Przygoda w Fairy Tail

Niezgodna

Z ekscytacją jaką ode mnie biła wyszłam na dwór. Ubrana w piękna czarną sukienkę i uczesana w dwa kucyki.
-Dzisiaj dam z siebie wszystko!

Weszłam do gildii. Jak zwykle była bójka. Standard, ale bez tego byłoby nudno i nie nazywaliby nas Fairy Tail. Właśnie...

-Yo, jak tam?
-Natsu, przestraszyłeś mnie.
-Takiej gęby się każdy przestraszy.
-Powtórz to Gray!
-Nie napalaj się, palancie.
-Chodź na solówe!
-Ale...tego...może porozmawiamy, co?
Ktoś im przyłożył, to była dziewczyna z czerwonymi włosami w zbroi.
-Spokój ma być, chlopaki.
-Swoją drogą Gray gdzie twoje ubrania?
-Cholera znowu to samo!
-Lucy!
-Och, hej. Gotowa?
-Jasne!
-Jednak zanim. Pozwól.
-Ych...okej...
Mam sie bać?
Okazało się, że musiałam zrobić znak Fairy Tail, który znajdował się na brzuchu. Czemu tam? Bo mi bardziej odpowiada. Znak był w barwie zielonym. Sama nie wiem dlaczego. Bardziej mi sie podoba jaki ma Gray-sama, ale nie będę narzekać.

Usiadłam przy barku. Lucy chciała jeszcze zrobić reszte papierologii. Mówiła ,, nie zaprzątaj sobie tym głowy! Ja się tym zajmę " jest doświadczona, więc jej zaufam.
-Czego się napijesz?
-Soku po prosze.
-Już się robi! Tak na marginesie jestem Mira.
-Tak, wiem znam cię z magazynu.
-Och, aż tak jestem znana?
-Tak. Szczególnie moj brat cię podziwia. Teraz by pewnie mi zazdrościł.
-Haha. Przesadzasz.
-Ależ nie. A! No i nazywam sie Cornelia. Jak narazie nie mam mocy. To znaczy... jeszcze ich nie odkryłam.
Spuściłam wzrok zakłopotana.
-Nie martw. Dzieki paczce Lucy, Natsu i Happym na pewno nie będziesz się nudziła! A moce? Z czasem przyjdą, gwarantuje!
-Dziękuję za słowa otuchy. Mogłabyś mi opowiedzieć o tutaj zgromadzonych.
-Jasne. Tu co Natsu sie kłócił to Gray mag lodu. Czerwonowłosa to Erza nastepczyni mistrza, jej magia to podmiana strojów w których ma siłę. Tam to Gazieel oraz Lili jego kot, Gazieel jest żelaznym smoczym zabójcą. Jest jeszcze Wendy smocza zabojczyni wiatru, razem z kotką Carla, Laxus wnuczek mistrza moc błyskawice. Ta co tam piję wiono to Cana moc kart. Juvia moc wody, niestety wyruszyła na misje. Ja mam moc podmiany demonow z Tartarosu.
-Och, tak czytałam o tym. Ucierpiała na tym rada.
-Widzę, że jesteś na bieżąco. Lucy pisze książkę, a ty co robisz?
-Jak na razie prowadzę notatki o magach. Dzieki podróżą mam niezłą kolekcję, ale dzieki Fairy Tail ją poszerze! Piszę o tym, bo chciałabym sie dowiedzieć jaką ja ukrywam. Czasem jednak mogę się rozczarować, że niczego takiego nie mam... Jednak! Mój tata jest magiem, niestety zaginął I chcę go odnaleźć I sprowadzić do domu! Bez względu czy z pomocą mocy czy bez.
-Na pewno tak się stanie. Wierzę w to.
-Dziękuję.
Uśmiechnęłam się promiennie.

Przede mną stał Natsu.
-Idziemy.
-Jasne. Dzięki Mira.
-Powodzenia!

Po godzinie.

-Jesteśmy na miejscu! Chociaż ja nie wiem po co Natsu I Happy...
-Że co!? Gdyby nie ja nie dostałabyś tego ogłoszenia w swoje ręce!
-Na ogłoszeniu wyraźnie jest napisane - dwie urocze dziewczyny. Jestes dziewczyną? Nie wydaje mi się...
-Aj tam!
-M-może się nie kłóćmy. To moja pierwsza misja...no i chcę jakoś wypaść...
-Och, wybacz. Nie pomyślałem...
-Natsu, bo ty nic nie myślisz. Buhuhu...
-Happy jesteś podły...
Wszyscy sie zaśmialiśmy. Wtedy otworzyła się brama.
-Dzień dobry. Panicz was oczekiwał. Oto strój. W budynku jest łazienka tam proszę się przebrać.
Powiedział do nas lokaj.
- Pan niech pozwoli za mną. Mam dla Pana zadanie.
-Dla mnie?
Okazało się, że drewna nie miał kto porąbać, więc zagonili do tego Natsu.
-Mam nadzieję, że tylko nie podpali je, bo bedzie słabo...
-Da sobie radę.
Ubrałyśmy się w stroje pokojowek.
-Zapniesz mi?
-Jasne.
Ona też mi zapięła sukienkę.

Rozdzieliliśmy się i podzieliliśmy obowiązkami. Ja miałam wyrzucić śmieci, poodkurzać zasłony. Nic prostrzego, tak... z tym, ze Lucy nie przewidziała, że jestem bardzo malutka, a okna tutaj maja ze 5 metrow, albo wiecej...
...
Kurde...

Po wykonaniu okropnej czynności.
Pora na śmieci.
-Wysokie te kontenery...trudno, trzeba sobie poradzić.
Przerzuciłam na plecy worek, a potem do tylu I w cel!
-Wow...
Odwróciłam się. Stał chłopak w koszuli czerwonej i czarnych spodniach. Zakrywając twarz książką.
-Rzeczywiście jesteś urocza.
Podszedł i dookoła mnie chodził.
-Z kim mam przyjemność?
-Nazywam się Viktor. A ty?
-Cornelia.
-Bardzo ładne imię idelanie pasuje do ciebie.
Złapał mój kosmyk włosów i założył mi za ucho. Byłam za bardzo sparaliżowana, jego wzrok był wbity we mnie jego czarne oczy były szaleńczo niebezpieczne, a uśmiech zabójczy.
Odsunęłam jego rękę i odsunęłam się do tyłu.
-Jeśli mogłabym prosić o nie dotykanie mnie.
-Haha. Jesteś interesująca.
Powiedział wpatrując się we mnie. Jednak jego uśmieszek na ustach był szyderczy.
Przerazal mnie.