Συγκάτοικοι μεσα στην τρέλα (COMPLETED)

#5-Wait...A COUPLE?

"Αλέξη...παω για υπνο... Σορρυ αλλά δν μπορώ να κάτσω άλλο,είπαμε καλοκαίρι καλοκαίρι αλλά το παραχεσα σμρ... " Μου απολογείται ψυθιρηστα...

"Ναι βρε,μην αγχωνεσαι και παλι σορρυ που σε κρατησε ξυπνια μέχρι τώρα με τις ερωτήσεις της..."της ψυθιρίζω

"Οχι καλε σιγά,παω τρ...Καληνυχτα"λέει δυνατά τητην τελευταία λέξη αναφερόμενη και στους δυο μας...

"Καληνυχτα κούκλα μου" Της λέει ευγενικά η μαμά μου...

"Καληνυχτα Μίκα..." Λέω και της κλείνω το μάτι...

"Και τώρα οι δυο μας... " Μου λεει αφου πρωτα σιγουρευτει οτι η Μικαέλα δεν μας ακούει...

"Ρε μαμα!!!" Λέω μπας και αποφυγω τα παρακατω...

"Μα βρε αγόρι μου, θες να μου πεις ότι εσυ,ένας κουκλος,και η Μικαέλα,μια καρακουκλαρα,μέσα σε ένα σπίτι μόνοι σας και δεν έχει πεχτει κάτι... "

"Αυτό αξρηβως σου λέω και δεν προκειτε να παιχτει... "

"Καλά... Μας έπεισες... Τέλος παντων εγώ δεν φευγω απο δω μέχρι να σας δω μαζί"

"Πουσου γαμώτο... " Λέω χαμηλόφωνα αλλά μαλλον μ άκουσε

"Χεχεχε" Λέει με ένα δολοφονικό αλλά ταυτόχρονα νικητήριο βλέμμα...

"Μην με κοιτάς ετσι, δεν θα τα καταφέρεις!!"

"Θα τα καταφέρω να το δεις!!"

Καλά νταξ, η τυπισσα δεν παίζεται

Πωωω τώρα για να την ξεφορτωθούμε θα πρεπει να λέμε ότι είμαστε μαζί μέχρι να το πιστεψει και να φυγει

Δεν θα τα καταφέρεις!!!

Εσένα δηλαδή τώρα ποιος σου μίλησε μου λες??!!

Μικαέλα ποβ

Ξυπνησα,άνοιξα τα μάτια μου και είδα...

"Ο Χριστός και η Παναγία, ρε Αλέξη τι κάνεις πρωϊνιατικα πανω απ το κεφάλι μου?"του λέω με την αγουροξυπνημενη φωνή μου

"Να μωρε... Σε ήθελα για κάτι... " Είπε και το χαμόγελο του έκανε την εμφάνιση του ξανά...

"Ωχχχ... Αντε να δουμε..." Είπα έχοντας ένα προεσθημα ότι δεν θα είναι καλο αυτό που με χρειάζεται...

"Να μωρε... Απλαημαναμουμουειπεοτιδενθαφυγειανδενμαςδειμαζι... "

"Όπα όπα, παμε ενα replay πιο αργά..."

"Ναι...εμμμ...Η μανα μου.... Μου είπε ότι αν δεν μας δ-δει μαζ-ζι... Δεν θα φυγει απο δώ..."είπε ξύνοντας από αμηχανία τον σβέρκο του...

"Ωραία παμε κάτω δίπλα δίπλα να μας δει μαζί..."Είπα καθώς χασμουριομουν, γτ να υπενθυμίσω μόλις είχα ανοίξει τα μάτια μου...

"Ναι...Δεν εννοουσα αυτό το μαζί.."

"Αλλά...?"του λέω έτοιμη να τον χτυπήσω

"Να μας δει...μαζί..." Είπε τρίβοντας του δείκτες των χεριών του μεταξυ τους...

ΚΑΤΣΕ....ΕΝΝΟΕΙ ΖΕΥΓΑΡΙ?????????

"Ν-Ναι... " Είπε περνοντας ένα τρομοκρατημένο υφος...

Ναιπ...Μάλλον το είπα δυνατά ουψιιι...

"Α-ΠΟ-ΚΛΕΙ-Ε-ΤΑΙ!!!" Είπα υψονωντας τον τονο της φωνής μου...

"Κι όμως εγώ έχω τρόπο να την κάνουμε να φυγει εκτελώντας τον σκοπό της" Είπε καρφώνοντας ένα στραβό χαμόγελο στην θέση του γλυκου καθημερινους χαμόγελού του...

"ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΝΟΗΘΕΙΣ!!!" Είπα καθώς απομακρυνομουν από αυτόν,βάζοντας τα χέρια μου στο κενό που υπήρχε ανάμεσα μας...

"Οχι οχι,δεν εννοουσα αυτο... Μπορουμε να την κάνουμε να νομίζει ότι πετυχε τον στόχο της " Είπε με το ίδιο στραβό χαμόγελο...

"Really τώρα ρε Αλέξη??"

"Γιατί όχι, θα την ξεφορτωθούμε και θα συνεχίσουμε την ζωή μας όπως την θέλει ο καθένας απλά στο ίδιο σπίτι"

"Κοίτα έχει μια βαση αυτό που λες... Ασε με να το σκεφτώ και θα σου πω, πηγαινε τρ... " Είπα

Εκείνος σηκώθηκε και κατεφθυνθηκε προς την πορτα, μόλις έφτασε και την άνοιξε είπε...

"Πάντως και την δική της μέθοδο να θες να χρησιμοποιήσουμε είμαι μεσα" Λέει και το στραβό χαμόγελο στο προσωπο του μεγαλώνει ενώ εγώ του πεταω ένα μαξιλαρι στο κεφάλι...