တခ်ိဳ႕သူေတြကေျပာတယ္ ကုိယ့္ကအခ်စ္ႀကီးသလုိ အမ်က္လည္းႀကီးတယ္တဲ့ ရယ္ခ်င္လုိက္တာ ကေလးရယ္ တကယ္ေတာ့ ကုိယ့္က ကုိယ့္မပုိင္ဆုိင္ရတဲ့အရာဝတၳဳကုိ ဘယ့္သူကုိမွမပုိင္ဆုိင္ေစခ်င္တဲ့အခ်စ္မ်ိဳးနဲ႔ခ်စ္တာ ကေလးကေတာ့ေၾကာက္ေနေရာေပါ့။
White Chrysanthemums
Jimin၏တေန႔တာလုပ္ငန္းသည္ အလြန္ၿငီးေငြ႕ဖြယ္ေကာင္းလွသည္။
မနက္ ၉ နာရီအခ်ိန္က်ေရာက္ၿပီဆုိလ်ွင္ ဆုိင္ဖြင့္သည္။
ည ၉ နာရီအခ်ိန္က်ရင္ ဆုိင္ပိတ္သည္။
သူရဲ႕တေန႔တာလုပ္ငန္းစဥ္ေတြက ဆုိင္နဲ႔ အိမ္ အိမ္နဲ႔ဆုိင္။
တျခားဘယ္ေနရာဆုိ ဘယ္ေနရာမွမသြား။
အသက္ ၂၆ ႏွစ္အရြယ္တြင္ ကုိယ္ပုိင္ပန္းဆုိင္ေလးဖြင့္ႏုိင္ေသာ Jiminရဲ႕ဝင္ေငြ အေျခအေနက သိပ္မဆုိးလွ။
"Jiminေလး ဆုိင္ဖြင့္ၿပီလား"
"ဟုတ္ကဲ့ အဖုိး"
သူဆုိင္နံေဘး႐ွိစာအုပ္အေရာင္းဆုိင္က အဖုိး၏အေမးကုိ ခ်က္ခ်င္းတုန္႔ျပန္လုိက္သည္။
အဖုိးသည္ အနည္းငယ္ဝေပမဲ့ ရယ္လုိက္ရင္ ကေလးေလးႏွင့္တူေသာ အဖုိးကအလြန္ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္း၏။
အခုလည္း သူကုိ လွမ္းစကားေျပာရင္းရယ္ျပေနျပန္သည္။
မွန္တံခါးကုိ လက္ကုိင္ပဝါႏွင့္ေသခ်ာေတာက္ေျပာင္ေအာင္ သန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ေနမိသည္။
![](https://img.wattpad.com/cover/193439200-288-k961040.jpg)
YOU ARE READING
White Chrysanthemum
FanfictionCover made by Reddy Bombax ကေလးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းပါးမွာျဖစ္တည္လာတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းအရိပ္အေယာင္ရဲ႕ ေနာက္ကြယ္ကအေၾကာင္းအရင္းဟာ ကိုယ္မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့အသိကိုမေပးပါနဲ႔လား.ကေလးရယ္။ Written by Ven_Lizard