ရသစံုလင္ တ႐ုတ္ဝတၳဳတိုမ်ား

မနာလိုစိတ္ (အပိုင္း - ၂)

အဲ..ကံဆိုးခ်င္ရင္ အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ လာတယ္မဟုတ္လား ။ ကံမ်ား ေကာင္းခ်င္ရင္လည္း ဒီလိုပဲ ဆက္တိုက္ေကာင္းေတာ့တာ။ ဒါနဲ႔ ဝူဟန္တေယာက္ သူ႔သတို႔သမီးကို ဖင္တၾကြၾကြနဲ႔ေစာင္႔ေနတုန္း ဆယ္ရက္ေလာက္အရမွာ သူ႔ကို မိန္းမၾကီး တေယာက္ကထပ္လာေတြ႔တယ္။ အဲ..ဘာတဲ႔.. ဆရာေလးနဲ႔ အသင္႔ေတာ္ဆံုး မိန္းကေလး တေယာက္ကို ေတြ႔ထားလို႔လို႔ဆိုပဲ။ ဒါနဲ႔ဝူဟန္လဲ ၿပီးျပီးေရာဆိုျပီး သူအရင္အပတ္ကတင္ ေစ့စပ္ျပီးေၾကာင္း ၊ ေနာက္တပတ္ဆိုတာနဲ႔ လက္ထပ္ေတာ့မဲ႔အေၾကာင္း ဖြင့္ေျပာတာေပါ့ေလ။ ဒါေပမဲ႔ ဒီမိန္းမၾကီးက လြယ္လြယ္နဲ႔ လက္မေလွ်ာ့ဘူး။ မိန္းမၾကီးကမုဆိုးမပါ..။ ခၽြမ္ကေတာ္လို႔ေခၚေၾကာင္း သူ႔ကိုယ္သူ မိတ္ဆက္ယူျပီးတာနဲ႔ ဆရာေလးဝူဟန္ရဲ႕ မဂၤလာကိစၥကို ေမးေတာ့တာပဲ။

“….ကိုင္း… ဆရာေလးရဲ႕သတို႔သမီး မယ္ကံေကာင္းေလးက… ဘယ္သူ႔သမီးမ်ားတံုး.. ေျပာပါဦး……”

ဒါန႔ဲ ဝူဟန္က နာမည္ေျပာျပလိုက္ေရာ ခၽြမ္မုဆိုးမၾကီးက ခ်က္ခ်င္းမ်က္ႏွာပ်က္သြားျပီး ထိတ္လန္႔တ႔ဲ အမူအရာေတြ ေပၚလာတယ္။ ဆိုေတာ႔ ဝူဟန္ မ်က္ကနဲျဖစ္သြားျပီး ေမးၾကည္႕တာေပါ႔။

“…ေနစမ္းပါဦး.. လီယိုနီယာမွာ.. ဘာခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္မ်ား ရွိ္လို႔တုန္း……”

“…..အုိ. မေျပာၾကပါစို႔နဲ႔…. ဆရာေလးလည္း ေစ႔စပ္ျပီးမွပဲဟာ…က်ဳပ္က ျပည္ပန္းညိဳခ်ိဳခ်င္ရက္န႔ဲ ဆားကဖ်က္တာမ်ိဳး မျဖစ္ခ်င္ပါဘူး…”

ဝူဟန္လည္း  မေျပာဘူးဆိုမွ ပိုျပီးသိခ်င္လာေတာ့တာနဲ႔ အတင္းအစ္ေအာက္ေရာ။

“…ခၽြမ္ကေတာ္က ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးေလာင္းကို သိလို႔လား…”

“…..သိလို႔လား ..ဟုတ္လား….အင္း……”

ဆိုျပီး ခဏေတြေနျပီးမွ ခၽြမ္မုဆိုးမၾကီးက စကားဆက္ျပန္တယ္။

“…က်ဳပ္ဆရာေလးဆီ လာရင္းကိစၥကေတာ့.. မိန္းကေလးတေယာက္နဲ႔ ျမန္းေပးဖို႔ရာပဲ…. ဒီလိုမိန္းကေလးမ်ိဳးကို ထမင္းထုတ္နဲ႔ လည္ရွာရင္ေတာင္ ေတြ႕ဖို႔မလြယ္ဘူး.. ဆရာေလးရဲ႕… တကယ္႔ကို ေတာ္ေလးဝဝင္ ဇနီးမ်ိဳးေပါ႔.. ေခ်ာလိုက္တာက ပန္းေလးတစ္ပြင့္အလားပဲ…. စိတ္ထားကလည္း သိပ္ကိုသိမ္ေမြ႔ရွာတယ္... အိမ္ေထာင္မႈ နိုင္လိုက္တာမွ.. ဇာထိုးပန္းထိုးမလား အကုန္ရတဲ႔အျပင္.. အခ်က္အျပဳတ္က သူမတူေအာင္ ေကာင္းေသးတယ္… ဆရာေလးလို စာေပပညာရွင္အတြက္ကေတာ့.. အသင့္ေတာ္ဆံုး မိန္းကေလးျဖစ္မွာ ေသခ်ာတယ္…. အဲ..ဘာေၾကာင္႔ ဒီေလာက္ေတာင္ ေသခ်ာရသလဲဆိုေတာ့… သူကေလးက က်ဳပ္ရဲ့သမီးေလးကိုး...ဆရာေလးရဲ႕…. က်ဳပ္က ဝင္စြက္ဖက္တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး… ဒါေပမဲ႔ ဆရာေလးအတြက္ဆိုရင္ေတာ့ က်ဳပ္သမီးလို ဥစၥာမရွိေပမဲ႔.. အရည္အခ်င္းရွိတဲ႔ မ်က္ႏွာမြဲ မိန္းကေလးမ်ိဳးက… ပိုသင့္ေတာ္မယ္ထင္တာပဲ…. ေအာင္သြယ္ေတြရဲ႕စကားကို မယံုပါနဲ႔.. အလကားပလီပလာေတြ…”