KÜÇÜĞÜM (Can Yarası Serisi 1)

3.BÖLÜM: Yaramızda Kalsın

İnstagram: @habibeleyli

❦

Yaz başlangıcının gece esintisi açık penceremden sızdı ve saçlarımı savurup geçti. Perdem hafifçe uçuşurken aklımı kurcalayan fikri göz ardı edemedim ve komidinimin üzeride ki telefonumu aldım elime.

WhatsAppa girdim ve Akın'ın adına tıkladım. Bir kaç saniye bekledim ve isminin altında beliren 'çevrimiçi' yazısıyla buruk bir gülümseme belirdi dudaklarımda.

Bu kendime acıyan ruh halimin dalga geçer gibi gülümsemesiydi içimde.

Akın, Elif ile konuşuyordu. Saat gecenin 02:45'i ama Akın başkasıyla konuşuyor, başkasının yazdıklarına gülümsüyor belkide.

Yüreğimde yine ince bir sızı baş gösterirken elimde ki telefonu yastığın altına koyup gözlerimi sıkıca kapadım ve en azından uyumaya çalıştım.

❦

Yorgunluğumun verdiği tembellikle çantamı kapının önünde bıraktım ve ayağımda ki spor ayakkabıları çekiştire çekiştire çıkardım.

"Anne, ben geldim ve çok acıktım bebişim." Mutfağa girdim ve tezgahın başında ki annemi gördüm. Önünde tabaklara aşk dolu bakışlar attım.

"Bana börek mi yaptın bebişim?" elimi tabağa uzatacakken annem elime vurunca geri çektim. Benim dudaklarım öne doğru uzayıp büküldü. "Git üzerini değiş, Zeynep teyzenlere gidiyoruz."

Benim dudaklarım düz çizgi haline gelirken gözlerimi kaçırdım.

"Neden?"

"Çağırdı kadın herkesi neden diye mi sorulur."

"Ben gelmesem?"

"Hayır İpek geliyorsun." annem tehditkar bakışlarını üstümde gezdirirken birden gülümsedi ve yanağımı tutup okşadı. "Hadi kuzum git üzerini değiş." itiraz etmeniz faydasız olacağını düşünerek kafa salladım ve arkamı dönüp odama doğru ilerledim.

❦

Özensizce saçımı dağınıkça topuz yaptım ve derin bir nefes alıp aynaya baktım. Zeynep teyzelere giderken Akın'ı görme umuduyla özenlice giyinirdim. Hatta saçlarıma bile fön çektiğim olurdu.

Şimdi ise halime bak; bakkala gider gibi, o kadar özensiz ve bitik.

Eskimiş ve rengi solmuş siyah yarım taytım. Gri salaş tişörtüm ve beyaz sporlarım vardı üzerimde.

Daha fazla uykusuzluktan morarmış göz altlarıma bakmaya dayanamadım ve hızlıca telefonumu şarja takıp odadan çıktım.

Annem elinde iki tabakla çıktı mutfaktan ve bende göz gezdirdi.

"Hayırdır inşallah. Yavrum sen bakkala giderken bile pantolon giyen kızsın ne oldu sana?" ben anneme cevap verecek bahane bulmaya üşenerek omuz silktim.

"Cevapta vermiyor safinaz." annem kendi kendine homurdanırken bende bıkkın bir nefes aldım.

"Mutfağa git mercimek köftesini al."

Ben mutfağa gittim ve tezgahın üstünde ki tabağı alıp dışarı çıktım.

Biz kapıyı çalmayıp direk bahçeye çıkan yolu takip ettik ve bahçeye kurulmuş uzun masayı gördük.