The Spiderling [VOLTOOID]

Let's begin...

~Peter~

"Geen probleem joh," zeg ik. Ik kijk haar aan. Wat is ze toch mooi.
Opeens komt ze met haar hoofd dichterbij. Dan geeft ze me een kus. Eerst schrik ik, maar dan verschijnt er ene glimlach op mijn gezicht. Ik weet niet wat ik moet zeggen.
"Doei," zeg ik dan maar.
"Doei," zegt ze blozend. Dan spring ik uit het raam.
Een paar daken verder blijf ik stil staan. Ik ben nog steeds helemaal onder de indruk van die kus. Ze vind mij ook leuk.
Ik krijg een warm gevoel van binnen en word helemaal blij. Dan ga ik weer verder, op weg naar huis.

~Alice~

"Wat doe jij in mijn kamer!" Zeg ik boos tegen mijn broer Alec. "Je weet dat je hier niet mag komen!"
"Je kuste Spider-Man! Kunnen we het daar even over hebben?!" Zegt hij helemaal enthousiast.
Ik zucht en kijk opzij. Waarom is hij zo irritant?
"Weet je überhaupt wel wie hij is? Straks is het zo'n oude gast," zegt hij.
"Kan je er alsjeblieft niet mee bemoeien?" Vraag ik geïrriteerd.
"Ik ben gewoon een bezorgde broer."
"Nee, je wilt gewoon weten wie Spider-Man is en met hem bevriend worden," zeg ik boos.
"Hoe durf je," zegt hij dan.
"Ga alsjeblieft weg en hou erover op," zeg ik terwijl ik hem de kamer uit probeer te werken.
"Niet voordat je mij alles verteld."
Ik zucht.
"Ik kan je het niet vertellen, want ik weet het zelf ook niet," lieg ik. Hopelijk gelooft hij het.
"Ik ken jou, jij zou nooit zoiets doen zonder hem te kennen. Je liegt gewoon!"
"Hoe durf je," herhaal ik zijn woorden.
"Oké goed, vertel het me niet. Dan zeg ik het wel tegen mama." Dan rent hij de kamer uit. Hij is misschien dan wel ouder, maar hij gedraagt zich echt als een kleuter.
"Nee wacht-," roep ik. Langzaam komt hij terug in de kamer.
"Ik luister.." zegt hij.
"Ik kan het je niet vertellen," begin ik. Dan loopt hij langzaam weg.
"Maar..." dan blijft hij stil staan. "Ik kan met hem gaan overleggen en heel misschien kan ik het je dan vertellen."
Ik rol met mijn ogen. Waarom moet het altijd zo gaan.
"Daar kan ik mee leven," zegt hij en dan loopt hij mijn kamer uit.
Ik zucht en val op mijn bed. Dan merk ik dat ik best wel moe ben. Ik moet maar eens naar bed gaan, morgen is een belangrijke dag.

De volgende dag word ik wakker van Alec die mijn kamer binnenkom.
"Ik heb me bedacht," zegt hij terwijl hij op mijn bed gaat zitten.
"Waaaaaat?" Vraag ik half-slapend.
"Ik HeB mE bEdAcHt!" Roept hij in mijn oor.
Ik schrik wakker.
"Wat denk je dat je aan het doen bent?! Hoe laat is het?" Roep ik boos terug.
"Het is half tien," zegt hij rustig. "Maar over wat ik net zei..."
"Half tien!" Onderbreek ik hem. Ik raak in paniek. "Ik heb om tien uur een afspraak! Kon je me niet wat eerder wakker maken?!"
"Nu moest ik je opeens wel wakker maken?!" Zegt hij verward.
Ik spring uit mijn bed en doe mijn kleren aan. Dan race ik naar de douche. Ondertussen probeer ik Peter te bellen om te zeggen dat ik laat ben, wat hij toch al wel had gemerkt.
Alec achtervolgd me, maar ik negeer hem. Als ik ergens geen tijd voor heb, is het hem.
Snel pak ik een ontbijtkoek uit de kast en ren naar mijn fiets.
Opeens springt Peter voor me in zijn Spider-Man pak. Ik schrik en deins naar achter.
"Kan je me niet zo laten schrikken?!" Roep ik, terwijl ik bijkom van de mini-hartaanval.
"Je bent laat," zegt hij en dan tilt hij me op. Samen vliegen we over de daken. Het gaat nog sneller dan gister.

