Mi Corazoncito in 1892

Capitulo Diecisiete

Oras na lamang ang nalalabing panahon para sa magkakaibigan, at kailangan ng isagawa ni Faith kung anuman ang itinakda ng propesiya.

Maiging nag-ensayo ang limang magkakaibigan upang tumulong, ngunit sa labis na pag-eensayo ay hindi nila inaasahan na may mga matang nakamasid sa kanila sa malayo, at pinag-aaralan bawat kilos nito.

_____

"Que- I mean, Faith, nararamdaman mo ba ang nararamdaman ko?"

"May nakamasid sa atin"-tugon nito at pinalibot ang mata sa kabuuan ng paligid.

At walang anu-ano'y hinagisan nito ng balisong ang isang puno.

At bigla namang lumabas ang isang lalaki ng kilalang-kilala nila na nakataas pa ang kamay na tila sumusurrender.

"Kalma lang kayo mga binibini!, ako ito!"-nanginginig sa takot na sambat ni Levi.

"Dios Mio! May lahing kabute kaba Levi?"

"Hmmm.. wala naman Binibini."

Hindi na lamang tinapos ng magkakaibigan ang kanilang pag-eensayo sa halip ay umuwi na lamang ang ito sa kanya kanya nilang tahanan upang makalikom ng lakas, sa susunod na sila'y haharap sa mga katipunero.

Nang makarating si Faith sa hacienda nila ay panay parin ang sunod sa kanya ni Levi, at hindi man ito tinantanan hanggang sa makarating sa loob.

"Senyorito Leviticus, naparito ka yata?"-nagtatakang tanung ng Donya.

"Hinatid ko lamang po si Senyorita Faith, upang masigurado ko po ang kanyang kaligtasan sa pag-uwi."

"Maraming salamat Senyorito napakabait mo talaga."

"Sige po, Donya Victorina, ako'y yayakag na po"

"oh sige, Senyorito, maraming salamat ulit."

hindi na ako nag-abalang ihatid pa si Levi labas, sa halip ay dumeretso na ako papasok sa aking silid.

Maya't maya ay nakarinig ako nang mahinang katok.

Hindi na ako nag abalang buksan ito, dahil hindi ko naman ito inolock. Pagtingin ko, hindi ko inaasahan na susundan ako ni ina dito sa aking silid.

"Bakit mo naman tinalikuran si Senyorito Leviticus anak?"

"Pagpasensyahan niyo po sana iloy ang aking inasta, siguro po ako ay napagod lamang sa aming paglalakad, at maaari po sana magpapahinga muna ako, kahit saglit lamang po."

"oh siya sige, ako'y lalabas na muna, at ipapatawag na lamang kita, kapag kakain na nang hapunan"

Nang makalabas na ng silid si iloy ay bumalik na ako sa kama upang magpahinga, ngunit na ng pahiga na ako ay may naririnig akong tunog na isang drum, sa ilalim nang kama.

Nang tingnan ko ang ilalim nito nagulat nalang ako sa aking nakita.

Isang maliit na Caja.

Kinuha ko ito, at salamat naman dahil hindi ito nakakandado. Nangbuksan ko ito ay bumulaga sa aking harapan ang mga samo't saring sulat n nakasulat ng pang espanyol,filipino,at meron ding iba na isinulat sa wikang baybayin?

Kumuha ito nang isang sulat at binuklat ito.

Hunyo 01, 1892

  Maghapong hindi tayo nagkita sa kadahilanang takot ka na tayo ay mabuko nang iyong mga magulang. Nabalitaan kong maysakit ka, pagpasensyahan mo ako na hindi kita nabisita.
    Isulat mo sa akin ang iyong tugon, tungkol sa iyong karamdaman, at ipinagluto rin kita ng iyong paboritong kaldereta sana ay magustuhan mo. Adios!

Mi Amor,
Amandote V²P

S

ino naman itong si V²P?

Ito ba yung taong minahal nang makalumang ako?

But, I don't even know him, even in a single way, and I'm inlove with someone.

  Ang pag-ibig mo sa kanya ay hindi naisulat sa bawat pahina, hindi kayo nakatadhana. Masasaktan ka lang!

Wtf! Sino yon?

Napapalingon lingon naman ito sa kanyang paligid upang alamin kung sino ang bumulong, but there's no any clue she finds out in her surroundings.

But only one person she knows that can talk to her through Telepathy.

The Deity of Time!

______

P.s
Don't forget to READ, VOTE and COMMENT below, Muchas Gracias Mi Readers.

\\And ADD or Follow me on Facebook Ma Rie Faith(Official Account)//