Finali yeniden yazmamın sebebi bir bebeğimin bana denizin kısır olup nasıl 4 çocuk yaptığını sorması ve benim denizin kısır olduğunu unutmuş olmam dıpdöxcmxopsşs (Düzenleyensemanotu: yaklaşık bi yıl geçti ama ben hala unutkanım)
...
Aradan aylar geçti biliyor musunuz? Hatta yıllar. O anonim olduğum adamın sonra karısı oldum. Ne güzel günler geçirdik birlikte. Bütün ilklerimi onunla yaşadım:
İlk defa birinden çiçek aldım
İlk defa birinin dudaklarını hissettim. Evlendiğimizde tabiki.
İlk defa korku filmi izledim.
İlk defa bacağımı kırdım. Bunu merak edeceksiniz biliyorum. Evlendiğimiz hafta bu salak beni mutlu etmek için yemek yaparken kucağına alıp döndürmeye başladı. Sonra ayağı kaydı ikimizde yere düştük ben altta kaldığım için olan bana oldu. Olsun işten bi hafta izin alıp yanımda kaldı ve bana baktı :)
İlk defa sokakta bağıra bağıra şarkı söyledim.
İlk midye yeme yarışımı yaptım.
İlk defa kısa giyinmemeye özen gösterdim.
Ve ilk defa 3. Ailem oldu. Benim ailem onun ailesi ve birlikte oluşturduğumuz aile.
Ve bu gün ilk defa anne olacağım.
"Heyecanlı mısın yaklaştık?" Dedi. "Tabiki heyecanlıyım." Dedim elimi göğüsüme koyarak. Elimi tutup öptü. "En çok kendine yakın hissettiğini evlatlık alalım."
"Ayh anne oluyorum resmen." Dedim buna Deniz gözleri dolu dolu güldü.
Hala üzülüyordu tabiki. Evlenmeden bir saat önce bile demişti "Kendi kanından kendi canından bir çocuğun olmayacak bak her kadının hakkıdır anne olmak yol yakınken vazgeçmek istersen anlarım." Diye. Ama ben tabiki bu cümlelere bu görüşe karşı çıktım. Kısır olmak Denizin elinde olan bir şey değildi ve ben onu bunu bile bile sevmiştim.
Evlatlık alalım dediğimde çok kez sordu 'Emin misin?' Diye ama ben istikrarlı bir şekilde görüşümün arkasında durup 'evet' dedim.
Şimdi belkide hayatımıza renk katacak bir bebeğe sahip olacaktık. Kim bilir?
Ama mutluydum evlatlık aldığım için. Belki annesi ölmüş ve bu onun suçu bile değil belkide annesi babası istememiş ve yine onun suçu değil o bu hayatı yaşamak zorunda da değil. Belkide bir meleği ileriki zamanlarında mutlu etmeyi sağlarız he?
"Geldik." Dedi. Heyecanımı derin bi nefes alarak belli ettim. Aslında o bi refleksdi. Neyse.
Parmaklarını parmaklarıma kenetleyip yürümeye başladık kafamı omuzuna koydum. "Baba olucaksın" Dedim çok içten bi şekilde gülümsedi "Gerçekten baba oluyorum." Dedi dudağının kenarına bi buse kondurdum.
Kızlar kıskanın bi kocam var.
Yetkililerle konuşmaya başladı Deniz. Bense sadece tırnaklarımı inceliyorum. Sonra bi kadın yanımıza gelip "Çocuklara fazla yakın davranıp ümit vermemenizi rica ederim, gelin yanlarına gidelim."Diyip merdivenleri çıkmaya başladı. Her basamak kalbimi mi hızlandırıyor yoksa ben mi böyle hissediyorum.
Odaya girdiğimizde burnuma gelen bebek kokusu hoşuma gitti. Bilirsiniz melekler saf ve temizdir.
Odadaki her bebek gülüp arkadaşlarıyla şakalaşıyordu. Bazıları uyuyordu. Ama bir tanesi çarptı benim gözüme o güzel ela- yeşil daha tam anlayamadığım gözleriyle. O sadece elleriyle oynuyor ara sıra odadaki bebeklere bakıp yastığıyla oynamaya başlıyordu. Garip bi derecede sessiz ve sakin duruyordu.
