"ဟုတ္က့ဲမမ"

#Special Part#

(Zawgyi)

ပန္းေရာင္ေဖ်ာ႔ေဖ်ာ႔ ည၀တ္အိပ္ ဂါ၀န္ပါးပါးေလးကို ရွက္ရြံ႕စြာကိုင္လိုက္ေတာ့ ပ်ိဳ႕ပါးျပင္ေပၚ၀ယ္ စေတာ္ဘယ္ရီသီးေရာင္ေလး သန္းသြားတာ ရဲခနဲ...

"ဒါက အရမ္းကို ပါးျပီး တိုမေနဖူးလား Emily"

"ဘယ္လိုလုပ္ ပါးရမလဲ ပ်ိဳ ဒါမ်ိဳးကို ေမာင့္ အေရွ႕မွာ ၀တ္ျပလိုက္ၾကည့္...ပ်ိဳ႕ကို ဂရုမစိုက္တ့ဲ သူ ခ်က္ခ်င္း ဂရုစိုက္သြားေစရမယ္...သြားဒါေလး၀င္၀တ္ၾကည့္"

ေျပာျပီး Emily တစ္ေယာက္ ပ်ိဳ႕ ရဲ႕ hand-bag ေလးကို လွမ္းယူေပးကာ တုတ္ေကာက္ေလးကိုင္လ်က္ လမ္းေလွ်ာက္ေနသည့္ ပ်ိဳ႕ကို တြဲျပီး fitting room ေရွ႕ထိကို အတင္းတြန္းပို႔ေနေလ၏။

ဘယ္ေလာက္ပဲ တိုးတက္ေနေသာ ႏိုင္ငံမွာ ေနပါသည္ ေျပာေျပာ ျမန္မာအက်ၤ ီမ်ားသာ အ၀တ္မ်ားခ့ဲေသာ ပ်ိဳ...ဒီေရာက္ေတာ့လဲ လုံလုံျခဳံျခဳံမ်ားသာ ၀တ္ခ့ဲသည့္ ပ်ိဳက အခုလိုေလး၀တ္ရမွာဆိုေတာ့ ရွက္မိသား...

"ေတာ္ပါျပီ Emilyရယ္ မ၀တ္ၾကည့္ေတာ့ဖူး...ဒါေလးလွတယ္ မဟုတ္လား...လွရင္ ဒါပဲယူလိုက္ေတာ့မယ္"

လက္ထပ္ျပီး တစ္ႏွစ္ၾကာေတ့ာ့မွ ေမာင္တစ္ေယာက္ ပ်ိဳ႕ကိုအရင္ကလို ဂရုမစိုက္ေတာ့သလို ခံစားလာရ၏...ဒါဟာ ဘာ့ေၾကာင့္ဆိုတာ ပ်ိဳလဲ မသိ...မိန္းကေလး အခ်င္းခ်င္းမို႔ ပ်ိဳ႕ကို ရိုးအီသြားတာမ်ားလား...လြန္ခ့ဲေသာ လအနဲငယ္ကမွ ၀ွီးခ်ဲလြတ္သြားလို႔ ဂရုစိုက္စရာ မလိုေတာ့ဖူးလို႔ သတ္မွတ္လိုက္လို႔မ်ားလား ပ်ိဳ နားမလည္...

မနက္ဆို အေစာၾကီးရုံးထသြား...ညဆို ၇နာရီ၈နာရီေလာက္မွ ျပန္လာတတ္ေသာ ေမာင့္ကို ပ်ိဳ အျပစ္မျမင္ရက္...ေမးလိုက္တိုင္းလဲ အခုတေလာ အလုပ္ေတြ အရမ္းရွဳပ္ေနလို႔ပါ မမရယ္ ဆိုသည့္ စကားတစ္ခြန္းသာ အျမဲလက္ကိုင္ထားတတ္သည့္ ေမာင္...

သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ အလုပ္လုပ္ရတာေၾကာင့္ပါလို႔ပဲ မွတ္ယူရင္း ပ်ိဳ ေျဖသိမ့္ခ့ဲရသည္။ တုတ္ေကာက္ျဖင့္ လမ္းေလွ်ာက္၍ ရလာသည့္ ပ်ိဳက ေမာင့္မိတ္ေဆြ Emily အကူအညီျဖင့္ပင္ ဘိုးဘြားရိပ္သာ တစ္ခုတြင္ အခ်ိန္ပိုင္းဆရာ၀န္ အေနျဖင့္ လုပ္ေနတာျဖစ္သည့္ အတြက္ Emily ျဖင့္ ရင္းႏွီးခ့ဲျပီး ေမာင္ ပ်ိဳ႕အေပၚ အေနေအးစြာ ဆက္ဆံသည့္ အေၾကာင္းကို ရင္ဖြင့္တိုင္ပင္ေတာ့ အခုလိုပင္ ေမာင့္ အေရွ႕တြင္ လွလွပပေလးမ်ား ၀တ္ဖို႔တိုက္္တြန္းကာ တစ္ခါထဲ ၀ယ္ဖို႔ေခၚလာျခင္းပင္...