"İçten kırgınım. Yavaş yavaş içimi kemiren depresyona karşı direnmeye çalıştım ancak sonunda tükendim. Üstesinden gelemedim. Kendimden nefret ettim. Anılarıma tutunmaya karar verdim. Kendime gelmek için haykırdım. Fakat yanıt yoktu. Eğer nefesiniz sizi boğuyorsa, artık nefes almanın hiçbir anlamı yok. Benim sorumluluğumu kim alabilir ki diye sordum kendime. Sadece kendim bunu yapabilirdim. Yapayalnızım. Bir şeylerin biteceğini söylemek kolay olandı. Ancak gerçekten bitirmek çok zordu. Uzun bir zaman bu zorlukla yaşadım. Kaçmak istediğimi söylemişlerdi ya, bu doğru. Kaçmak istedim.
Benden.
Senden.
