Siniftakilerden birkaçı birbiriyle " down sendromlu " diye dalga geçince aklima bir anim geldi. Dershaneden çiktim, üst geçide çıkan yürüyen merdivenlerdeyim.Yağmur yağıyor, hava soğuk ve şemsiyem yok. Biri üstüme şemsiye tuttu. Baya şaşırdım. Kim bu diye arkama döndüm. 12 yaşlarinda down sendromlu bir kız. Ben ona şaşkın şaşkın bakarken gülerek, "Şemsiye tutayım, islanma." dedi. Hayatımda böyle bir şeyi ilk kez yaşıyorum. Içim sicacık oldu. " Teşekkür ederim. " dedim. Adimi sordu. Söyledim. Elini uzatti" Tanıştığima memnun oldum. " dedi. Beni üst geçide kadar çıkardi ve orada ayrıldık. Yaşadığım en güzel anlardan biriydi. Keşke onlar kadar masum ve güzel olabilsek...
YOU ARE READING
Kapalı Gözler
Non-FictionKitabımda , dünyada olan Bir çok güzel harekteleriyle dolu insanların yaptığı işler ve 'hala böyle insanlar var mı' diceğiniz karakterler dolu. Ve şuna da inan bu kitap size kitapların ne kadar önemli olduğunu öğreten bir çok delilden daha gerçekç...
