Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Parker'sPoint of View
Tumakboat magtago. Sa loob ng dalawang araw yan ang ginagawa ko. Salabing-anim na taon ko sa mundong ito ay ngayon lang ako nakaramdamng ganito katinding takot. Ganito siguro ang pakiramdam ng mgakarakter sa mga horror movies na napapanood ko.
Itsucks right? Tama nga talaga si Robbie, noon pinapanood ko lang anghorror movies pero ngayon parang ako na mismo ang karakter nanakikipaglaban para sa kanyang buhay. Ang kaibahan nga lang, totohannato. Walang script. Walang pause. Walang Cut. Kung oras mo na, orasmo na.
"ParkerImperial mahahanap parin kita kahit saan ka magtago!"
Kungako ang karakter na nasa bingit ng kapahamakan, siya naman angdemonyong maaaring maging sanhi sa kamatayan namin.
Nabuhayako sa mundong to na may magandang pananaw sa mga bagay. I was thelittle girl who believed that all things are bright and beautiful, Oonga't walang perpektong tao dahil ang lahat ay nagkakasala perohindi ko naman inakalang may mga tao palang aabot na sa puntongnakahanda na silang pumatay ng mga taong walang kalaban-laban.
Allthings are bright and beautiful? Big No.
Dalawangaraw na ang nakakaraan, kung tatanungin mo ako kung ano angpinaka-kinatatakutan ko, siguro Multo at Kadiliman ang magiging sagotko.
Perongayon, wala na akong ibang kinatatakutan pa kundi tao.
Paanonga ba umabot ang lahat sa ganito?
"Parkeryou have to focus and memorize okay? Hindi naman to mahirap kungiisipin mong hindi." Nakangiti niyang paalala sa akin habangnilalagyan ng highlights ang mga formula na nasa libro ko.
"Honestyis the best policy Grey, ngayon pa lang sinasabi ko nang hindi madaliang trigonometry." Napasandal na lamang ako sa kinauupuan ko'tnapabuntong hininga sabay gulo ng mahaba kong buhok. Hay naku, bakitpa kasi ako pinanganak na bobo pagdating sa Math.
"Okayganito, kung hindi mo talaga kayang imemorize edi sipain mo nalangang upuan ko bukas para maiabot ko sayo ang test paper ko. O diba?Copy-paste lang?" Mahina niyang saad habang nakangiti ngnakakaloko.
Ibinabako ang librong hawak ko at sinmaan siya ng tingin. Kahitstudent-council president, andami paring kalokohan nitong si Grey.Pero ang sweet naman ng boyfriend ko, pinapakopya pa talaga ako saexam.
"Wagmo nga akong tingnan ng ganyan, pag ako masyadong nagandahan sayokakaladkarin kita patungong simbahan." Ngumisi siya na para bangnagpapa-cute at mariin akong tiningnan sa mga mata. Mag-iisang taonna ang relasyon namin pero hindi ko parin mapigilang mamula sa mgasinasabi niya.
"Cheatingis not my style Grey," Giit ko. "At ano papakasalan mo ako?"Biro ko sa kanya.
Bahagyasiyang tumawa't napailing-iling."Asa ka pa. Kakaladkarin kita sasimbahan para pabendisyunan. Nagmumukha ka ng mamaw eh." Sa sinabiniyang iyon ay agad na nawala ang ngiti sa mukha ko. Alam kongnagbibiro lang siya pero nakakainis parin kaya hinampas ko na lamangsiya ng libro. Nakakainis talaga siya minsan!
