Chapter 27

8.8K 245 21
                                    


Pagod na pagod akong napaupo sa sahig dahil sa pagod sa pagtetraining ko

I think im on my limit at this moment.

I need to stop for now,

Kinuha ko ang twalya at pinunasan ang noo at ibang parte ng katawan ko.

This is the 3rd day of my training.

My dad is the one who is in charge in training the troops.

Not only my father ang mga nagtetrain ng troops. As well as the other kingdom

Dahul hindi namin alam kung kelan aatake ang mga kalaban. Mabuti na ang handa ang kahat ng mga mandirigma.

May kinwento rin sya sakin about me... How i planned and trained the students years ago.

Who woulve thought na kaya ko pala yun?

But i cannot do that now since i dont have my memory.

*knock*knock*

" princess stella, i brought the snacks that the king sent for you." sabi ng isang maid after entering.

"thankyou, pakilagay nalang sa mini table" sabi ko sakanya at ngumiti.

Agad naman syang yumukod at agad nyang ginawa ang sinabi ko.

Pagkatapos nya ilagay ay umalis na agad sya.

Dapat pala sinabi ko kay miya na pumuta sila dito. Para naman may kasama akong ubusin lahat ng to.

Hayy,

Kinuha ko ang isang strawberry cupcake at agad kinain un ng mabilis and then drunk juice afterwards.

*knock*knock*

Who's that?

Maybe the maid?  Kukunin nya na itong tray?

Wierd. That was fast.

Unti unting bumukas ang pinto at

I was dumbfounded at what i saw

F-fairon?

What is he doing here?

Agad akong tumalikod sakanya at tumingin sa mga pagkain

"s-stella" nauutal nyang tawag sa pangalan ko! Tiningnan ko naman sya at nagsalita.

"what are you doing here? " cold na sabi ko sakanya

"I-Iam here to a-ap-----" hindi ko na sya pinatapos ng magsalita ako

" we dont need you, nakapagpasya na ako. At alam ko namang magiging masaya kami kahit wala ka" i erase all the emotions lurking around my heart as i said those words, and keep my cold stare.

I dont want him to see me weak, i dont want him to see my true emotions.

" But i want to be with you and the children, i want to build a family with you" malungkot na sabi nito.

Dahandahan naman syang lumapit saakin

And then he hugged me

"im sorry stella,  please forgive me, please... Im sorry. Alam ko na ako ang nagkamali, im sorry for not trying to understand you and the situation, im sorry if i shouted at you, please forgive me... Please." he passionately whisper those words to me.

My heart melted when i felt my shoulder getting wet from his tears

Sino ba namang mamgaakala na ang isang cold na tao na to ay umiiyak

Ginantihan ko naman ang yakap nya

" I know. "

Thats the only answer i could give at this moment.

Dapat ay hindi ko na ito patagalin.
Im too old para magpahabol pa sakanya. Im thinking what is the best for my children.

I know that they long for a complete family.

"what does that mean? " he said with hope in his eyes

"i said your forgiven and im so sorry, alam ko na masakit din para sayo, but i really amm planning to tell you. Pero kasi---" hindi ko na natapos ang sinasabi ko ng hinalikan nya ako

*tsup*

Then he looked and smiled at me passionately

"lets forget about it at ilaan nalang natin ang oras natin sa pagbou ng pamilyang ito. I want to be with you and i want to be there with you on your journey on finding the pieces of your memories. "

Bigla namang akong nakaramdam ng lungkot. At umiwas ng tingin

"Whats wrong? " tanong nya at tiningnan ang mga mata ko

I dont want to find a reason to fight again

Ayoko ng magtago pa ng sekreto sakanya

" the truth is.... My memories... Hindi na sya babalik pa. Its already fading.. "
"what do you mean? " tanong nya.

"a woman from my head told me that it was the compensation for my life. It was like i was given a .....new life. "

namayani naman ang katahimikan ng sinabi ko yun

Tiningnan ko sya pero wala akong mabasa sa reaksyon nya

Then he hugged me.

"i dont care. Then i will make new memories with you... Atsaka ayoko rin namang maalala mo ang pambubully ko sayo noon" sabay tawa nya

Bigla ko naman syang tinulak

"ano! Binully mo ko!? "

Tumawa naman sya at niyakap ulit ako at tiningnan nya ako sa mata

"i love you" yun lang ang sinabi nya habang nakatingin sakin at nakangiti

"you didnt answer me! " sigaw ko sakanya

Tumawa lang naman sya

"where is my i love you too? " sabay smirk nya

"hmp! " pagtataray ko sakanya. But he continue on laughing

"sige tumawa ka ng mapaalis kita di-" hindi ko na natapos ang sasabihin kk ng sinunggaban nya ako ng halik, tinugunan ko naman iyon

I know that what my answer today is the right thing to do.

I just hope na wala ng dumatung pang problema

But that won't be granted

Since life is full of challenges. Nonstop mysery and unsolve mystery.

......













Golden Academy 2Where stories live. Discover now