part-5
chan'spov
omm ခုဆို ကေလးနဲ႕ကိုယ္နဲ႕ရင္းနွီးေနျပီေျပာရမယ္
ခုလဲသူ့အရပ္ျကီးမွအားမနာရင္ခြင္ထဲဝင္အိပ္ေနတဲ႕ကေလးငယ္
အိပ္ေနတာေတာင္စူပုပ္ပုပ္နဲ႕
ဒါေပမယ့္ဘယ္လိုေနေနခ်စ္ဖို့ေကာင္းေနတာကကေလးငယ္ရဲ႕အျပစ္
ကိုယ္လဲကေလးငယ္နဲ႕ေတြ႕မွႏွလံုးေရာဂါရ ေတာ့မယ္အျဖစ္
ကိုယ့္မွာဒီတစ္ေယာက္ေလးပဲရွိတာမို့တုန္ေနေအာင္ ခ်စ္ရပါတယ္ကေလးငယ္
-မြ-
နဖူးေလးကိုနမ္းေတာ့ တုတ္တုတ္မ်ွမလႈပ္
-မြ-
နခမ္းေလးကိုနမ္းလိုက္တယ္ နိုးမလာေသးတာဘူး
ok lay ဒါမ်ိဳးမွ park chanyeol တို့ကျကိုက္တာ
ကေလးရဲ႕ေအာက္နခမ္းေလးကို အရင္နမ္းလိုက္တယ္ ျပီမွျဖည္းျဖည္းခ်င္း စုပ္ယူနမ္းလိုက္တဲ႕အထိကေလးငယ္မွာမနိုးေသး
ကိုယ္လဲကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ဘယ္လိုမွမထိန္းနိုင္ေတာ့အိပ္ေနလို့အနည္းငယ္ဟေနတဲဲ႔ ကေလးရဲ႕နခမ္းေလးထဲကိုလ်ွာေလး သြင္းျပီးတစ္ရိႈက္မတ္မတ္ နမ္းေနလိုက္ေတာ့မွ
နိုးလာေသာကေလးငယ္
Yifan-ေကာခ်န္ရာ မနက္ခင္းကိုအဲ႕လိုျကီးမနႈိးပါနဲဲ့ဆိုအသက္ရႈက်ပ္တယ္လို့ေျပာထားလဲမမွတ္ဘူး-
Chan-ကိုယ္ဖြဖြေလးနမ္းေသးတာပဲကေလးမွမနိုးတာ
yifan-က်ေနာ္က ေယာက်ာ္း ဗ် ေယာက်ာ္းျခင္းျခင္းနခမ္းခ်င္းထိရမွာ ရြံတယ္ဗ်
chan-မင္းဘယ္လိုေျပာလိုက္တယ္ကေလး
ေအးငါတို့ဒီကိစၥေတြညိႈယူျပီးသားေနာ္ wu yifan
yifan's
လက္ထပ္ျပီးကတည္းက ဒီလိုမ်ိဳးေလ သံနဲ႕တစ္ခါမွမေျပာဖူးဘူး က်ေနာ္လြန္မွန္းသိပါတယ္အိပ္ယာကနိႈးရင္အဲ႕လိုပဲစိတ္မျကည္ လို့ေျပာလိုက္မိတာ လူ ျကီးရဲ႕မ်က္လံုးေတြက က်ေနာ့္ကိုေနာင္တရေစတယ္
yifan-အဲ႕ေတာ့ခင္ဗ်ား ဘာလုပ္ခ်င္လဲ(ရြဲ႕ခ်င္တဲ႕စိတ္ကိုတားမရတဲ႕က်ေနာ့္အက်င့္)
chan-မင္းသေဘာပဲကေလးငယ္မင္းကိုယ့္ကိုယ္ရြံတယ္မလား စိတ္ခ်ကေလး မင္းရြံတဲ႕ကိုယ့္ကိုမျမင္ေစရဘူး
ကိုယ့္ကိုမျမင္ေစရဘူးပဲေျပာတာေနာ္
မင္းဒီအိမ္မွာပဲဆက္ေနေသရင္ေတာင္ကြာရွင္းေပးမွာမဟုတ္လို့ မင္းအိမ္ကိုမင္းျပန္စရာမလိုဘူး(ကေလး ဒီထက္ေတာ့ ကိုယ္ မလိုက္ေလ်ာနိုင္ဘူး အရင္စိတ္နဲ႕ဆို ကိုယ့္ကိုရြံ႕တယ္ေျပာတဲ႕သူကိုကို သတ္မိမွာမွန္ပင္မယ္ မင္းကိုေတာ့ ကို ေလသံမာမာနဲ ့မေျပာရက္ဘူးကေလးငယ္)
