TELEFON SAPIĞIM

Bölüm 4

"Aras !" Aras vurulmuştu. Bir anda hem de. Çevredekiler toplandı. Hemen ambulansı aradım.

Allah'tan hemen geldiler.

Ambulans gelene kadar Arasın başında diz çökmüştüm.

Ellerime baktım. Kan vardı. Arasın kanı.

Hastaneye gelmiştik.

"Aras ben burdayım hiçbir yere gitmiyorum Aras !" Derken onu ameliyathaneye almışlardı. Bense hala şoktan çıkamamış bir şekilde annemi aradım.

"Efendim tatlım ?"

"A-anne."

"Söyle annem."

"Anne Aras... Aras vuruldu."

"Ne ! Nerdesiniz siz hastanede misiniz?!" Dedi ve söyledim geliyorlardı. Çiğdemle Buğrayı da aradım. Hepsi geliyorlardı.

Kanlı olan ellerime baktım.

Aras ameliyattaydı. Her şey benim yüzümdendi. Ben film izleyelim diye ısrar etmeseydim Aras şu an vurulmamış olacaktı.

Peki bunu kim yapmıştı ?

Kim Arası öldürmek isterdi ki ?

Ben ellerime bakarken

"Buket !" Diye bağıran Çiğdemle Buğrayı gördüm.

"Canım !" Dedi ve sarıldı Çiğdem.

O anın vermiş olduğu üzüntüyle ağlamaya başladım.

"A-Arasa bişey olursa Çiğdem !"

"Buket Arasa hiçbir şey olmayacak en iyi sen biliyorsun bunu o seni bırakıp hiçbir yere gitmez tamam mı ?" Derken

"Aras !" Diye bağırarak gelen annemler ve Alev hanımlar bize doğru koşuyordu.

Alev hanım bana sarıldı.

"Buket..." diyip ağlamaya başladı.

"Nasıl oldu ?!" Diyerek ağlayan Gizem girdi araya.

"B-ben bilmiyorum. Biz arabaya biniyorduk o anda birden Aras vuruldu." Dedim ve ben de kendimi tutamayıp ağlamaya başladım.

Hadi Aras. Beni bırakıp bir yere gitme.
Kendini alıştırdıktan, bağımlılık yaptıktan sonra gidemezsin. Lütfen gitme.

3 SAAT SONRA:

"Aras Akman ve ailesi ?" Diyen bir doktor çıktı ameliyathaneden.

"Biziz !"

"Aras Bey şimdilik yoğun bakım ünitemizde misafirimiz olacak. Henüz uyanmadı ve bunun için bir zaman söylemek zor. Maalesef elimizden beklemekten başka bir şey gelmeyecek. Geçmiş olsun." Diyerek gidiyordu ki Alev Hanım bayıldı.

•••

2 GÜN SONRA:

Arasın ailesini ve annemleri zor da olsa eve göndermiştik. Hastanede ben, Gizem, Emir, Çiğdem ve Buğra kalmıştık.

Saat 05.00 ti. Ben hariç hepsi uyuyakalmıştı.

"Aras Bey ve yakınları ?"

"Benim."

"Aras Bey uyandı."

"Gerçekten mi ?! Görebilir miyim ?"

"Tabii. Buyurun." Dedi ve birkaç dakika sonra Arasın yanındaydım.

"Buket..." dedi.

"Aras!" Diyip yanına oturdum ve sarıldım.

"Çok korkuttun Aras ! Sana bişey olacak diye aklım çıktı."