Kabanata 38

334 10 4
                                    

"I'm okay, sweetheart. Mommy's fine." I sighed as I look at Ezekiel- or Zac who is looking at me. Halos isang linggo na ko rito. He look at me with hopeful eyes. Napairap naman ako.

Nung nakaraan ko pa siya pinapauwi. Kung makaasta akala mo walang ginawang kasalanan. Ang nakakainis lang lalo, wala akong choice kasi bawal ako tumayo. I don't want risk my baby.

"When are you going home?" Tanong niya.

"Soon, baby. And when I get there, I have 2 great news for you." Pampalubag loob ko. I heard her scream in happiness.

"Really mom? I miss you! I love you!" Napangiti naman ako.

"I love you, too. Be a good girl. Don't give Uncle Jonathan and Tita Sophia a headache."

Matapos ang tawag, balik ako sa laptop ko. I still have emails to answer. Matagal tagal na kong hindi nakakapagpatawag ng meeting. Pati yung project sa Mindanao nadedelay na.

May kumatok sa kwarto ko. Ezekiel went there and talked to whoever knocked. Deadma naman ako. I just saw in my peripheral vision na hawak niya na ang dinner ko.

"Do you want to eat aleady?" Tanong niya. Tinignan ko siya at inirapan.

"Go away."

Hindi ko na alam kung pang ilan beses ko nang sinabi iyon sa kanya. Hindi pa rin siya matinag.

"I will do anything you want just not that. I am not going anywhere, Trish. I am here to stay."

Hindi ko siya pinansin. I don't want to. Baka lumambot lang ang puso ko. Oo galit pa rin ako sa kanya dahil sa ginawa niya. Napatawad ko na siya sa pag alis niya thirteen years ago pero sa pagsisinungaling niya sakin nito lang, hindi pa. At ayoko siyang kausapin dahil baka lumambot ako.

Alam ko lalambot ako dahil mahal ko.

Kinabukasan, binigyan na ko ng discharge orders ni doc. The baby is okay but I still have to rest til the 12th week of my pregnancy, meaning...I still have to deal with Ezekiel until then.

"I already booked us a plane ticket. Our flight's tomorrow morning." He said out of nowhere. Napatingin naman ako sa kanya. Halatang nakuha ang atensyon na kanina pa niya gustong makuha. Tila may tinatago pang ngiti. Kita mo to, may nakakatawa ba?

"Who told you to book a flight?" Maarte kong tanong. He smiled at me and damn, it is melting my heart.

"I assumed your business here is over." Casual niyang sabi.

"Give me my food! I'm hungry!" Utos ko. He smirked at me, nakakainis. Ngayon ko nakikita sa mukha niya ang itsura ni Zac! Yes he might have underwent a lot of surgery to fix his face bit damn, iyon pa rin ang matang iyon!

"At paano mo naman nasabing tapos na ko rito? Nagkakanali ka! May meeting pa ko!" I said in gritted teeth. Maingat naman niyang binuksan ang takip ng kakainin ko.

"Uhuh? I called Alex. She told be that your only business here is the party. And besides, you miss our daughter. Tell me I am wrong." Confident niyang litanya.

Ugh!!!

Wala akong nagawa kundi ang mainis. Bwisit.

The Playgirl's GameDonde viven las historias. Descúbrelo ahora