Yoongi'nin ağzından...
Ne kadar konuşmak istesem de konuşamadığım o mükemmel insan, hayatımın dönüm noktası Park Jimin...
Olmuyor işte konuşamıyorum ben, bir kere bile konuşamadım ki... Küçüklükten gelen bir şey, konuşma engelim var. Bu birçok işime engel değil ama onunla iletişim kurmama engel oldu işte. Çekimler esnasında ağzımı bıçak açmadan sadece işimi yapıyordum. Soruyorum size kim dayanabilir ki öyle bir mükemmelliğin karşısında? Kimse... Hele ben, hiç. Bahsetmeyi unuttum değil mi? Fotoğrafçılıkla uğraşıyorum ve hayatımdaki en doğru kararı vermişim gibi hissediyorum onun sayesinde. İşimi severek yaparken bunun yanında piyano çalıyorum, birde çizim yapıyorum. Çizim yaptığımı kimse bilmez aslında, en yakınım olan Jungkook bile çok sonra öğrendi.
Evimin çoğu yerini onunla kapladım biliyor musunuz? Her yerinde bitmiş veya yarım kalmış çizimlerle birlikte fotoğraflar, gördükçe mutlu oluyorum işte daha ne olsun. Aslında bir hayalim var, fazla büyük ama bir o kadar da güzel hayal.... Jimin için bir sergi açmak istiyorum. Böyle sade ama hoş bir galeride 60 dan fazla çizimimden en güzelleri ile birlikte, yüzlerce çektiğim fotoğrafların en güzelleriyle birlikte. Bunu başarırsam cidden mükemmel olacak ve yapabileceğime inanıyorum...
.
. Bölüm sonu
. Hepinize YoonMin li günler <3
. Fic ile ilgili yorumlarınızı bekliyorum, bu bölüm ilk diye kısa tanıtım gibi^^
