DRAMİONE KARDEŞ AŞKI

BÖLÜM 28

Jim'in ağzından...

Portakal...

İki haftadır dudaklarımda olan tat.Linda'nın tadı.Unutamıyorum ve unutmakta istemiyorum... Seviyorum,deli gibi seviyorum.

Linda'ya nasıl ilan-ı aşk ettim bilmiyorum.Belki de bir anlık deli cesareti.Nasıldı onu öptüğümde Linda?Şaşkınlıkla gözleri açılmıştı.Ama bana karşılık vermişti.

Ama Linda değişti.Ryan öldüğünden beri zaten konuşmuyordu.Şimdi sadece planlar sırasında ve Profesör Snape ile konuşuyor . Onların dışında ölü gibi.

Aynı şuan da olduğu gibi.Yemek yerken bile ağzını açmıyor.

"Bir sonra ki saldırı sizce ne zaman olacak profesör?"

"Voldemort kimseye güvenmediği için birşey demiyor bayan Granger."

"Birkaç saat sonra."

"Efendim?"

"Bir sonra ki saldırı birkaç saat sonra olacak profesör."

"Ve artık sırf öldürmek için saldıracaklar.Aramızdaki en önemli kişileri öldürmek için..."diye devam etti ve masadan kalktı Linda.

"Nesi var?"diye sordu Snape.

"Bilmiyoruz.İki haftadır böyle."dedi Draco.

"Yalnız bırakmayın."

"İzninizle ben bakayım."dedim ve bende Linda'nın peşinden ilerlemeye başladım.

Birkaç kez seslendim ama beni duymazdan geldi... Odasına girince bende ardından girdim.

"Neden beni duymazdan geliyorsun?Neden beni bir hiçmişim gibi görünüyorsun?Neden-"

"Ben seni her zaman bir hiç olarak gördüm."

"Neden hiçbir şey olmamış gibi davranıyorsun?"

Linda'nın ağzından...

"Jim biz yatmadık.Ben yaralıydım.Sende bundan yararlanıp bana ilan-ı aşk ettin ve beni öptün.Bu bizim aramızda birşey oldu-"

"Neden karşılık verdin o zaman?"

"Sakın Jim sakın bundan hoşlandığımı felan düşünme."

"Linda berbat bir yalancısın."dedi ve odamı terketti.

Ne yani ona ne söylemeliydim Merlin?Evet biran zevk aldım ve dudaklarımda kalan çikolata tadını istemiyorum mu demeliydim?

Hayır Merlin bu kez hayır.Seni son dinlediğimde neler oldu biliyoruz.Ryan büyük bir acıyla sonuçlandı.Sonsuza kadar geçmeyecek bir acıyla bıraktın beni Merlin.

Yanına geldiğim zaman ödeşeceğiz ama.En güzel odanı bana ayıracaksın.Yoksa senle külahları değişiriz.

İksir dolabına ilerleyip yolculuk zamanımı uzatması için bir iksir aldım.Zamanı uzattıkça uzattım.Savaş sırasında bir yolculuk kaldıramam.Ben değil kimse kaldıramaz.Hadi ama ben olmasam çok zorlanırlar.

Yatağıma oturdum ve yarım saate yakın bir süre dışarıyı izledim.Daha sonra kapım tıklandı.

"Girin."

Profesör Snape içeri girdi.O girer girmez toparlandım.

"Nasılsın Linda?"diye sordu yanıma oturduğunda.

"İ,iyi değilim profesör.Çok kötüyüm."dedim ve ona sarılıp ağlamaya başladım.

"Neden içimdeki yangın sönmüyor?O evden geriye sadece küller kaldı,ama benim kalbim halâ yanıyor.Canımı yakıyor.Profesör ben acı çekmeyi sevmem ki."