Sevdiceem: sama bi şwy söyliyim ni
Kafayı Yemiş: Söyle
Sevdiceem: sni sebiyom
Kafayı Yemiş: Ne?
Kafayı Yemiş: Kafan güzel o yüzden öyle diyorsun
Kafayı Yemiş: Boran?
(Görüldü: 02.18)
(Kısaltmalar ve yanlış yazılan kelimeler bilinçli olarak yazılmış...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Eylül: Daha ne kadar uğraşacaksınız benimle çok merak ediyorum
Eylül: Bu fotoğraf yeni olamaz
0533*: Niye? İzin mi vermiyorsun ahjdahkxö
Eylül: siktir git ya
valla bak
yordunuz beni
0533*: Sen hâlâ Boran'dan bir geri dönüş falan mı bekliyorsun bilemem ama o geri dönüşünü çoktan yapmış
Hem de asıl dönmesi gerektiği kişiye
Eylül: Leyla olduğunu bu kadar belli etme
Neyse, Leyla değilsen de iletirsin mesajımı Leyla'ya
Hayırlı olsun
Numara engellendi.
××
Kaç bininci olduğunu bilmediğim peçetemi kopardıktan sonra seslice sümkürdüm. Yanımda oturan Aslı, yüzünü buruşturarak bana baktığında peçeteyi çekerek ağlamaya devam ettim.
"Resmen o kaşara geri dönmüş. Geri dönmüş ya!"
"Bağırma be kızım."
"O da olsa böyle derdi..."
Aslı ve Hande birbirine bakıp kafalarını iki yana salladıklarında, onları umursamadan polar battaniyeyi kafama çektim. "Çıkın."
"Eylül biraz abartmıyor musun bebeğim?"
"Bebeğim demeyin bana!"
"Biraz abartmıyor musun?"
Kafamı gömdüğüm yerden çıkarıp yatakta doğruldum. "Abartıyor muyum?" Peçetelerden oluşan dağımı şöyle bir ittirdikten sonra ikisinde gezdirdim gözlerimi. "Her şey çok güzel giderken bir anda bana, ona yalan söylediğimi söylüyor. Gözümün önünde bir kızla konuşuyor ve kıza evine gideceğini söylüyor! Ve benden yorulduğunu söylerek ayrılıyor!" Gözlerimi sildim. "Abartıyor muyum?"
"O şerefsize ağlayacağına gel bi film izleyelim de ona ağla. Gözyaşların boşa gidiyor."
"Leyla'ya geri dönmüş..."
"Oro-" Aslı'nın ağzını kapatan Hande'ye baktım. "Annesi hariç. İyi kadın."
"Neden geliyor bana bu fotoğraflar anlamıyorum. Daha çok canım yansın, daha çok üzüleyim diye mi? Zaten üzülüyorum, görmüyorlar. En çok görmesi gereken kişi görmüyor. Ben ne yapacağım?"
"Zamana bırakacaksın. At gibi giden it gibi geri döner, diye boşuna dememişler."
"O zaten it."
Odama, "E geri döner o zaman." diyerek giren Sezin'e baktım. Yatağımın kenarına oturup elimi tuttu.
"Beni yalnız bırakır mısınız? Yanımda olduğunuzu biliyorum ama yalnız kalmak istiyorum."
"Eylül..."
"Eylül haklı. Biraz kafasını dinlesin, hadi biz çıkalım."
Üçü de sırayla odamdan çıktığında telefonumdan son ses, aşırı duygusal olduğunu düşündüğüm bir şarkı açıp yatağıma gömüldüm tekrar. Telefonumu elime alıp bana gelen fotoğrafa tekrar baktım. Tekrar. Tekrar. On dakikada bir geri dönüp aynı fotoğrafa baktım tekrar. Bir iki hafta önceye kadar benim dudaklarımda olan dudaklarının, şu an başka birinde nasıl can bulduğuna baktım.
Bu işte bir terslik vardı, anlayabiliyordum ama olayın tam olarak neresinden başlamam gerektiğini bilmiyordum. Boran tamamen beni unutmuştu. Fotoğraf çok karanlıktı ama gülümsediğini anlayabiliyordum. Yüzüne hafif bir ışık vuruyordu. O kadar yakışıklı görünüyordu ki...
Leyla'yı daha fazla görmek istemediğimden dolayı galerime girerek fotoğraflarımıza bakmaya başladım.
Onu öptüğüm, beni öptüğü, sarıldığı bütün fotoğraflara tek tek baktım. Çektiğimiz videolarda attığı kahkahalara, hareketlerine dikkat kesildim. Sanki onu bir daha göremeyecekmişim gibi hissetmeye başladığımda yutkundum. Bu hissi hiç sevmiyordum. Bana korkuyu derinlere kadar yaşatıyordu. Onu bir daha göremeyecek olmak, beni derinden üzüyordu. Ona tekrar sarılmak, onunla beraber uyumak bile benim için büyük bir olaydı, fazlasında gözüm yoktu.
Düştüğüm durumu bana açıklasa, benim açıklamama da izin verse belki tekrar birleşebilirdik bile.
Ama o bunu yapmamıştı. Anlam veremediğim bir şekilde, gitmiş ve beni arkasında bırakmıştı. Her daim benim yanımda olan o adam, o gün beni arkasında bırakmıştı.
××
13.5.19
Bölüm hakkındaki düşüncelerinizi yorumlarda belirtmeyi unutmayın.
