Korte Verhaaltjes (Flikken Maastricht)

I. Groen

We beginnen met een hele korte, ik denk dat ze in het vervolg wel langer zullen worden dan deze, maar we moeten toch ergens meet beginnen!

'The color green scares me.'

'Wat vind je van groene verf, voor op de babykamer?' stelde ik voor aan Wolfs, terwijl ik mijn hand op mijn zes maanden zwangere buik legde. Wolfs zuchtte diep en keek verder rond tussen alle kleuren in de bouwmarkt.
'Ik vind het niets,' antwoorde Wolfs, zonder op of om te kijken naar de pot groene verf die ik in mijn handen had. Ik stond op en keek Wolfs raar aan, normaal konden we het heel snel eens worden over dingen, maar waarom hierover niet?
'Hoezo vind jij de kleur groen niet mooi? Groen is een prachtige kleur,' vervolgde ik. Het bleef stil voor een paar seconden, niemand van ons zei iets. 'Als jij niets zegt, dan neem ik hem gewoon mee, of jij hem mooi vindt of niet,' dreigde ik, terwijl mijn hand, inclusief verfpot, al boven het mandje hing.
'De kleur groen maakt me bang,' gaf Wolfs uiteindelijk schoorvoetend toe.
'Hoe kan je bang zijn voor een kleur?' vroeg ik hem bijna binnen een seconde.
'Ik vind de kleur gewoon eng. Kunnen we niet stoppen over de idiote kleur groen?' stelde hij voor en ik knikte maar, geen zin om hier verder over te discussiëren.
'Prima,' zei ik, 'geen discussies meer over de "idiote kleur groen".' Kort lachte ik nog even: mijn gekke Wolfs.