Mutlu olmak için vazgeçmek mi gerekirdi? Ya da hiç sevmemek?
Biliyordum aslında bu yola giriş vardı ama çıkış yoktu. Çıkışın olmasını ister miydim orası ayrı. Ama ben çoktan kabullenmiştim zaten tek taraflı hislere hiç çıkışın olmadığı bu yere..
Bu yer? Onun kalbiydi. Ondan habersiz sıkışmıştım ben oraya o sıkış yerde nefes alamıyordum belki ama onu hissetmek bile fazla geliyor zaten bana.. onu görmek.. ona aşık olmak..
Aslında ne olduğnu nasıl olduğunu bende anlamamıştım. Tamam belki bir anda olmadı ama hiç olucağını da düşünmemiştim. Ciğerim yavaş yavaş parçalanarak aşık oldum ben ona..
O gün bedenimi öyle sarmıştı ki kolları,
Kalbim benden habersiz adımlamıştı ona doğru..
14 yaşındaydık anne ve babası kavga etmiş o da içinde tutamayıp bana anlatmıştı çok fazla ağlamıştı ve ben bu görüntüyü görmemek için herşeyi yapardım.
Kalbim acımıştı onu öyle görünce, sanki kalbimi alıp bıçakla saplıyorlar gibi hissetmiştim.
Onu teselli etmeye çalışmıştım.
Bir o bir ben ağlaya ağlaya geçmişti zaman.
O gün onun ağaç evindeydik geceyi orda geçirmiştik.
Sabah minderde yatarken burnumda, alnımda, yanağımda sırasıyla sıcak bitsru hissetmiştim mırıldanarak arkamı dönmüştüm o yine aynı işlemi yapmıştı.
Ne yapıtığını anlamak için gözlerimi açıtığımda dibimdeydi ben ona o bana bakıyordu biraz daha yaklaşıp burnumu öptü o an kızdırdığımı hissetmiştim. Geri çekilirken gülümsüyordu aynı zamanda yanağını sıkıyordu.
Sonra konuşmaya başladı.
"Bunlar benim yanımda olduğun için."
Böyleydi işte benim ona olan sevgim böyle başladı. Bir de işin Lucas bölümü vardı tabi..
Lucas ile olan ilişkim aniden olmadı Lucas'ın beni sevdiğini biliyordum onun sevgisini seviyordum. Ben bir akşam Tae'ye olan sevgimin bitmesini istedim sırf onun için dua ettim. Bir hafta geçmişti. Taehyung ile fazla iletişim kurmuyordum bile unuttum sandım ama yanılmışım işte.
Sonra bir sabah okulun bahçesinden girdim herkes bana bakarak fısıldaşıyordu. Takmayıp ilerlemeye devam ettim kantine gitmeliydim Jisoo unnie bana orda bekleyeceğini onun yanına gitmemi istemişti.
Dediğini yapıp kantinden içeri girdiğim anda insanlar önümü kaplamıştı ani hareketleriyle şaşırıp bir kaç adım geri çekilmiştim sonra elimden biri tuttu insanların arasından çekip aldı beni.
Tam ortaya getirip önünde diz çöktü.
Bu Lucas dı.
Konuşmaya başladı;
"Jennie, biliyorum çok kararsızsın biliyorum seni sevdiğimi hissettiremedim ama bu tekliği kabul edersen inana bana her zaman her gün her dakika her saniye sana olan sevgimi hissettirecem benimle çıkar mısın jen?"
Şaşırmıştım çok çok fazla şaşırmıştım.
Yavaşça gülümsedim.
Onun sevgisine ihtiyacım vardı onu sevmeye ihtiyacım vardı böyle düşünerek kafamı aşağıya yukarıya salladım.
Etraftan alkış tufanı kopmuştu gülümsedi ve ayağa kalkıp bana sarıldı.
Bir buçuk ay olmuştu ve ben çok mutluyum gerekmedikçe Taehyung ile konuşmuyordum Jungkook ile konuşuyordum.
Bir gün sınıftaydık Lucas bana tuvalete gideceğini söyleyip gitmişti benim de bacaklarım uyuşmuştu açılsın diye yürümeye karar vermiştim yürürken tanıdığım bir ses duymam ile yerimde mıhlanmıştım sanki biraz daha o aralık kapıya yaklaşıp dinlemeye başlamıştım.