yifan's pov
လူျကီးရဲ႕အျကည့္ေတြရင္မဆိုင္ရဲဘူးေျပာခ်င္ရာေျပာျပီးထြက္သြားတဲ႕လူျကီး
က်ေနာ့္စိတ္ထင္လူျကီးဝမ္းနည္းေနသလိုပဲ
ဒီလိုနဲ႕က်ေနာ္နဲ႕လူျကီး ေဝးကြာျခင္းဟာစတင္ေတာ့တယ္
ဒီေန့နဲ႕ဆိုလူျကီးနဲ႕မေတြ႕ရ တာ 3ရက္ရွိျပီ
ညဘက္ေတြလဲအိပ္မေပ်ာ္ဘူးလူျကီးနဲ႕အိပ္ေနက်ဆိုေတာ့ညအိပ္မယ္ဆိုဟိုတစ္ေန့ကစကားမ်ားျပီးထြက္သြားတဲ႕လူျကီးရဲ႕ေက်ာျပင္ကိုပဲျမင္ေယာင္ေနတယ္
က်ေနာ့္မ်က္နွာလဲပန္ဒါျဖစ္ေနုျပီ
တကယ့္ကိုအဆင္မေျပတာမနက္ဆိုလဲလူျကီး က လာမနိႈးဘူးအိမ္ေတာ္ထိန္းျကီးကပဲလာႏိႈးေနတာ တံခါးကိုက်ေနာ္ျပန္မထူးမခ်င္းေခါက္ေနတာတကယ္ နားပူတယ္
က်ေနာ္က နားပူတာတကယ္မခံနိုင္
ျပီးေတာ့ဝန္မခံခ်င္ေပမဲ႕လူျကီးကိုသတိရတယ္က်ေနာ္ တကယ္လြမ္းတတ္ေနျပီလူျကီးေရအိမ္မွာဆက္ေနေန ရ င္လူျကီးကိုသတိရေေနအုန္းမွာမလို့ Papa စီကိုထြက္လာခဲ႕လိုက္တယ္ ေက်ာင္းလဲမသြားခ်င္ေတာ့ပါလူျကီး ေပးထားတဲ႕ ဆိုင္ကယ္ေတြလဲ က်ေနယ္မစီးခ်င္ေတာ့လမ္းေလ်ွာက္ျပီးပဲထြက္ခဲ႕လိုက္တယ္
boy -သခင္ေလး
yifan -ဘာလဲ
boy -ကားေပၚတတ္ပါသခင္ေလးခ်န္က သခင္းေလးကို လိုက္ပို့ဖို့အမိန့္ေပးလိုက္လို့ပါ
yifan-ဘယ္မွာလဲအဲ႕လူျကီးဘယ္မွာလဲက်ေနာ္သူ႕ကိုေတြ႕ခ်င္တယ္လို့
boy-သခင္ေလးခ်န္က ဒီမွာမရွိပါဘူးသူကအခု korea ကို အလုပ္ကိစၥနဲ႔သြားေနပါတယ္
yifan-ဘာသူကဒီမွာကိုမရွိဘူးေပါ့ဒါဆိုအခုအိိမိန့္ေပးလိုက္တာကက် မင္းတို့ကငါ့ကိုကင္းေထာက္ေနတာေပါ့အဲ႕လိုလား(စိတ္တိုတိုနဲ႕သူ့တစ္ပည့္ေတြအကုန္လံုးရစရာမရွိေအာင္ထိုးျပစ္လိုက္တယ္ )
yifan-မင္းတို့ဆရာကိုေျပာလိုက္ငါ့ေနာက္ကိုလူထပ္မလႊတ္နဲ႕လို့ အခုလဲငါ့ဘာသာသြားမယ္
boy-ဟုတ္ဟုတ္(မေျပာရဲပါ တစ္အိမ္လံုးအျပင္ သခင္ေလးwu သြားေနက်လမ္းေတြအကုန္လံုး ေက်ာင္းသြားေက်ာင္းျပန္ သခင္ေလးwu အေဖအိမ္ဘက္ကိုသြားတဲ႕လမ္းအကုန္လံုးကိုcctv တတ္ထာျပီးသခင္းေလးခ်န္ကိုယ္တိုင္ေစာင့္ျကည့္ေနတာကိုက်ေိယ္မေျပာရဲပါဘူးသခင္ေလးwu ကဒီေလာက္ပဲလာပ္ေပမယ္ဒီကိစၥသာေပၚသြားရင္က်ေနာ္ေတာ့ေသျပီ)
part -5 end
