Uwielbiam siebie zapłakaną.
Swoje odbicie w lustrze . . . ,
gdy moja twarz przybiera delikatnego odcienia różu ,
moją gładką cerę
i szkliste w agonii oczy,
błyszczące się,
odbijając światło żarówki,
wiszącej nad zwierciadłem.
Odgłos wciągania nosem,
dotyk mych dłoni na policzkach, wycierajace słone łzy.
Swój smutek w oczach,
gdy na siebie patrzę.
Kiedy bezsilność staje mi na przeszkodzie,
by powstrzymać mnie przed wzburzeniem i wszelkimi drgawkami. Ciągle się nad tym zastanawiam :
Dlaczego w tym momencie czuję radość, spoczywającą w moim sercu
i informującą mnie, że żyję?
Ibeadvice
BINABASA MO ANG
|The world in my heart|
PoetryJestem osóbką, która nie potrafi wytrzymać dnia bez napisania choćby drobnych kilku zdań. Pisanie pomaga rozwiązywać mi moje problemy , a także sprawia mi nieziemska radość, gdy widzę jak powstaje piękny tekst moich myśli. Znajdziecie tu mój zbió...
