Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"με καλούσε," είπε ο μικροκαμωμένος yoongi ξέπνοα, τα μισοκλειστα μάτια του στο δακρυσμένο αγόρι που καθόταν δίπλα από το κρεβάτι του.
ο jungkook έγνεψε καταφατικά γιατί ήξερε για ποιον μιλούσε και δεν μπορούσε να αποκαλέσει τον μικροκαμωμένο yoongi τρελό, διότι και ο ίδιος τον είχε ακούσει.
"θέλει να σταματήσω να τον αγνοώ," το χλωμό αγόρι έκανε έναν μορφασμό λόγω του πόνου στο στέρνο του. "δεν μπορώ να τον αφήσω να περιμένει."
τα υγρά μάγουλα του μικροκαμωμένου jimin ήταν πρησμένα λόγω της λυπητερής ατμόσφαιρας που είχε καταλάβει το δωμάτιο του νοσοκομείου.
λες και κάποιος είχε πεθάνει εκεί.
ο μικροκαμωμένος jimin δεν καταλάβαινε τις λέξεις του μικροκαμωμένου yoongi μέχρι που μίλησε ο jungkook, με αναστατωμένη φωνή να επικαλύπτει τις φράσεις του.
"hyung," ο μικροκαμωμένος jimin περίμενε με ανυπομονησία τις λέξεις του jungkook, αλλά σύντομα το μετάνιωσε. "δεν αξίζει όλο αυτό."
τι δεν άξιζε? ο μικροκαμωμένος jimin τα έπαιρνε όλα προσωπικά όσο ρωτούσε τον εαυτό του, με μικρή φωνή, δεν αξίζω τίποτα?
"ο jimin hyung είναι νεκρός," είπε το νεότερο αγόρι, λες και ήθελε να χειροτερέψει τον πόνο του μικροκαμωμένου yoongi, αλλά ήθελε απλά να του εξηγήσει.
ο μικροκαμωμένος jimin ήθελε να αναρωτηθεί γιατί κανείς δεν του είχε δώσει σημασία ενώ έπεσε με δύναμη στα γόνατα, αμέσως μετά από αυτές τις πέντε λέξεις, αλλά μετά το ξανασκέφτηκε.
ο μικροκαμωμένος jimin ήταν νεκρός. όλο του το είναι ήταν. και θυμήθηκε. ο μικροκαμωμένος jimin θυμήθηκε εκείνη τη βραδιά και τον καβγά και το κομμάτιασμα της καρδιάς του μικροκαμωμένου yoongi στην παλάμη του χεριού του.
γιατί?
τα άηχα δάκρυα του μικροκαμωμένου yoongi που με κάποιο τρόπο ούρλιαζαν στον μικροκαμωμένο jimin, τον έκαναν να απλώσει το χέρι του και να αγγίξει το χέρι του μεγαλύτερου. τόσο ζεστό. ο μικροκαμωμένος jimin ήλπιζε ότι ο μικροκαμωμένος yoongi δεν μπορούσε να νιώσει το ποσό νεκρός ήταν μέσω των μικρών, κρύων δαχτύλων του.
το να νιώθει την γνώριμη, απαλή παλάμη στην δική του, έκανε την καρδιά του μικροκαμωμένου yoongi να πονάει και έστρεψε το κεφάλι του άλλου, τα μάτια του κλειστά για να κλάψει μακριά τις αναμνήσεις.
ο μικροκαμωμένος jimin ήλπιζε ότι ο μικροκαμωμένος yoongi δεν θα άκουγε τις πολλές τρεμάμενες ανάσες που δεν μπορούσε να συγκρατήσει αλλά ο μικροκαμωμένος yoongi ήταν όλος αυτιά για αυτόν. πάντα ήταν.
η φωνή του ήταν το αγαπημένο του πράγμα σε αυτόν.
"συγγνώμη", ο μικροκαμωμένος jimin ήθελε να πει στον μικροκαμωμένο yoongi να μην κλαίει για αυτόν αλλά η ίδια του η φωνή τον πρόδωσε πολλές φορές. "σ' αγαπώ."
ο μικροκαμωμένος yoongi καμπύλωσε τα δάχτυλα του, προσπαθώντας να σφίξει το χέρι του μικροκαμωμένου jimin στο δικό του, αλλά το μόνο που κατάφερε ήταν να σπρώξει τον αέρα γύρω του.
ο μικροκαμωμένος jimin ακόμα ένιωθε αληθινός. ήταν εκεί και η παλάμη του ακόμα γινόταν ένα με του μικροκαμωμένου yoongi. του έλειπε το άρωμα του μικροκαμωμένου jimin.
"περίμενε με," ο μικροκαμωμένος yoongi κλαψούρησε σιγά, τόσο σιγά που ούτε ο jungkook δεν το άκουσε. αλλά ο μικροκαμωμένος jimin το άκουσε.
και ο μικροκαμωμένος jimin το έκανε. περίμενε για τον μικροκαμωμένο yoongi, χωρίς ποτέ να πιέζει τα πράγματα διότι ο μικροκαμωμένος jimin ήξερε.
ο μικροκαμωμένος jimin ήταν νεκρός αλλά ήξερε ότι η καρδιά του δεν ήταν και τα αισθήματα του ήταν πιο ζωντανά από την λάμψη στα μάτια του μικροκαμωμένου yoongi όταν κοιτούσε την φωτογραφία με το αγόρι με τα πράσινα μαλλιά και το αγόρι με τα πορτοκαλί μαλλιά στο κινητό του.
ο μικροκαμωμένος jimin ήταν υπομονετικός για τον μικροκαμωμένο yoongi.
