-7-

1K 131 20
                                    

-ჯიმინშიი.-კედელზე აეყუდა და თვალი ჩამიკრა.
-რა იყო შე ავადმყოფო რანაირად მიყურებ.
-ააჰ ჯიმინშიიი როგორ მომენატრე. შენთან უნდა დავიძინო.
-ჯონგუკში იქნებ მკითხო შეიძლება თუ არა. იქნებ უფლებას არ გაძლევ.-ირონიით ვუპასუხე და მასთან მივედი.
-უფლებას არ მაძლევ? დარწმუნებული ხარ?-თმაზე ხელი გადამისვა და კიდე უფრო ახლოს მოიწია. მომწონდა მისი ირონიული საუბარი და ბოხი ხმა, ეს განძრევის საშუალებას არ მაძლევდა და მთლიანად მასზე დამოკიდებული ვხდებოდი. უფრო და უფრო ახლოს იწევდა, მისი თვალები ჩემს ტუჩებს უყურებდა. ტუჩი ძალიან ახლოს მოიტანა, შემდეგ კი ყურისკენ გადაინაცვლა.
-მარცხენა მხარეს მე ვწვები.-ჩამჩურჩულა და ლოგინისკენ გაიქცა. ააჰ ეს იდიოტი ბავშვი. გული ისეთი აჩქარებული მქონდა რომ ცოტახანი ადგილიდან არ განვძრეულვარ.ჩამეღიმა და გვერდით მივუწექი.ჩვენი სახეები ისევ ერთმანეთს უყურებდნენ, ხელი სახეზე ნაზად დამადო,ახლოს მოიწია და კისერში მაკოცა, ხელები წელზე შემომხვია და მის ზემოთ მომაქცია.
-ჯონგუკ რას ვაკეთებთ?-ჩემი კისრიდან თავი ამოყო, ისეთი სახე ქონდა ცოტაც და შემჭამდა.
-არვიცი, მაგრამ მინდიხარ.-ახლა თვითონ მოექცა ჩემს ზემოთ, მაისური გაიხადა და  ძირს დააგდო. ჩემი სახე იმ მომენტში რაღაც გაურკვეველი იყო, არეული ვიყავი, თავში ვერაფერს ვალაგებდი. ერთადერთი რაც მინდოდა ეს ჯონგუკი იყო, მინდოდა მის სხეულს კიდევ უფრო მაგრად შევხებოდი, მინდოდა ეს დღე არასდროს დასრულებულიყო.
-არ გაიხდი?-მკითხა და ეშმაკურად გამიცინა. ეს ბავშვი ნამდვილად გიჟია. ხმა არ ამომიღია, შავი მაისური გავიხადე და მისი ძლიერი სხეული ჩავიკარი. მისი ლამაზი ტუჩები ჩემსას შეეხო რაზეც გავიყინე, ვეღარ ვმოძრაობდი, ისეთი სასიამოვნო იყო რომ მას მივეცი უფლება მთლიანად მისი ვყოფილიყავი. კოცნაში ავყევი, ხელები ზურგზე მოვუჭირე და კიდევ უფრო მაგრად ჩავიხუტე, ასე ვიყავით იქამდე სანამ კარებზე ზარის ხმა არ გავიგეთ.
-ჯანდაბა, შარში ვართ.-სასწრაფოდ ადგა, მაისური აიღო, ჩაიცვა და იქვე დივანზე ჩამოჯდა. მეც ავდექი, მაისური მეც გადავიცვი,ლოგინი გავასწორე და კარები გავაღე.
-ნამჯუნ ჰიონ?
-რაიყო ჯიმინ რა შეშინებული სახე გაქვს?
-სულაც არა. შემოდი.
-ჯონგუკ შენც აქ ხარ? მისმინეთ, ჰოლზი იაპონიაშია. ხვალ გვესტუმრება საღამოს.
-კარგია, ბილბორდის მერე არ გვინახავს.
-კარგით, მე წავალ.-ჯერ მე შემომხედა მერე ჯონგუკს, მერე საწოლს დახედა და ისევ ჯონგუკს მიუბრუნდა.
-მაისური უკღმა გაცვია ჯონგუკ.-ჯანდაბა, გამოგვიჭირა.
-უი, სიჩქარეში ალბათ არასწორად ჩავიცვი.
-სიჩქარეში?-ნამჯუნის გაურკვევილი და ამავდროულად შოკური სახე ისეთი სასაცილო იყო, თავს ძლივს ვიკავებდი.ნერვიულად ჩაიცინა და ოთახი სასწრაფოს დატოვა.
-ჯიმინ იქნებ გავაგრძელოთ?
-ჯანდაბა რა იდიოტი ხარ ჯონგუკ. გამოგვიჭირეს.
-არაუშავს ჰიონ.-ჩემთან ახლოს მოვიდა და თმაზე მომეფერა.
-წადი შენს ოთახში, ხვალ ვისაუბროთ.
-ხელი მოვკიდე და ოთახიდან გაავიყვანე.
-ჰიონ გთხოვ კარები გაუღე შენს ბაჭიას.-სიცილს ვერ ვიკავებდი, წყალი დავლიე და დავწექი.

გამარჯობა ხალხო😋ბოდიშით ორი დღე არ მეცალა ამიტომ ვერ ავტვირთე ახალი თავი💙და აი ისიც😁იმედია მოგწონთ ფიკი💙მადლობა ყველას ვინც კითხულობთ🙌💙

Boy with luv •Completed• ✅Where stories live. Discover now