Bize İnan (Tamamlandı)

Bize İnan 1.Bölüm

Hikmet: Kararın nedir kızım?

''Diye sorduğunda Reyhan hiçbirşey demeden sessizce oradan uzaklaşır. Emir de Hemen peşinden gider.''

Odada.

Emir: Reyhan, Gitme....

''Demişti yıkılmış ve ağlamaklı bir ses tonuyla.''

Reyhan: Gidemiyorum zaten. Gidemiyorum içimden seni söküp atamıyorum anlıyor musun? Çünkü ben de seni seviyorum. Bunun için kendimden nefret etsemde seviyorum. Hani söylemiştinya itiraf et diye. Ediyorum işte; Seviyorum seni Emir Tarhun.

''Demişti gözlerinden yaşlar akarak. Emir ise o an ne diyeceğini bilemez halde çaresizce bakıyordu Reyhanın gözlerinin içine. Reyhanın onu sevdiğine seviniyordu içinde bir yerlerde. Ama masumiyetini ıspatlamadan bu aşkı yaşayamayacaklarını da biliyordu.''

Emir: Bana neden inanmıyorsun? Yapmadım diyorum. Sana ihanet etmedim! Ya seni bu kadar çok seviyorken edebilir miyim?

Reyhan: Artık sevdiğine bile inanamıyorum. Kalbimi o kadar paramparça ettinki yapamamıyorum artık. Neyin gerçek neyin yalan olduğunu anlamıyorum.

Emir: Bize inan Reyhan. Olmaz mı? Bize bir kere inansan olmaz mı? 

''Der ve Reyhan bir ay önce Emir'e söylediklerini hatırlar.''

Flashback

Reyhan: Ben dün gece annenle beraber değildim. Ama nerde olduğumu sorma lütfen. Sadece bana inan. Bana bir kerecik inansan olmaz mı?

Flashback son.

''Reyhan Emir'in gözlerinin içine belkide ilk kez öyle derinden ve uzunca bakmış ve orda kendini, Emir'in ona olan aşkını görmüştü.''

Reyhan: .........

Emir: Gitme. Söz veriyorum sana masumiyetimi 24 saat içinde ıspat edicem. Eğer edemezsem gitmene engel olmiycam söz.

Reyhan: Beni yalnız bırakır mısın?

Emir: Tamam.

''Diyerek çıkar odadan.''

Reyhan: Masumiyetini ıspat edecekmiş. Gördüm. Gördüm işte daha neyi ıspat edeceksin ki? Evden bir kadın çıkıyor, beni hizmetçi sanıp etrafı topla karısı gelip görmeden diyor. Yukarı çıkıyorum odada sen. Daha neyi açıklayacaksınki bana?
Off ya doğru değilse...ya gerçekten masumsa. Eğer bana bir oyun oynasa niye bu kadar perişan olsunki? Allahım ne olursun sen bana çıkar bir yol göster.

Çalışma odasında.

Emir: Yolladığım fotoğrafları gördün mü?

Zafer: Gördüm Emir. Ama işimiz zor biliyorsun değil mi? Heleki 24 saat içinde nerdeyse imkansız. Elimizde sadece bir fotoğraf ve ulaşılamayan bir numara var.

Emir: Zafer lütfen o kadını bul. Lütfen...

Zafer: Tamam elimden geleni yapıcam kardeşim.

Emir: Senden haber bekliyorum. Bende araştırıcam.

Zafer: Tamam. Küçükde olsa bir ipucu bulan diğerini arasın.

Emir: Tamam görüşürüz.

Birkaç saat sonra.

Emir: Hala bir haber yok mu?

Zafer: Maalesef. Sende durumlar nedir?

Emir: Ben de birşey bulamadım.

Zafer: Reyhanla konuştunuz mu?

Emir: Hayır. Odadan dışarı çıkmadı hiç.

24 saatin sonunda.

Reyhan: Ben 24 saat bekledim. Ama geldi mi gelmedi. Demekki söyledikleri sadece boş bir laftı. En iyisi yarın erkenden çıkıp gitmek.

Yarın olunca.

Emir: Demek gidiyorsun...

