DRAMİONE KARDEŞ AŞKI

BÖLÜM 29

Hermione'nin ağzından...

"Seni seviyorum."

"Bende seni seviyorum ama anlamıyorsun Draco."

"Neyi anlamamı bekliyorsun Herm?Her seferinde bu tepkiyi veriyorsun."

"Anlaman gerekiyor Draco.Bize seç-"

"Ne Herm ne?Bize seçim hakkı mı vermediler?"

"Draco-"

"Ben sana bir seçim hakkı veriyorum Herm.Bitirmek mi istiyorsun?"

Jim'in ağzından...

"Neden sevemezsin Linda?Neden bir şans veremezsin?"

"Anlamaya çalışsana Jim.Neden üsteleyip duruyorsun?"

"Neyi anlamamı bekliyorsun Linda?"

"Benim içimde sevgi denen o şey yok artık Jim.Aşka yerim yok."

"Ryan hayatına hiç girmemiş olsaydı durum farklı mı olacak?"

Bir çığlık attı ve masanın üstündeki vazoyu yere fırlattı.

"YETER JİM YE-TER!ANLAMAYA ÇALIŞSANA.Bazen yaşamak için öldürmek zorundasındır.Yaşamak için içindeki sevgi seni öldürmeden sen onu öldürmek zorundasın."diye bağırdı va masanın üstündeki defteri yere fırlattı.

Sanırım sinir krizi geçiriyor.

"Anla,yalvarırım anla.Eğer Ryan'ı öldürdüğümde içimdeki sevgiyi öldürmeseydim ben ölecektim."diye bağırdı ve raftaki kitapları yere devirdi.

"Zaten ölüme koşarak giderken neden vaktimi daha da kısaltayım?"diye bağırdı ve köşedeki slytherin amblemli çerçeveyi yere fırlattı.

Kriz geçirdiğine eminim artık.Acayip tırstığımı da belirtmek istiyorum.

"Neden normal biri değilim ben?Belki sizin gibi olsaydım sevebilirdim...Bir umut verebilirdim...Belki olabilirdik."

Draco'nun ağzından...

Değersiz...Aşk kesinlikle değersiz birşey.Ben aşkı gözümde büyütmüşüm.

Ama güzeldi.Güzel anılarım oldu.İlk defa aşık olmuştum.İlk defa kaybetmekten korkmuştum.İlk defa kıskanmıştım.Aşk güzeldi ama hain.

Aşk büyük bir hain.

Linda'nın ağzından...

Kendimi evden dışarı attım.Dışarıda sis var.Hiçbir şey görünmüyor.Sise doğru ilerlerken kapı sesi duydum ve arkamı döndüm.

"Draco?"

"Sen niye dışarıdasın?Hava soğuk!"

"Bana akıl verme kardeşim."

Yanıma gelmişti.Yüzü her zamankinden daha solgun. Gözleri hayal kırıklığı dolu.

"Sen i-"

"Aşkın yalan olduğunu anladım.Büyük bir yalan..."dedi ve derin bir nefes aldı.

"Kazandığım,geri aldığım,kavuştuğum şeyleri neden kaybediyorum?"

Flashback¯¯¯

Ağlayarak annemin eteğini tuttum.Annem beni kucağına aldı ve saçımı okşayarak konuştu.

"Neden ağlıyorsun canım?"

"Kaybettim."

"Akıttığın gözyaşları değecek birşey mi canım?İnci tanelerini dökmene değmez hiçbir şey."