natural🌸 malik [tamamlandı]

bir

merhaba!

umarım bakarsınız, okursunuz ve beğenirsiniz.

bölümü yazarken duygulanarak yazdım hatta baya etkilendim, güzel şeyler olacak diğer bölümlerde de

yorumlarınızı da belirtmeyi unutmayın♡

+++

"Kaldır kollarını."

Javadd bana gülümseyerek kollarını yukarı kaldırdı ve ben de tişörtünü başından geçirdim. Sonra elime aldığım yeşil şortunu  giydirdim.

"Baba?"

O her baba dediğinde kalbimin çarptığını hissediyordum. O benim gerçekten yaşama sebebimdi.

"Oğlum?"

"Sence annem bizi izliyor mudur?"

Sorduğu soru kalbimi yüz parçaya ayırmıştı sanki. Annesi ile ilgili sorduğu her soru anında ağlama isteğimi tetikliyordu. Ama ona kızamıyordum, beş yaşına girecekti ve hayatında annesini hiç görmemişti.

Her gece annesinin fotoğrafını öperek uyuyordu. Öyle içim acıyordu ki, keşke ona bunu yaşatmasaydım. Keşke ona güzel bir aile verebilseydim. Ama benimle idare etmek zorundaydı işte.

Siyah saçlarını okşadım. Bana muhtaçtı.  Her şeyime muhtaçtı. Sevgime, şevkatime, ilgime, anneliğime ve babalığıma.

"Bence izliyordur." dedim dudaklarımı dişleyerek. Ağlamak istemiyordum bu yüzden kendimi sıkıyordum. "Ve senin kadar güzel bir çocuk doğurduğu için kendi ile gurur duyuyordur."

Gözlerim dolu doluydu ve daha fazla saklayamıyordum. Javadd beklemeden küçük kollarını bana sarıdığında ben de onu kendime çektim ve sıkıca sarıldım.

Onu büyütmek çok zor olmuştu. Manevi anlamda. Annem, babam ve kardeşlerim onun üstüne titriyordu her zaman bana yardımcı olmuşlardı. Ama Javadd'ın annesi yoktu. Ve bu boşluk doldurulamazdı.

Elimin tersiyle  göz yaşlarımı silip ona baktım.

"Atla bakalım, küçük kurt." dedim ve sırtımı ona döndüm. Sırtıma çıkmaya bayılıyordu.

Onu omuzlarıma alıp eşsiz kahkahasına şahit oldum.

Merdivenlerden inip salona yöneldiğimizde Javadd çığlık atmaya başlamıştı bile.

"Dede!"

Onu sırtımdan indirip dedesine koşmasını izledim. Babam çok sık gelemiyordu ama Javadd'a annem bakıyordu zaten her gün buradaydı.

Babam onu kucaklarken kendi hallerine bıraktım ve anneme döndüm.

"Anne bir gelsene.." diyip onu mutfağa çekiştirdim.

"Ne oldu?"

Birkaç saniye diyeceklerimi toparladım. Ama evet, emindim.

"Sence evlenmeli miyim?"

"Ne?" dedi şoka girmiş bir şeklinde.

"Ciddiyim, Javadd için ama.."

"Zayn..Ne diyorsun, anlamıyorum oğlum?"

"Javadd'ın anneye ihtiyacı var. Biz ona yetmiyoruz, görmüyor musun? Arkadaşlarına imrenerek bakıyor, ne zaman fırsat bulsa annesinin fotoğrafını öpüyor. Dayanamıyorum anne." ağlıyordum ve artık kendimi sıkmaktan bıkmıştım.

"Bari sen anla." dedim son gücümle.

"İlk gördüğünle evlenemezsin, anne getireceğim derken kötü bir kadını evine sokamazsın."

"Tabii ki öyle bir şey yapmayacağım."

Anlayışla başını salladı.

"Biri mi var?" dedi merakla.

"Hayır yok, sadece evlenmenin doğru olup olmayacağını sormak istedim."

Gülümsedi ve bana sarıldı. "Ne yaparsan yap arkandayız, biliyorsun. Sadece dikkatli ol."

"Sağ ol anne." geri çekildim ve tekrar babamların yanına döndük.

Javadd babama işkence yapmaya başlamıştı bile. "Oğlum, dedenin yüzünü niye boyuyorsun?" dedim şaşkınlıkla  ve onu koltuk altlarından tutup babamın kucağından aldım.

Javadd'ın yaptığı tek şey ise bana kocaman  bir kahkaha atmak  oldu.

●●●

javadd'ı zayn'in küçüklüğü olarak hayal edin (':