HELP ME LIKE YOU DID....DON'T FORGET ME

~3~

Πονάει και κάθε μέρα πονάει πιο πολύ.Γίνεται όλο και πιο δύκολο. Δεν ξέρω πόσο θα αντέξω.Δεν γίνεται να ξεχάσω ποιά είμαι.Η καρδιά μου,μου λέει να συνεχισω αλλά εγω είμαι εξαντλημένη. Νομίζω οτι μια μέρα είναι ένας αιώνας και οτι κάθε καινούρια μέρα είναι ενα μαχαίρι.Μου λένε συνέχια οτι είμαι άσχετη,ηλήθια, με το μυαλό πάνω απο το κεφάλι και οτι στην ζωή μου δεν θα πετύχω τιποτα.Ο Tae δεν ήρθε σήμερα σχολείο και όπως καταλαβαίνετε βρήκαν όλοι την ευκαιρία να με κοροιδεϋουν.Αλλη δουλεια δεν είχαν δηλαδή απο το να ασχολιούνται μαζί μου;Με έχουν κάνει να αρχίσω να πιστεύω οτι είμαι όντως ανήκανη και αυτό μου σπάει πολύ τα νεύρα.Πως κατάφεραν να κοντρολάρουν έτσι την ζωή μου;
Ήμουν αποφασησμένη να μην τους δίνω σημασία αλλά απο οτι φένεται απέτυχα.Απετυχα παταγοδώς.Ακόμα και να κρατήσω την ηρεμία μου είμαι ανήκανη.Πήρα ένα βάζο και το έρηξα κάτω....ουψ....τι κανω;...... γιατί είμαι εγώ ετσι;Εκείνη την στηγμή χτύπησε το κουδούνι....ώρες που βρίσκει και αυτό.....πήγα και άνοιξα την πόρτα....
Ε:Tae;;;;Τι κάνεις εδω;
T:Σήμερα δεν ήρθα σχολείο γιατί δεν αισθανόμουν καλά αλλά τώρα είμαι καλύτερα και είπα να περάσω να σε δω....
Ε:Δεν είναι η καταλληλότερη ώρα τώρα...
Τ:Γιατί;
Ε:......
Τ:Εχεις επισκέπτες;
Ναι την στεναχωρια μου.....
Ε:Οχι
Τ:Τοτε;
Ε:Απλα θελω να μεινω μονη
Τ:Μου κρύβεις τιποτα;
Ναι
Ε:Εγω;;Οχι
Τ:Αλήθεια;
Ε:Ναι;
Τ:Πιο πολύ σαν ερώτηση ακουστηκε....
Ε:Τae είμαι μια χαρα δεν σου κρύβω τιποτα απλα θέλω να μείνω μονη μου.....
Τ:Καλά ντε....να περασω πιο μετα;
Ε:Θα σε παρω τηλέφωνο οταν ειναι....
Τ:Οκ
Ε:Τα λέμε
Τ:Τα λεμε
Έκλεισα την πόρτα και πήγα στο δωμάτιο μου και ξεκήνησα να μαζεύω τα σπασμένα γιαλιά κόπηκα καμιά δυο φορές αλλά δεν με έννοιαξε.....περισσότερο με πείραξε που έδιωξα τον Tae αλλά δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς....παράτησα τα γιαλιά σηκώθηκα επληνα τα χέρια μου απο τα αίματα και πήγα για ύπνο.......μακάρι να μην ξυπνούσα ποτέ......
******************************
Σορρι που είναι μικρό.... τα λέμε το επόμενο Σαββατοκύριακο!!!!!!