Laks ng jetlag ngayn.
HAHAHA
Naisipan pang ituloy ang kwentong ito.
Comment at Like lang sa gusto.
--------------------------------------------------------------------------------------------------
Lumapit na ako.
“ahmm.. excuse me. Are you the president?” hanubayan! Kelangan ko ba talagang magspokening dollar kapag kausap si all-in-one-package guy na to?!
Tss.. baka maubusan ako ng ingles nito e.
“yes!” sumagot agad at humarap sa akin.
WOW! ULAAAAAAAM!
Huwalangyang mga mata yan!
*_____*
Twinkle twinkle little eyes! Syeeeeeeeet! Arbooor!
Walang ganyanan. Nakakapaksyet talaga sobra!
*mental block*
“ikaw ba yung nakabasag sa mga paso dito sa garden?” seryosong tanong nya na may halong pagkainis.
Nakakatakot pala sya magalit pero hamfugee parin. HAHAHAHA
“hey! Ikaw ba?” sigaw nya sa akin.
“ai anak ng pogeee! Ha? Ano? Ah.. oo… oo… ako nga. Ai hindi hindi… ai oo pala. Oo ako nga.”
“you’re wasting my time. Marami pa akong gagawin but I still need to fix this thing. Itong gusot na ginawa mo!” seryosong sabi nya at syempre may halo paring galit.
Gawrsh.
Nagpapakawarfreak na sya!
[panic mode]
[mental blocked]
Hanu na sasabihin ko? Ano nanga ba ulit yung tanong nya? Ha? Ah… oo nga.. ako yung nakabasag.
“ahh.. ehh.. ako nga yung nakabasag. Pero hindi ko naman talaga sinasadya e. pramis! Ang totoo nyan e nung umi---“ di panga ako tapos magsalita sumisingit na tong gwapong kutong lupa na to. BASTUSAAAAN?
“I don’t need your explanation. I need a solution for this bago pa to makarating sa faculty.” Pasigaw nyang sabi sa akin.
O_o
(--____--)
Nagdilim na ang paningin ko. Kakabanas! Di manlang talaga makinig muna sa akin?!
“bakit ba ang big deal sa inyo itong pagkabasag ng mga paso?! Eh pwede naman palitan agad agad yan. Kailangan pa talaga akong sigawan dahil jan? tss.. ang babavaw niyo!” nakakairita na talaga minsan ang mga taong matatalino. Mayayabang na e. din a tuloy naisip na si crush ang kausap ko.
Napatahimik sya.
Pati kami.
Napatingin lang yung nerd sa aming dalawa.
(_ _) (-_-) (<_<)
Tss..
“alam mo kasi. Dapat kasi di kayo pumapasok pasok dito. Hirap sa inyo titigas ng ulo nyo. Pati tuloy ibang tao nadadamay sa kabalbalang ginagawa nyo. Tignan nyo, imbis na ako gagawa pa ng ibang requirements, hindi nalang dahil kailangang ayusin ito.” Gumaganti din sya ng mg asigaw.
(!!__!!) (!!__!!) (<_<)
“alam o. mas mabuting bumaba ka nalan dito at umuwi ka na. gawin mo na yang mga requirements na ginagawa mo. KAKAHIYA NAMAN PO KASI SA PART MO MR. ARDIAN… UHHH… ADRIAN.. WHATEVER!---“
“Villar. Adrian Jake Villar.” Pagpuputol nya sa sinabi ko with matching taray effect.
“umuwi ka na. aayusin ko to magisa MR. VILLAR.”
Tumalikod ako at nagsimula nang ayusin yung mga inilabas na mga basag na paso pero pagtingin k tatlo lang sin naman pala talaga yung nabasag. Ano to lokohan?!
Okay. Mag aalatoro na talaga ako nung paglingon ko wala na si Adrian. Wala nadin yung nerd.
It’s just me nalang. Only meeeee!
“grabe! Tindi niya talaga. Iniwanan lang talaga ako. Ansama niya!”mangiyak ngiyak na ako sa asar.
Yung feeing na
Napatunayan lang talaga ng taong gusto mo na wala talaga syang balak na makipagfriend sa sayo. Sakeeeeeeeet! One sided love ang peg! Gusto ko sya pero hindi ko sya pwedeng sabihan ng manhid dahil hindi nya naman alam na gusto ko sya.
Umupo muna ako sa isang tabi. Senti mode? Medyo madilim na. tss.. who cares? Wala pa akong ganang umuwi.
Kinuha ko yung wallet ko at binuksan. Nagtago ako ng picture nya the. Obsessed ba tawag ditto? Sa akin?
*sigh*
“andaya daya mo naman. Kala ko di mo ko iiwan dito. Nakapag usap nga tayo. Sa di magadang paraan naman. Nakakainis ka. Wala nga siguro akong halaga sayo. Sabagay. Di mo nga ako kilala at di din naman kita kilala pero bakit ba……. Mahal kita? Ang hirap kaya magpakatanga! Alam mo yun?” kausap ko yung picture sa wallet ko.
*sigh*
“ang daya daya mo. Di mo lang alam kung gaano kahirap magpakatanga sayo.” Bulong ko habang nakatitig sa picture nya then yumuko ako.
-------------------------------------------------------------------------
Salamat ule.
