I just wanna be with you

Chapter 38: Taste every inch of you

Race's POV

"Ano gagawin natin dito boss?"

"I dont know! Maybe let's starve her a little,"

"Ano bang balak niyo sa kanya? Malaking tao tong kinakalaban ninyo boss, siya ang nag iisang anak na babae ng mga kent. And, kapag malaman laman lang nila na nakidnapped ang prinsesa ng mga Kent, then it will be days before we get ourselves killed!"

"I know. So before they got us killed, then, we can kill this girl right now."

Akala siguro nila diko naririnig ang mga pinagsasabi nila dahil tulog ako. Well, nagtutulog tulugan lang naman ako. The last thing I remember is I am excitedly waiting for my girl then this fucking guys suddenly showed up.

And kidnapped me.

Paniguradong nag aalala na si janine sakin. As well as sila kuya lelouch at ang iba pa. Hays, masyado kasi akong nagpabaya.

Tama ang sinabi ng mga ugok na to. Once na malaman nila mom na nakidnapped ako, malamang wala pang 3 araw nahanap na nila ako at pinatay na nila tong mga to.

"Mamaya na natin patayin yan, hintayin na muna natin si big boss."

That's hela's voice. Rohui's sister. Siya rin ang nagsabi na patayin ako bago sila patayin ng mga tauhan ng pamilya ko. Hindi naman ako natatakot sa kanila, mas mabuti na rin na ako yung na kidnap kesa si janine or mga kaibigan ko.

Mas kakayanin kong ako ang mahirapan at makaranas ng ganito, kesa sila ang nasa posisyon ko, dahil hindi ko yun kakayanin. At alam ko rin na as of now, hindi pa alam nila mom ang nangyari sakin. Pero si kuya, I can feel it na alam niya na.

"Aalis na muna ako. Susunduin ko lang sila." sabi na naman ni hela. Naramdaman ko na nakaalis na si hela at yung kausap niya kanina. Dinilat ko na yung mga mata ko.

And tama nga yung hinala ko. Nasa abandoned place somewhere kami. Infairness, di naman siya mabaho sadyang maduming place lang talaga siya.

Nakatali yung mga paa at mga kamay ko habang nakahiga ako dito sa sahig. Nasa isa akong room dito sa abandoned house na to, aish. I can't move. Pinipilit kong makatayo mula sa aking pagkakahiga sa sahig kahit nakatali ang mga paa at kamay ko.

Dahil im physically fit and athletic, nakaupo naman ako kahit ang hirap kumilos. Nilibot ko ang mga mata ko sa paligid, naghahanap ng pwedeng ipang alis dito sa mga nakatali sakin. Kahit isang basag na bote lang, pwedeng pwede na yon.

Kaso nga lang, wala akong mahanap. Malinis ang kwarto na to, although puro mold siya. Siniguro talaga nila na wala akong makikita o mahahawakan man lang na kahit ano. As I expected, matalino talaga si hela.

Dahil wala akong makita na bagay na pwedeng makatulong sakin, sinubukan ko na lang na tumayo para mas makita ko ang labas. Mahirap man pero nakatayo na rin naman ako, medyo malayo ang bintana sakin kaya I really need to hop.

Tumalon talon lang ako hanggang sa makarating ako sa bintana, at don ko nakita ang mga tauhan nila hela. Isa, dalawa, tatlo, apat, lima, anim... At pito. Pitong mga tauhan ang nakikita ko sa labas, pero diko lang alam kung ilan ang mga tauhan sa ibaba ng kwarto ko.

Panigurado, more than 10 people ang andito ngayon. And I dont have any choice but to wait. Wait for anyone to rescue me.

Mula sa pagkakatayo ko, naupo na lang ako. Sobrang empty ng kwarto na to, plus mataas ang bintana. Its hard for me to jump and escape, not to mention that im tied up. I feel tired din, I dont know why but I think dahil sa pinaamoy nila sakin kanina para mawalan ako ng malay.