Reyhan: Evet gidiyorum. Bekledim ama hiçbir şeyin olduğu yok.

Emir: Bak sana yemin ediyorum benim hiçbir suçum yok. Ben seni aldatmadım.

Reyhan: Ben artık bunları konuşmak istemiyorum. Lütfen...

''Der ve hazırladığı valizini de eline alarak konağın bahçesine doğru adımlar. Bahçede herkes Reyhanı yolcu etmek için bekliyordu.''

Hikmet: Özür dilerim yavrum. Böyle olmasını , yuvanın dağlıp memleketine geri dönmeni istemedim. Bir yuvan olsun hem Emir hem sen mutlu ol , gözümün önünde ol istedim. Ama Meryem ablama verdiğim sözü tutamadım. Senin mutlu edeyim derken herşeyi berbat ettim.

Reyhan: Dayı lütfen. Lütfen böyle şeyler söyleme. Senin bir suçun yok.

Hikmet: Hakkını helal et kızım. Gidiyor olabilirsin ama ben her zaman senin yanındayım bunu bil. Sık sık gelicem yanına.

Reyhan: Kendine çok iyi bak dayıcım. Lütfen doktor kontrollerini ihmal etme olur mu?

Hikmet: Etmem kızım.

Reyhan: Melike ablam...Hakkını helal et.

Melike: Helal olsun güzel kızım. Sensiz ne yapıcaz biz.

Reyhan: Deme öyle Melike ablam. Sonsuza kadar ayrılmıyoruzki. Dayım sana emanet doktor kontrollerini aksatmasına izin verme olur mu?

Melike: Tamam kızım gözün arkada kalmasın.

''Der ve Reyhan; gözyaşları akmaya devam ederken vedalaşmak için Zeynebin karşısına geçer.''

Zeynep: Reyhan abla...

Reyhan: Zeynep...Der ve birbirlerine sımsıkı sarılırlar.

Zeynep: Beni burda bırakma Reyhan abla ne olursun. Beni de götür. Ben sensiz yaşayamamki burda.

Reyhan: Bak ben burda olmasamda dayım hep yanında olucak. Burası senin için daha iyi.

Zeynep: İstemiyorum. Sen burda olmadıktan sonra ne iyi yemekler yemek. Ne iyi okullarda okumak, ne de iyi giysiler giymek istemiyorum. Benim için bunların bir anlamı sen yok olmadıktan sonra. Lütfen Reyhan abla beni de götür valizimde hazır.

"Der ve koşa koşa odasına gidip valizini getirir."

Hikmet: Burda kalmak istemediğine emin misin yavrum?

Zeynep: Eminim.

Reyhan: Ben bir işe girer çalışır Zeynebe de kendime de bakarım. Sefer abi, Zeynebin de bavulunu arabaya yerleştiri misin?

Sefer: Tabi.

Suna: Beni en iyi anlayan , en iyi arkadaşımı kaybediyorum...

Reyhan: Yok öyle birşey. Sık sık görüşücez. Sen gelirsin, belki ben...Ben gelemem belki ama sen gel olur mu? Hem ben olmasamda söylediklerimi unutma olur mu? Bir gün yürüyeceğine olan inancın kaybolmasın. Denemekten, kendine inanmaktan asla ama asla vazgeçme Sunacım.

''Der ve sarılırlar. Diğerleriyle de vedalaştıktan sonra Zeyneple beraber arabaya geçerler ve Sefer arabayı çalıştırır ve birkaç saniye sonra araba konağın bahçesinden uzaklaşmaya başlar. Tüm bunlar olurken Emir de öylece bir kenardan seyrediyordu. Taki araba konağın bahçesinden uzaklaşmaya başlayana kadar...
Emir daha fazla dayanamaz ve ''REYHAN'' Diye bağırarak arabanın peşinden koşmaya başlar. Ve tam o an bir şarkı duyulur.''

🎼Erzurum çarşı pazar leylim aman aman
Leylim aman aman sarı gelin
İçinde bir kız gezer oy nenen ölsün sarı gelin aman
Sarı gelin aman sarı gelin aman suna yarim🎼

1.Bölüm Sonu