg ik. "Omdat je er erg mee zit dat Luke je heeft laten zitten en hoe je hem net hielp. En hoe je met Ash omgaat. Zo ga je niet met mij en Calum om. Jullie twee lijken net een stelletje." zegt Michael. "Rustig aan Sherlock. Ja ik zit ermee dat Luke me heeft laten zitten, maar dat betekent niet dat ik hem meteen leuk vind. En ik ga gewoon normaal met Ash om hoor. Ik weet niet waarom je dat denkt." zeg ik. "Ik zie het aan je." "Shut up Clifford!" "Ik heb gewoon gelijk. Omg. Ik heb een keer gelijk." zegt Michael. "Ben je klaar?" vraag ik. "Mh nee. Ik wil ze nog steeds zien." "Wat zien?" zeg ik. Ik ben echt dom. "Je uh.. littekens.." zegt Michael. Oh dat.. "Liever niet.. Je kan het trouwens niet zien nu.. Er zitten teveel pleisters op nu." zeg ik. "Oh.. Komt dan wel een andere keer." zegt Michael. Ja of gewoon niet. "Hoelaat is het eigenlijk?" vraag ik. "Geen idee. Wacht." zegt Michael en hij loopt de kamer uit. 3 minuten later komt hij terug. Ik kijk hem vragend aan. "Wat?" vraagt Michael. "Waar kom je vandaan?" "Van Ashton." "En wat deed je daar?" "Uh.. geen idee.." zegt Michael. Ik ben dus niet de enige die niet slim is. "Ik vroeg hoelaat het was en toen liep je weg." "Oh ja dat ging ik doen." zegt Michael en hij wil weer weglopen. "Michael." zeg ik. "Ja?" "Je kan ook gewoon op je telefoon kijken." "Waar is die?" "In je broekzak." "Oh." zegt Michael en hij pakt z'n telefoon. "Het is bijna elf uur. Hoezo?" vraagt Michael. "Wou het gewoon weten. Maar ik ga denk ik slapen.." zeg ik. "Is goed. Ik ga nog even naar Calum en dan kom ik ook." zegt Michael en hij geeft me een kus op m'n hoofd. "Woah. Wat was dat." zeg ik. "Ik gaf je een kus op je hoofd..? Is dat raar?" "Dit gebeurt gewoon zelden bij mij." "Hebben je ouders dat nooit gedaan?" "Nope. Ze haten me met heel hun hart." zeg ik. "Oh.. Nog nooit iemand dat bij jou gedaan?" "Jawel.. Dat uh.. Was Luke.. Ik sliep nogal vaak bij hem.." zeg ik. "Oh. Nou nu ga ik dat elke avond doen. Beloof ik je." zegt Michael. "Uh ok.." zeg ik. "Truste." zegt Michael. Ik zeg ook truste en hij gaat weg. Ik kleed me om en stap dan in bed. Niet veel later val ik in slaap.

"SARAH WAKKER WORDEN." roept Michael in m'n oor. "Godverdomme Michael." zeg ik geïrriteerd. "Niet schelden." zegt Michael. "Dat bepaal ik zelf wel. Waarom deed je dat verdomme?!" zeg ik nog steeds geïrriteerd. "Je moest wakker worden en ik wist niks anders te bedenken." zegt Michael. "Waarom moest je me wakker maken dan?" vraag ik. "We hadden vandaag afgesproken met de jongens." "Wie? Sorry ik ben nog niet echt wakker geloof ik." zeg ik. "De jongens zijn One Direction." "Woah. Mag ik mee?" vraag ik. "Je moet mee. We gaan je niet alleen achterlaten hier." "Omg dit is echt geweldig." zeg ik en ik geen Michael een knuffel. "Wow waarom die knuffel?" "Had ik zin in geloof ik." zeg ik. "Ok." zegt Michael. "Kleed je snel aan dan gaan we ontbijten." zegt Michael en ik ren half naar de badkamer met m'n schone kleding in m'n handen. Volgens mij heb ik me nog nooit zo gehaast. Oh wacht. Volgens mij toch wel.. Maar daar gaan we het nu niet over hebben.

We zitten in stilte aan de ontbijttafel. "Dus..." begint Calum ongemakkelijk. "Hoe wist je hoe je Luke z'n wondjes moest verzorgen?" vraagt Ashton aan mij. "Uit ervaring. Hoezo?" vraag ik. "Gewoon geïnteresseerd.." zegt Ashton. "In jou." kucht Michael. Ashton kijkt hem aan met een wtf-zeg-jij-nou-gezicht. "Wat? Het is toch zo?" zegt Michael tegen Ashton. Ashton loopt een beetje rood aan. Meen je dit serieus? Of is Ashton gewoon een mega goede acteur. Hij zou dan wel een leuke acteur zijn. Oh. Fuck. Zei ik dat nou serieus. Dat meende ik niet. Dat meen je wel, Sarah. Niet. Wel. Niet hou op. Jawel en ik kan niet ophouden, ik ben je gedachtes. Duh. Oh fuck. Gelukkig voor mij heb ik het niet hardop gezegd. "Wat zei je niet hardop?" vraagt Michael. "Huh wat?" zeg ik. "Oh laat maar. Je praat tegen jezelf. Is normaal hoor. Blijf maar lekker doorpraten." zegt Michael. "Gast. Nee. Dat is niet normaal. Niemand, nou ja.. bijna niemand dan, praat tegen zichzelf behalve jij. Het is gewoon raar." zegt Calum. "Ik ben niet raar!" zegt Michael beledigd. Het is even 3 secondes stil en dan moeten me allemaal lachen. "Ok dat was een keer een goede grap van je, Cliffoconda." zegt Ashton. "Cliffoconda..?" zeg ik. "Een van m'n awesome bijnamen." zegt Michael. "Ok..?" zeg ik. Ik ben omringd door idioten. Wacht. Ligt het aan mij of is Luke altijd zo stil? Wat ik me kan herinneren was ie druk als ik weet niet wat. En dan bedoel ik gewoon druk. Nu is ie uh.. ja stil. "Ben je altijd zo stil?" vraag ik aan Luke. "Ja. Saai toch?" zegt Michael.

Luke POV

Sarah kijkt me aan met een rare blik. Ja ok nou goed, er is iets mis met me. Al jaren. Maar toch. Ik moet nu veel meer oppassen met wat ik zeg en doe. Vroeger had ik dat niet. Soms wil ik gewoon echt terug naar die tijd.. Maar de enige reden die ik daar voor heb is dat ik alles recht wil zetten wat ik heb misdaan bij Sarah.. Ik voel me schuldig ok! En ik mis het ook. Ik mis haar gewoon naast me.. "Ok. Wij moeten praten. Nu." zegt Sarah tegen mij. "Ok." zegt ik en we lopen samen naar een afgelegen plekje. "Wat is er?" vraag ik. "Je bent opeens zo rustig. Wat is er mis met je. Je was altijd zo opgewekt en druk enzo.." zegt Sarah. Kan ik er wat aan doen dat het meisje waar ik verliefd op ben (al fucking 5 jaar) me haat en niet wil vergeven (wat ik wel snap). Ik haal m'n schouders op. "Er is iets mis met je en ik ga uitzoeken wat." zegt ze. Ze wilt weglopen. Ok nu of nooit. Ik hou haar tegen. "Wat doe je." zegt Sarah. "Ik zou dit niet moeten doen.. maar.." zeg ik en ik kus haar.