Text Conversation

Chapter Eight

Tyrone's P.O.V

Andito ako ngayon sa may Aurora dito kasi gaganapin ang "Thanks Giving" para sa mga nasalanta ng "Bagyong Lando"

Eto tumutulong ako sa pag-aayos ng mga damit, gamot, pagkain, laruan, etc. para sa mga ipapamigay sa mga tao.

Grabe nakakapagod, pero sa bawat tawa at halagkak na naririnig ko ay nakakawala ng pagod. Kaya kahit nakakapagod tuloy pa din ako sa ginagawa ko. Ang sarap kasi sa feeling na nakakatulong ka sa iyong kapwa. Tsaka naniniwala ako sa kasabihang "It's better to give than to receive." yan na ang nakakatatak sa utak ko simula ng bata ppa ako, yan kasi ang laging sinasabe ng magulang ko sa akin.

Umupo muna ako sa may tabi para makapagpahinga. Sa totoo lang hindi naman yung ginagawa yung nakakapagod e. Yung init na galing ssa araw! Yan ang nakakapag-papagod sa mga tao. Ber months na pero mainit pa din. Yan ang napapala natin sa pag-aabuso at pagpapabaya sa kapaligiran, nagkaroon tuloy tayo ng Global Warming. Habang nakaupo ako sa may bato, pinapanuod ko lang yung mga batang naglalaro, ang saya-saya nila, kitang-kita mo sa mukha at mata nila na masaya talaga sila. Para lang silang walang mga problema, kaya ang sarap-sarap nilang panoorin. Ang sarap maging bata no? Wala kang pinoproblema. Pero tandaan, hindi tayo matututo kung walang problema/pagsubok na darating sa ating buhay.

Sa kabila ng aking pagmumuni-muni, napatingin ako sa isang babae na nagbibigay ng mga pagkain sa mga bata. Ang ganda nya! Para syang isang anghel na pinababa sa lupa! Ang amo-amo ng kanyang mukha. 💕

Then bigla syang tumingin sa direksyon ko, at nagtama ang aming mga mata. Pero mabilis lang dahil nga nagbibigay sya ng mga pagkai sa mga bata.

Bat bigla ata akong kinabahan at parang bumilis ang tibok ng puso ko?

Na love at first sight na ata ako sa kanya. Pero hindi. Hindi naman totoo ang love at first sight e, infatuation lang to. Pero iba talaga 'tong feeling na to e. Love at first sight na nga ata to. Haha! Ang corny ng alam ko! This is so gay! 😋

Ilang minuto lang nakalipas nakita ko si Sister Jill na kinakausap yung grupo nila Angel. [A/N: Si Angel po ay yung babaeng nakita nya na nagbibigay ng mga pagkaen sa mga bata. Binigyan lang sya ng Codename.] Siguro pinapag-lunch break na sila. Alas-dose na nang tanghali na rin kasi e.

Then nakita ko si Angel na pumunta sa may ilalim ng puno ng akasya, masunda nga sya. :D

"Ms.Bat hindi kapa kumakaen? May pagkain doon oh." sabi ko sa kanya.

"Huh? Okay lang, busog pa naman ako." sagot nito. Habang nakatalikod sa akin.

Teka lang, parang pamilyar sa akin ang boses nya ah. Saan konga ba narinig yun? Mamaya ko nalang nga aalahanin kung saan o narinig yun.

"Tubig nalang oh, gusto mo?" alok ko sa kanya.

"Ah, wag na Kuya, okay lang ako."tanggi nito. At humarap na sa akin.

"Sige na kunin mo na, mukha kang uhaw na uhaw e. Don't worry safe yan. :)" biro ko sa kanya para maalis naman yung ilang sa pagitan namin dalawa.

"Haha. Okay lang ba talaga?" tanong nya sa akin. Tumawa sya? totoo?

"Oo naman, oh eto oh." abot ko at tumabi sa kanya. Bakit ba? Close na kami e. :'>

"Thankyou ah :)" nakangiting sabi nya. O.O Ang ganda talaga nya pare! 😍

"Eto biscuit kainin mo, para naman may laman kahit papaano ang tiyan mo" abot ko sa kanya ng skyflakes.

"Ah? Osige. Salamat ulit." nakangiti paring sagot nya.