Wrong Number

Chapter 43: Friends?

Chapter 43: Friends? 

Daniel John Ford Padilla’s POV

I keep my eyes on the ground.

Narinig kong bumukas ang pinto kaya agad akong tumayo, laking gulat ko ng may biglang yumakpa sakin.

Hinawakan ko anglikod nito..

Kath...

Ang higpit higpit ng yakap niya.

Para bang--- takot na takot siyang mawala ako.

“shhh” patahan ko sa kanya.

Ilang saglit pa ay kumalas na din siya sa yakap at humarap sakin.

I wiped away her tears.

“Dee---“ napayakap ulit siya sakin.

“I’m so sorry...”hinimas ko ng paulit ulit ang kanyang likod...

Napapikit ako ng amramdaman kong kumalas ulit siya....

Sa muling pagmulat ng mga mata ko ay nakita kong titig na titig siya sakin.

She reached for my eyes, then to my nose, to my cheeks hanggang umabot saking mga labi.

“I love you” it was barely audible, pero narinig iyon ng puso ko.

I felt like i was in heaven.

Natulala ako bigla

Loading parin sa buong sistema ko nag sinabi niya

She just said she loves me....

 She loves me....

Omygod. (naalala niyo pa ba yung omygod ni dj sa PaI?)

Kathryn loves me....

Na patingin ako sa kanya this time....

I grabbed her face and kissed her...

Kissed her with so much intensity

Para bang sinusulit ko yung ilang taon naming di pagkikita

Yung mga panahong halos mawalan ako ng ganang mabuhay.

Those times....

Tinigil ko muna ang pagsisil sa kanyang labi at hinarap siya...

Ilooked at her, God i missed her...

I miss my Kathryn...

I bit my lip, trying to control my tears...

“Kath---“ “Dee” sabay naming sabi.

Napangiti kami pareho.

“I love you” sabi ko at pinagdikit ko ang mga noo namin.

She smiled.

“I love you too, so much dee”

And our moment was ruined by---

“Ang sweet!” napalingon kami ni kath dahil sa biglaang sigaw ng kambal...

Nakalimutan kong may mga taong nanonood pala samin.

Nakita ko kung paano namula ang mukha ni kath

“k-kanina pa ba kayo diyan?” nautal utal niyang tanong siguro dahil sa hiya.