The Vampire Myth

Hoofdstuk 13

Als ik los ben, pakt Tariq mijn arm te stevig vast en trekt me mee naar de uitgang. Als we buiten staan zie een groot hek om ons heen staan. Een schel alarm gaat af.

"En hoe denk jij dat we hier weg komen?" Tariq begint eng te lachen en knijpt me nog harder in mijn arm.
"Ik ben geen pop ofzo." En kijkt hem dan boos aan. Op de achtergrond hoor in plaats van alleen het alarm ook mensen die dingen schreeuwen.

"Alis volat propriis."* Serieus wat heeft deze gast met gekke talen? Ongeïnteresseerd zit ik naar hem te kijken totdat ik me besef dat er twee super grote zwarte vleugels uit zijn rug groeien. "What the fuck?" Stomverbaasd zit ik te kijken. Waar komen die nou weer vandaan?!?!

"We gaan een stukje vliegen, prinses. Hou vast." Zegt Tariq en, zo bang dat ik ben, grijp hem vast als hij opstijgt. We vliegen best hoog en ik heb hoogtevrees. "Oh god." Mompel ik. "Wat, vind je het eng?" Vraagt Tariq en kijkt me bezorgd aan. Wacht, bezorgd? Die blik van hem veranderde snel baar neutraal, maar ik zweer dat ik een vleugje bezorgdheid zag.

"Uh ja. Ik heb uh hoogtevrees." Stamelt ik het uit. Jezus kan ik mezelf nog zwakker tonen. Een grinnik verlaat Tariqs mond. "Dus zelfs een mythe heeft angsten. Maar geen zorgen hoor prinses, we zijn eral bijna."

Ik durf én hem niet aan te kijken én niet naar beneden te kijken. Ik doe mijn ogen stijf dicht en trek met tegen Tariq aan. Op dit moment boeit het me echt niet dat hij de vijand is, ik ben bang.

Na een paar minuten land Tariq op de grond en durf ik eindelijk mijn ogen open te doen. Ik kijk om me heen en zie een kasteel gehuld in het zwart. Tariq heeft me nog steeds vast en ik spring snel van hem weg. "Bedankt voor de vlucht. Oh geen probleem prinses." Zegt Tariq spottend. Ik knik hem snel een bedankje toe, maar hij is al weg gelopen.

Snel loop ik hem achterna, want ik durf niet alleen achter te blijven. Bij de poort staat een man, waarschijnlijk een bewaker. Tariq zegt iets tegen hem in zijn rare taaltje en de man opent de poort. Tariq trekt me mee naar binnen en samen lopen we naar een deur.

Tariq klopt op de deur en het gaat een klein stukje open. Er staat een meisje van rond de twintig vragend te kijken. "Salve Alyss,"* zegt Tariq tegen haar. "Salve Tariq." Zegt ze en opent de deur meer. Tariq trekt me naar binnen en we komen in een soort vergaderzaal terecht.

Er staat een jongen van ongeveer dezelfde leeftijd als Tariq, wat rond de achttien is, aan het hoofd van de tafel. Om hem heen staan wat andere mensen die verschillen van leeftijd en er zijn drie lege plekken. Alyss loopt naar de plek naast de jongen en Tariq trekt me mee naar de andere twee lege stoelen.

"Illa est fabula quod ea quae circa nos diximus, ea non intellegent lingua nostri."* Zegt Tariq tegen de jongen met bruin haar. En wijst naar mij. Wat hun zeggen weet ik echt niet. Ik ben gestopt met het proberen te snappen.

"Omdat jij onze taal niet snapt praten we wel Nederlands." Zegt de jongen en hij kijkt mij aan. "Niet iedereen kan het goed dus niet oordelen." Gaat hij verder. "Mijn naam is Thanos, dit hier naast mij is mijn zusje Alyss. Tariq, mijn rechterhand, ken je al. En de rest is voor nu overbodig." Hij richt zich naar de overige mensen en zegt iets in hun rare taaltje, waarna ze de kamer uitlopen.

"En nu, wie ben jij?" Vraagt Thanos nep lief. "Rose." Antwoord ik kortaf. "Oké je weet vast wel dat je de mythe bent. Ik ben de demonenprins en ik zie nu al dat ik blij ben met deze mythe. Je hebt een goed lichaam." Zegt Thanos en hij lacht als zijn ogen over mijn lichaam glijden. Ik ga hier over mijn nek en hij checkt mijn lichaam.

"Droom lekker verder." Mompel ik en dan voel ik een boze energie golf over mij heen gaan. "Dat is voor je botte reactie." Zegt Alyss en dan komt Tariq op me af.

-

Alis volat propriis = hij vliegt met zijn vleugels

Salve = hallo

Illa est fabula quod ea quae circa nos diximus, ea non intellegent lingua nostri = Dit is de mythe waar we het overhadden, ze kan alleen onze taal niet

XX

Luna & Popcorn