Even later landen we in een steegje. Snel kleed Peter zich om in nette kleren. Ik draai me om en trek mijn kleren recht.
Als Peter klaar is, geeft hij mij een oortje.
"Hoor je me," hoor ik uit het oortje galmen. Het is Ned.
"Ja zeker," zeg ik.
Dan lopen Peter en ik richting het mega gebouw met de letter van BioLab erop. We hebben nog bijna niks tegen elkaar gezegd, ook niet over de kus van gister. Gelukkig, hij is het waarschijnlijk vergeten.
Als we binnen zijn melden we ons bij de balie en gaan we zitten in één van de stoelen in de wachtruimte. Ik kijk om me heen: het is zo groot!
Dan kijk ik naar Peter. Hij staart voor zich uit. Is hij boos op mij omdat ik laat was? Ik laat het nu maar even, ik heb geen zin in een ruzie nu.
Even later komt er een vrouw in een lange witte lab-jas aanlopen. Peter kijkt me aan.
"We hebben Melissa in zicht," zegt hij in zijn oortje.
We staan allebei op en schudden de hand van Melissa.
"Hallo, ik ben Melissa. Welkom bij BioLab! Toen ik jullie berichtje kreeg, vond ik het zó leuk dat jullie in mijn werk geïnteresseerd waren, dus heb ik jullie uitgenodigd om een kijkje te komen nemen," zegt Melissa vrolijk.
"Hallo, ik ben Alice en dit is Peter," zeg ik terwijl ik naar Peter wijs.
"Volg mij maar," zegt ze. Peter en ik lopen achter haar aan.
"Ze loopt de verkeerde richting in, dit is niet het lab waar jullie naar zoeken," horen we in onze oortjes.
We kijken elkaar aan. We weten wat dit betekend: we moeten Melissa zien af te schudden. Maar hoe?
"We zijn er," zegt Melissa vrolijk. "Dit is mijn lab."
Ze opent een deur en we lopen naar binnen.
"Wooow," fluisteren Peter en ik tegelijkertijd. Melissa lacht.
"Hier doe ik onderzoek naar bepaalde eigenschappen van dieren. En naar de mogelijkheden om deze in technologie te verwerken. Zo kunnen we speciale robots maken die kunnen helpen de maatschappij te verbeteren, maar dat wisten jullie al," zegt Melissa trots. Zo te zien is ze echt blij met haar werk, maar is dit wel echt alles?
"Om de dieren te bestuderen, moet je ze vanaf dichtbij zien," begin ik. Peter kijkt me aan, hij ziet welke kant ik op wil.
"Ja inderdaad," zegt Peter.
"Hebben jullie dan ook een lab waar je de dieren kunt bestuderen?" Vraag ik.
Ze kijkt ons lief aan.
"Ja, maar die is ergens anders. Jammer genoeg kunnen we daar niet heen, dat is niet goed voor de gezondheid van de dieren," zegt ze met een kleine pruillip. Voor één of andere reden praat ze tegen ons alsof we kleuters zijn.
"Ik voel me niet zo lekker, waar is de wc?" Vraagt Peter opeens. Ik kijk hem aan en knik met een glimlach op mijn gezicht.
"Ehh, de eind van de hal rechts," zegt Melissa. Ze kijkt bezorgt.
"Het komt wel goed met hem hoor," zeg ik snel, om te voorkomen dat ze met hem mee gaat.
"Oké," zegt ze. Snel rent Peter de kamer uit.
Nu begint het echt.