Something different

~Κεφάλαιο 2~

Μέχρι που είδα....

Την κολλητη μου να κάθεται σε ένα από τα παγκάκια και να κλαίει... Πήγα κοντά της...

Ζωή : Ποιον σκοτώνουμε?

Κατερίνα : Όλα καλα μην ανησυχείς...

Ζωή : Τι όλα καλά παιδάκι μου...
Εσύ έχεις γίνει κόκκινη από το κλάμα...

Κατερίνα : Θυμάσαι αυτόν τον Αλεξ που σου έλεγα...

Ζωή : Αα ναι... Το καλό παιδάκι που είναι το τέλειο αγόρι και πεταλουδιτσες και μονοκεροι.. Ναι ναι θυμάμαι..

Κατερίνα : Με χώρισε...

Ζωή : Ο Χριστός και η παναγία... Γιατί τι έγινε?

Κατερίνα : Γιατί λέει.... Λέει ότι... Ότι βρήκε άλλη

Τότε η Κατερίνα ξέσπασε σε πολύ μεγάλους λυγμούς και μου έκανε εντύπωση που χαλάστηκε τόσο πολύ με ένα αγόρι... Πάντα η Κατερίνα ήταν δυναμική και δεν την ένοιαζαν τέτοια πράγματα...

Εγώ εντομεταξυ με τον Αλεξ είχαμε μιλήσει 2 με 3 φορές όχι παραπάνω...

Ζωή : Έλα βρε κοριτσάκι μου όλα καλά θα πάνε... Ξέρεις πια είναι αυτή η άλλη για να ξέρω ποια θα σκοτώσω?...

Η Κατερίνα χαμογέλασε λίγο και της υπενθυμίσα ότι όλα θα πάνε μια χαρά και ότι θα βρει έναν πολύ καλύτερο από αυτό το γουρούνι

Η υπόλοιπη μέρα πέρασε παρηγοροντας την Κατερίνα και με βαρετά μαθήματα...

¦¦¦¦¦¦¦¦¦

Όταν έφτασα σπίτι είδα την μικρή μου αδελφή ( Ειρήνη) να βλέπει nickelondeon

Ζωή : Τι κάνεις μικρό κακομαθημένο?

Ειρήνη : Εγώ δεν σε έβρισα

Ζωή : Ότι πεις

Ειρήνη : Η μαμά είπε ότι σου έχει ετοιμάσει φαγητό να φας

Ζωή : Εσύ έφαγες?

Ειρήνη : Εγώ έφαγα με την μαμά. Και μην ρωτήσεις και την άλλη την χαζή ερώτηση... Ναι διάβασα θα είναι η απάντηση...

Ζωή : Whatever...